Τα πιο απίθανα success stories που θα διαβάσετε ποτέ

Η πρώτη εταιρεία – αρχιτεκτονικής τοπίου και κηπουρικής – του Ερλ Σίλας Τάπερ χρεοκόπησε στη μεγάλη οικονομική κρίση του ’30. Όταν βρήκε δουλειά στην εταιρεία DuPont Chemical, ο ίδιος ανέπτυξε τα πλαστικά δοχεία με αεροστεγές κλείσιμο, τα γνωστά μας τάπερ, και το 1946 ξεκίνησε να τα διαθέτει σε καταστήματα. Μέχρι και δωρεάν κατέληξαν να δίδονται, μαζί με τσιγάρα. Παρά το σχεδιασμό τους – για τον οποίο και βραβεύτηκαν – οι πωλήσεις των προϊόντων Tupperware ήταν πολύ χαμηλές εξαιτίας της κακής φήμης του πλαστικού. Η αξία τους έπρεπε να δειχθεί στο κοινό χειροπιαστά.

Η μοίρα της εταιρείας αναποδογύρισε χάρη στα ‘Tupperware parties’. Τα …πάρτι όπου παρουσιαζόταν όλη η γκάμα των τάπερ ξεκίνησαν από την Μπράουνι Γουάιζ, στέλεχος πωλήσεων, η οποία έγινε πασίγνωστη με αυτή την πρωτοβουλία της. Μάλιστα, η ζωή της Γουάιζ πρόκειται να ανέβει και στη μεγάλη οθόνη, με πρωταγωνίστρια τη Σάντρα Μπούλοκ.

Το νέο …αγριεμένο μοντέλο της Chrysler, το 707 ίππων Hellcat V8, είχε αποτελέσει επιτυχία πριν καν παρουσιαστεί. Το Autonews επεσήμανε την εντύπωση που είχε κάνει ο κινητήρας του στο διαδικτυακό κοινό, λέγοντας ότι «η διαφήμιση που κατάφερε να προκαλέσει το Hellcat δεν αγοράζεται με χρήματα».

Όμως, στις αρχές του 2011 – στη φάση του σχεδιασμού -, το μοντέλο παραλίγο να κοπεί από το ρόστερ της εταιρείας, επειδή τα διαθέσιμα χρήματα για την ανάπτυξη του μοντέλου δεν επαρκούσαν. Τα σχέδια έμειναν στο ράφι για τέσσερις μήνες, αλλά τελικά η επιτροπή ανάπτυξης προϊόντων ενέκρινε την υλοποίησή τους επειδή η ομάδα τεχνολογίας street & racing δεν έπαψε ούτε στιγμή να πιστεύει στην επιτυχία του μοντέλου.

Τα γνωστά μας κίτρινα Post-it που κολλάνε σε επιφάνειες και βγαίνουν εύκολα υπήρξαν ένα ευτυχές ατύχημα, και απαιτήθηκε χρόνος μέχρι να βρουν το δρόμο τους στις οθόνες των υπολογιστών μας και σε όλο το μήκος και το πλάτος των γραφείων μας. Η ιστορία του χαρτιού Post-it ξεκίνησε το 1968, όταν ο χημικός της 3M, Σπένσερ Σίλβερ, έφτιαξε μια μη μόνιμη κόλλα για χαρτιά.

Μια πρώτη απόπειρα εφαρμογής της τεχνολογίας, όμως, σε πίνακες ανακοινώσεων δεν βρήκε ανταπόκριση. Για τρία χρόνια, η εταιρεία δεν είχε πειστεί για τη βιωσιμότητα του προϊόντος. Εν τέλει, το Post-it σώθηκε από τον διευθυντή του εργαστηρίου Τζέοφ Νίκολσοσν, ο οποίος μοίρασε δωρεάν δείγματα. Το 90 τοις εκατό όσων τα έλαβαν παρήγγειλαν κι άλλα.

Οι βαμβακερές μπλούζες με λογότυπο υπήρξαν το μεγάλο fashion hit για τη σεζόν Φθινόπωρο / Χειμώνας 2012. Η μάρκα που τα λάνσαρε στην αγορά ήταν η Kenzo, η οποία ανήκει στην Louis Vuitton – γνωστή και ως όμιλος LVMH. Η πιο γνωστή εκδοχή με την τίγρη στο λογότυπο πουλιέται σήμερα στα 325 δολάρια.

Όμως, η συν-επικεφαλής της μάρκας, Κάρολ Λιμ, θυμάται ότι οι βαμβακερές μπλούζες αρχικά έγιναν δεκτές με ενστάσεις. «Η Kenzo δεν είχε ποτέ μια τέτοια κατηγορία προϊόντος, και οι άνθρωποι της εταιρείας έλεγαν: «Δεν ξέρουμε αν το κοινό θα φορέσει τέτοιες μπλούζες. Δεν θα τις παράγουμε, δεν έχουμε τέτοια κατηγορία στο σύστημά μας». Κι εμείς απαντήσαμε: «Θα τις παράγουμε, και το καλό που σας θέλω είναι να φτιάξετε μια τέτοια κατηγορία στο σύστημα».