Πού βρίσκουν τα όπλα τους οι τζιχαντιστές και γιατί είναι τόσο δύσκολο να τους σταματήσουν;

Σε ορισμένες χώρες όπως το Ιράκ και η Υεμένη οι περισσότεροι πολίτες έχουν στην κατοχή τους κάποιο όπλο. Με τον τρόπο αυτό η διακίνησή τους στη μαύρη αγορά είναι εξαιρετικά διαδεδομένη.

Από τον πόλεμο του Κόλπου τη δεκαετία του 1980, το Ιράκ αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους αγοραστές δυτικών όπλων στον κόσμο. Πολλά από αυτά παραμένουν ακόμη στην περιοχή και περνούν στα χέρια των τζιχαντιστών.

Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 άνοιξε τις αποθήκες εξοπλισμών τις οποίες εκμεταλλεύτηκε μεγάλος αριθμός εμπόρων όπλων από όλο τον κόσμο. Αυτός είναι και ο λόγος όπου πολλοί από τους τζιχαντιστές έχουν στην κατοχή τους πυροβόλα όπλα ΑΚ-47, πυραύλους κι άλλα σοβιετικά όπλα.

Έπειτα από την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το Μάρτιο του 2003, η χώρα διαλύθηκε κυριολεκτικά. Η κεντρική διοίκηση δεν είχε κανέναν έλεγχο στα κρατικά οπλοστάσια και το πλιάτσικο που ακολούθησε εξόπλισε δεκάδες φυλές και πολέμαρχους. Πολλοί εξ αυτών πολεμούν στο πλευρό των τζιχαντιστών ή τους πουλάνε ακόμη και σήμερα όπλα.

Όσο τα αμερικανικά στρατεύματα πλησίαζαν στη Βαγδάτη, τεράστια εργοστάσια κατασκευής οπλικών συστημάτων πέρασαν στα χέρια ανταρτών. Και δεν πρόκειται μόνο για μερικά πυροβόλα όπλα. Από ένα μόνο εργοστάσιο εκλάπησαν 40.000 τόνοι πυρομαχικών, ή αλλιώς το 6% των εκρηκτικών υλικών ολόκληρου του Ιράκ.

Σύμφωνα με τον Guardian, κατά τη διάρκεια της προέλασης των αμερικανικών στρατευμάτων μετά την εισβολή του 2003, αμέτρητες αποθήκες οπλισμού δεν προστατεύτηκαν εγκαίρως. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα σε λαθρεμπόρους να κλέψουν τεράστιες ποσότητες οπλικών συστημάτων.

Αντάρτες της περιοχής που ελέγχουν οι τζιχαντιστές έλαβαν τα τελευταία χρόνια βαρύ οπλισμό από τις γείτονες χώρες. Σύμφωνα με καταγγελίες και των δύο πλευρών, όπλα δόθηκαν και από το Ιράν αλλά και από τις χώρες του Κόλπου όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.

Το Ισλαμικό Κράτος συνεχίζει την «παράδοση» της Αλ Κάιντα, πραγματοποιώντας κυρίως επιθέσεις με παγιδευμένα αυτοκίνητα τα οποία εφοδιάζονται με εκρηκτικούς μηχανισμούς από εξαιρετικά απλά και καθημερινά υλικά που δεν απαιτούν ιδιαίτερες γνώσεις για να μετατραπούν σε φονικά όπλα.

Μεγάλο μέρος αμερικανικού εξοπλισμού που προοριζόταν για τις νέες ιρακινές ένοπλες δυνάμεις έχει ήδη καταλήξει στα χέρια των τζιχαντιστών.

Από το 2013 οι δυνάμεις των τζιχαντιστών έχουν καταλάβει πολλές συριακές στρατιωτικές βάσεις με αποθήκες όπλων που περιέχουν βαρύ εξοπλισμό που φτάνει ως και τα αντιαρματικά και αντιαεροπορικά βλήματα.

Τον Ιούνιο του 2014 οι δυνάμεις των τζιχαντιστών κατέλαβαν τη Μοσούλη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ. Εντός της πόλης υπήρχαν αντιαρματικά όπλα, αντιαεροπορικά κανόνια, θωρακισμένα άρματα μάχης, εκατοντάδες στρατιωτικά τζιπ, σφαίρες και πολλά ακόμη πολεμοφόδια.

Το Ισλαμικό Κράτος έκλεψε αμερικανικό εξοπλισμό αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων όταν έτρεπε σε φυγή τις ιρακινές δυνάμεις στα βόρεια της χώρας κατά την προέλασή του τον Ιούνιο του 2014.

Εκτός από στρατιωτικούς στόχους, οι τζιχαντιστές κατέλαβαν κι άλλες εγκαταστάσεις πολύ σημαντικής στρατηγικής σημασίας, όπως πολιτικά αεροδρόμια, τηλεοπτικούς σταθμούς αλλά και τράπεζες.

Ένα προπαγανδιστικό βίντεο των τζιχαντιστών τον Οκτώβριο του 2014 δείχνει αμερικανικά εξοπλιστικά πακέτα που προορίζονταν για τις κουρδικές ένοπλες δυνάμεις να πέφτουν σε λάθος σημεία από τα αεροπλάνα ανεφοδιασμού και να καταλήγουν στα χέρια των τζιχαντιστών.

Πολλά είναι τα όπλα και τα πολεμοφόδια που κλέβουν οι τζιχαντιστές από τους νεκρούς εχθρούς τους στα πεδία των μαχών.

Σύμφωνα με στοιχεία που αποκαλύφθηκαν το 2014, το Σουδάν κατασκευάζει και εφοδιάζει τους τζιχανιστές με όπλα και πολεμοφόδια.

Πολλά από τα όπλα που στέλνονται στη συριακή αντιπολίτευση από Τουρκία, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία και Κατάρ καταλήγουν κατά έναν περίεργο τρόπο και στα χέρια τζιχαντιστών.

Μπορεί η κυβέρνηση του Ιράκ να βρίσκεται υπό στενό αμερικανικό έλεγχο, όμως τα επίπεδα διαφθοράς είναι πολύ μεγάλα και αρκετοί δημόσιοι λειτουργοί πωλούν απευθείας στους τζιχαντιστές όπλα κερδίζοντας πάρα πολλά χρήματα.

Όσο ο εμφύλιος στη Συρία συνεχίζεται και όλες οι πλευρές εξοπλίζονται, τόσο θα συνεχίζεται ο άτυπος «ανεφοδιασμός» των τζιχαντιστών για πολλούς από τους λόγους που προαναφέρθηκαν.