Θα πληρώσουμε 322,1 δισ. ευρώ για τόκους και χρεολύσια μέχρι το 2030
Πώς διαρθρώνονται οι υποχρεώσεις της Ελλάδας - Ποιοι πρέπει να εισπράξουν πρώτοι και τι σκέφτονται στην Ευρωζώνη.
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το πόσα χρήματα πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα σε τόκους και χρεολύσια τα επόμενα χρόνια, όσο και για το αν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο ή όχι.
Μάλιστα το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί και το κύριο ζήτημα αντιπαράθεσης μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και το κύριο «όπλο» πίεσης, όπως το αντιλαμβάνονται τουλάχιστον στη Κουμουνδούρου, προς τους δανειστές.
Ας δούμε λοιπόν τι πρέπει να πληρώσει η χώρα μας μέχρι και το 2030, σύμφωνα με στοιχεία που έχει δώσει ο ίδιος ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), απαντώντας τον Μάρτιο του 2014 με έγγραφο του σε σχετική ερώτηση της βουλευτή της ΔΗΜΑΡ, Μαρίας Γιαννακάκη.
Συνολικά οι υποχρεώσεις της Ελλάδας ανέρχονται στα 322,1 δισ. ευρώ (291 δισ. ευρώ αν αφαιρεθεί το αντίστοιχο ποσό του 2014) μέχρι το 2030. Αν «σπάσουμε» το ποσό στα δύο, τότε προκύπτει πως η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει για τόκους, όσα και για τα δάνεια που έχει λάβει μέχρι σήμερα και συγκεκριμένα πρέπει να καταβάλει 158,3 δισ. ευρώ σε τόκους και 163,7 δισ. ευρώ σε λήξεις ομολόγων και δανείων.
Συγκεκριμένα για το 2015 οι τόκοι υπολογίζονται στα 5,8 δισ. ευρώ και τα χρεολύσια, που θα αποτελέσουν και το σημαντικότερο «αγκάθι» για την επόμενη κυβέρνηση, στα 16,02 δισ. ευρώ. Συνολικά το ποσό ανέρχεται στα 22 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου θα λάβουν εκείνοι που πήραν το ρίσκο και φορτώθηκαν τα ελληνικά ομόλογα κατά την διάρκεια της κρίσης: Η ΕΚΤ και οι distressed επενδυτές.
Όπως αναφέρει η Nomura η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει 8 δισ. ευρώ στην ΕΚΤ το 2015 εκ των οποίων τα 7,6 δισ. ευρώ πρέπει να καταβληθούν Ιούλιο και Αύγουστο. Ο άλλος βασικός πιστωτής της Ελλάδας είναι το ΔΝΤ, που παραδοσιακά δεν δέχεται την αναδιάρθρωση των δανείων της και το ποσό που πρέπει να λάβει υπολογίζεται περίπου στα 9,4 δισ. ευρώ.
Η περίπτωση παράτασης για αποπληρωμή τόκων
Ο ΣΥΡΙΖΑ στη πρόταση που έχει διατυπώσει για το ελληνικό χρέος, εκτός από ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του και «κούρεμα», ζητάει και μορατόριουμ πληρωμών για πέντε χρόνια (για τόκους και χρεολύσια).
Ήδη από τα δάνεια του EFSF, το 2012 που έλαβε η Ελλάδα, η ΕΕ αποφάσισε να αναβάλει τις πληρωμές τόκων κατά 10 χρόνια και να παρατείνει τη διάρκειά τους. Ως εκ τούτου, η Ελλάδα δεν υποχρεούται να πληρώσει για δάνεια του EFSF μέχρι το 2022.
Επίσης σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση της Deutsche Bank για το προφίλ αποπληρωμής της Ελλάδας, στα διμερή δάνεια ύψους 52,9 δισ. ευρώ (τριμηνιαίες πληρωμές τόκων, για το 3M Euribor + 50 μονάδες βάσης), η αποπληρωμή σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών της γερμανικής τράπεζας αναμένεται να αρχίσει από το 2028. Αυτό συνεπάγεται τριμηνιαία πληρωμή τόκων ύψους 76 εκατ. ευρώ.
Μέσα στα επόμενα χρόνια μετά το 2015, οι μεγαλύτερες εξοφλήσεις χρεών εξακολουθούν να είναι προς την ΕΚΤ και το ΔΝΤ και ως εκ τούτου, η DB πιστεύει ότι υπάρχει μικρό κίνητρο για την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση να ωθήσει τα πράγματα στο σημείο όπου η αθέτηση πληρωμών θα αποτελεί το κεντρικό θέμα στις εσωτερικές πολιτικές συζητήσεις της χώρας.
Η πιο δύσκολη τετραετία
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΔΔΗΧ, στην τετραετία 2021 – 2024, οι συνολικές υποχρεώσεις ανέρχονται στα 104,7 δισ. ευρώ και οι τόκοι αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος (66,6 δισ. ευρώ). Μάλιστα, το 2022 η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει μόνο για τόκους 24,4 δισ. ευρώ. Η εκτίναξη αυτή αποδίδεται στο γεγονός ότι το 2021 είναι το τελευταίο έτος της περιόδου χάριτος που έχει λάβει η χώρα για την καταβολή τόκων επί των δανείων του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (EFSF). Δηλαδή από το 2022 και μετά η Ελλάδα αρχίζει να πληρώνει τους τόκους αυτούς και οι υποχρεώσεις της αυξάνονται. Μάλιστα, το 2022 είναι το έτος με τις περισσότερες συνολικές υποχρεώσεις έως το 2030 και ανέρχονται στα 33,3 δισ. ευρώ.
Τα ποσά αυτά είναι πολύ μεγαλύτερα και «μαζεύονται» προς τα πίσω, καθώς οι συντάκτες του πρώτου δανειοδοτικού προγράμματος της Ελλάδας θεώρησαν σκόπιμο να μεταφέρουν μεγάλο μέρος των τόκων που θα πλήρωνε η χώρα από την δεκαετία 2010-2010, στην επόμενη δεκαετία. Είναι λοιπόν και αυτό ένα θέμα το οποίο, αν και μακρινό, χρειάζεται ρύθμιση.
Σημειώνεται βέβαια ότι οι οφειλές της χώρας μας μπορεί να μειωθούν και από την επίδραση του πληθωρισμού , καθώς όσο μεγαλύτερος είναι ο πληθωρισμός, τόσο «μικρότερο» θα είναι τελικά και το χρέος.
Η Ευρωζώνη έχει ήδη επικεντρώσει την προσοχή της στο ζήτημα της νέας απομείωσης των επιτοκίων σε μέρος των δανείων που έχει διαθέσει στην Ελλάδα, καθώς και σε μία νέα επέκταση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων της συνολικά, με βάση και την απόφαση του Eurogroup του 2012.
Το χαμηλό επιτόκιο εξυπηρέτησης, βεβαίως, από μόνο του, δεν αρκεί να τεκμηριώσει την άποψη ότι το «χρέος είναι βιώσιμο». Αποτελεί όμως ένα θεμελιώδες στοιχείο για την αξιολόγηση των πραγματικών διαστάσεων του προβλήματος.
