Νίκος Κακαβούλης: Η ζωή μετά το Daily Secret
Ο Έλληνας που συγκέντρωσε επενδύσεις 4 εκατ. ευρώ με τα «καθημερινά του μυστικά», ετοιμάζει το επόμενο βήμα του.
Mπορεί το «success story» να είναι ένας ακόμα επικοινωνιακός νεολογισμός των πολιτικών, όμως στην πραγματική ζωή έχει αντίκρισμα. Ιστορίες επιτυχίας υπάρχουν. Μικρότερες από τη φαντασίωση της εθνικής μας σωτηρίας, όμως υπαρκτές, τολμηρές και ελπιδοφόρες. Ανάμεσά τους η ιστορία σαν παραμύθι του Daily Secret. Μιας start up επιχείρησης, που απασχολεί 17 άτομα στην Αθήνα και δεκάδες εξωτερικούς συνεργάτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που πλέον έχει ανοίξει τα φτερά της σε 38 προορισμούς, έχοντας συγκεντρώσει επενδύσεις 4 εκατ. δολαρίων από επενδυτές όπως η οικογένεια της Estée Lauder.
Ο 35άχρονος Νίκος – Ιωσήφ Κακαβούλης είχε μια απλή ιδέα. Να δημιουργήσει ένα portal που με τη βοήθεια του e-mail newsletter να ενημερώνει τους χρήστες του για τα μικρά μυστικά της πόλης: το νέο cocktail bar, δωρεάν tai chi στο πάρκο, την κρυμμένη gelateria με τα χειροποίητα παγωτά…
«Το 2010, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, με όπλο 500 ευρώ και το βιβλίο Getting Real, ξεκίνησα το Daily Secret. Ακόμη θυμάμαι τη στιγμή που παρέλαβα το πρώτο κομμάτι κώδικα για το site από ένα συμπαθέστατο Ινδό, που δούλεψε μαζί μου όλο το βράδυ του Σαββάτου για να το παραδώσει και μετά, με τη βοήθεια ενός βίντεο στο YouTube, έβαλα όλα τα κομμάτια στη θέση τους και έστειλα το πρώτο e-mail της υπηρεσίας. Τι χαρά να βλέπεις την ιδέα σου να παίρνει σάρκα και οστά και μάλιστα με τα ίδια σου τα χέρια. Θα νομίζεις ότι λέω υπερβολές, αλλά ένιωσα σαν πατέρας. Εκείνο το Σαββατοκύριακο γεννήθηκε το πνευματικό μου παιδί και μαζί ένιωσα για πρώτη φορά αυτό το φοβερό συναίσθημα, την ελευθερία να ξέρεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις ακόμα και με ελάχιστα χρήματα, χάρη στα καλούδια του νέου κόσμου που ανατέλλει» θυμάται ο Νίκος, με μια ζωηράδα που είναι μεταδοτική κι ενώ έχω δεκάδες ερωτήσεις, με προλαβαίνει…
«Φυσικά τότε ούτε να μυριστώ μπορούσα τι θα ακολουθούσε. Τις κορυφές και τις χαράδρες. Τα χειροκροτήματα και τα χαστούκια. Τα μαθήματα. Όλα αυτά, όμως, τώρα είναι πίσω μου, καθώς φεύγω από το Daily Secret, ώστε το δημιούργημά μου, το πρώτο που άντεξε να φτάσει τόσο μακριά, να περάσει το τεστ του χρόνου, χωρίς τα βαρίδια ή τις αδυναμίες του ιδρυτή του και να αποδείξει αν μπορεί να τα καταφέρει σε αυτό το νέο κόσμο, για τον οποίο άλλωστε φτιάχτηκε και τον οποίο υπηρετεί από το πρώτο e-mail που στείλαμε».
Μόνιμα ανήσυχος, ο Νίκος, που γύρισε πίσω στην Αθήνα έπειτα από οκτώ χρόνια στη Νέα Υόρκη, έχει ήδη έτοιμα τα νέα του πλάνα. «Θα γελάσεις, αλλά επενδύω χρόνο στο σώμα και στο wellness μου. Αν έμαθα κάτι από αυτή την εμπειρία, είναι ότι το σώμα μας είναι το απόλυτο όχημα και όσο πιο καλά του φέρεσαι τόσο πιο καλά σε μεταφέρει στο σύντομο ταξίδι της ζωής. Παίρνω μαζί μου όσα έμαθα, αφήνοντας πίσω αδυναμίες και αγκυλώσεις. Αυτή την περίοδο ετοιμάζω ένα νέο project για να μοιραστώ αυτή την εμπειρία, το TVNK.com, δουλεύω στην πρώτη μου αγάπη, το SocialCaddy.com, και παράλληλα σχεδιάζω το πρώτο επενδυτικό σχήμα που θα φέρνει δημιουργικές ιδέες σε προϊόντα και τεχνολογίες με αρχές την αρμονία, την καθαρότητα και την απλότητα (όλες αρχαιοελληνικές, τυχαίο;)».
Περισσότερα δεν μπορεί να πει, αλλά καθώς η νέα ιδέα έχει γεννηθεί, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ αν τελικά οι καλές ιδέες δεν χρειάζονται τόσο ένα στιβαρό επαγγελματικό πλάνο, αλλά την κάψα της τρέλας για δημιουργία. Ο Νίκος σοβαρεύει. «Οι καλές ιδέες για να γίνουν μια καλή επιχείρηση χρειάζονται καλό επαγγελματικό πλάνο και ακόμα καλύτερη εκτέλεση. Κι εκεί τα θαλασσώσαμε πολλές φορές και στην αρχή, αλλά κυρίως στο τέλος. Οι καλές ιδέες δεν αρκούν από μόνες τους. Είναι, όμως, τρομερά εργαλεία. Τα καλύτερα και πιο σπάνια που χρειάζεται μια επιχείρηση. Γιατί οι πιο καλές από αυτές τις ιδέες δημιουργούν ενθουσιασμό, εξηγούν πειστικά το λόγο ύπαρξης της εταιρείας και είναι υπεύθυνες για το αυτό το πρώτο αεράκι που χρειάζεται ένας επιχειρηματίας για να ανοίξει τα πανιά του/της. Τον πρώτο χρόνο, πάντως, του Daily Secret εγώ αισθανόμουν σαν να βρίσκομαι σε στρατόπεδο στο Ιράκ και να με είχαν απαγάγει οι Ταλιμπάν».
Πότε, όμως, και πώς ξέρεις πως η ιδέα σου είναι πραγματικά καλή; «Δεν το καταλαβαίνεις» λέει ο Νίκος. «Αρχίζεις και το νιώθεις μέσα σου. Χτυπιέται και θέλει να βγει. Όμως οι ιδέες είναι σαν την μπάλα. Όλες οι στρατηγικές είναι οι καλύτερες ή οι χειρότερες μέχρι να τελειώσει το παιχνίδι. Και ακόμα και όταν τελειώσει, ξέρεις ότι υπάρχει και επόμενος αγώνας για να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει όσα έμαθες. Το πιο σημαντικό, που καταλαβαίνεις, στο τέλος πια, είναι ότι οι καλές ιδέες δεν είναι “δικές” σου. Σ’ τις σερβίρει το περιβάλλον, κι εσύ τις κάνεις ντρίμπλα και βάζεις γκολ».
Μέχρι το Daily Secret να γεννηθεί στο μυαλό και την ψυχή του Νίκου Κακαβούλη, ο ίδιος ήταν μιντιακός νομάς που φλέρταρε με την επιχειρηματικότητα, «αλλά δεν είχα τα κότσια να αφήσω την καλοπέραση των περιοδικών και να περάσω στην άλλη πλευρά. Χρειάστηκε μια καλή σπρωξιά (κλοτσιά;) από το μέντορά μου, Αντώνη Λυμπέρη, και μια βαθιά ανάσα για να πάρω το αεροπλάνο και να ξεκινήσω το ταξίδι για την Αμερική και τη χρηματοδότηση, ακριβώς τρία χρόνια πριν. Και σήμερα χρειάστηκε άλλη μία για να μπορέσω να προχωρήσω στο επόμενό μου βήμα». Είχαν προηγηθεί σπουδές στην Ιατρική στην Αθήνα, ΜΒΑ από το Columbia Business School και ένας χρόνος εργασίας στη Wall Street Journal ως εκπαιδευόμενος.
Ωστόσο, η ιδέα να εγκαταλείψει κάτι τόσο πετυχημένο εξακολουθεί να μου δημιουργεί ερωτηματικά. «Παραμένω μέτοχος της εταιρείας. Αποχωρώ δημιουργικά. Νομίζω πως δεν πρέπει να φτάσεις στα όριά σου για να φύγεις. Μια εταιρεία που έχει επενδυτές δεν μπορεί να είναι επ’ αόριστον ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο για εσένα. Πρέπει κάποια στιγμή να φτάσει και στον προορισμό της, που είναι να πουληθεί και να επιφέρει κέρδος σε αυτούς που επένδυσαν. Οπότε πλέον υπάρχει νέο management που έχει αυτή την ειδικότητα».
Πώς ήταν, όμως, ένας Έλληνας 31 ετών να ψάχνει επενδυτές στη Νέα Υόρκη; Πόσο μάλλον ένας άντρας που έχει ξεπεράσει τα αγκυλωμένα ελληνικά στερεότυπα και είναι openly gay… «Ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στη ζωή μου. Πολλά τα εμπόδια και οι δυσκολίες. Πολλές ημέρες χωρίς ούτε ένα δολάριο στην τσέπη. Και μεγάλο το βάρος, ειδικά για ένα νέο gay επιχειρηματία, από μια μεσοαστική ελληνική οικογένεια, που βομβαρδίζεται από στερεότυπα ότι “δεν γίνεται” ή “δεν πρέπει” και από μια χώρα που είναι στην ντουλάπα και δεν έχει ανθρώπους σαν και σένα στις επιχειρήσεις να σου δείξουν το δρόμο, να σου δώσουν ελπίδα. Κι όμως, αυτό που έμαθα είναι ότι γίνεται, όπως λέει και ο Πίτερ Οικονομίδης. Βρήκα υποστηρικτές, κι ας έφαγα άπειρες πόρτες. Ταυτόχρονα, αυτοί οι επενδυτές έγιναν και οι μεγαλύτεροί μου δάσκαλοι. Πολύ “ξύλο”, αλλά τα μαθήματα που πήρα από αυτούς θα τα έχω μαζί μου όλη μου τη ζωή. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κέρδος από την όλη εμπειρία και κανείς δεν μπορεί να σ’ το πάρει».
Και πώς τον αντιμετώπιζαν όταν έλεγε πως έρχεται από τη χρεοκοπημένη Ελλάδα; «Σαν εξωτικό πουλί. Άλλες φορές με περιέργεια, άλλες φορές με καχυποψία, συνήθως όμως με ενδιαφέρον και πραγματική διάθεση για να “καταλάβουμε” ο ένας τον άλλον. Είμαστε ξεχωριστά ζώα οι Έλληνες, είναι αλήθεια. Στο τέλος της ημέρας, όμως, η επιχειρηματικότητα είναι το ένα πεδίο που διακρίσεις δεν χωρούν και ακόμα και όταν βγουν τα μαχαίρια οι μάχες είναι για το bottom line. Αρκεί να μπορείς να δείξεις τη γροθιά σου όταν χρειάζεται».
Τελικά, οι Έλληνες μπορούν μέσα στην κρίση να πετύχουν ή είναι απλουστευμένη γενίκευση; «Πολύ κλισέ, αλλά η κρίση παραείναι πολύ μεγάλη ευκαιρία για να πάει χαμένη. Μια ολόκληρη γενιά επιτυχημένων Ελλήνων θα βγει από αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Δεν ξέρω αν θα γίνουν η νέα δύναμη της οικονομίας, όμως ήδη είναι μια γενιά πρώτης τάξης (με θαυμαστικό!) που πληρώνει φόρους, απασχολεί ανθρώπους, δίνει ελπίδα και μας αντιπροσωπεύει διεθνώς με αξιοπρέπεια και πρωταθλητισμό. Η σούμα θα είναι θετική, και άσε τις Κασσάνδρες να υστεριάζουν».
Λίγο πριν τον χαιρετήσω, δεν μπορώ να μη ρωτήσω: «Νίκο, υπάρχουν μυστικά που δεν θα δημοσίευες; Έχεις, π.χ., βρεθεί σε κάποια παραλία απομονωμένη, που να πεις “ναι, αυτό το μέρος δεν θέλω να το ξέρουν πολλοί”»; «Το Daily Secret υμνεί αυτό που είναι πέρα από το μάτι, αυτό που είναι μπροστά στη μύτη σου και το έχεις ξεχάσει. Δεν είναι τραγούδι για μέρη απροσπέλαστα. Δημοκρατικοποιεί τη χαρά της ζωής, όταν όλοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να είμαστε λυπημένοι» λέει περήφανος για το πνευματικό του παιδί.
Πηγή: People
Διαβάστε ακόμη:
Τα «μυστικά» του Νίκου Κακαβούλη
