Το Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ και ο ελέφαντας στο δωμάτιο
Τα κομματικά συνέδρια έχουν λόγο ύπαρξης όταν παράγουν πολιτικά αποτελέσματα. Στην τρέχουσα συγκυρία είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποιο ακριβώς είναι το ζητούμενο για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που κυριάρχησε στην προηγούμενη δεκαετία αλλά βυθίστηκε στην ανυποληψία στην τρέχουσα πολιτική περίοδο. Και δυστυχώς τον ΣΥΡΙΖΑ, οι εργασίες του λαμβάνουν χώρα σε μια περίοδο που ο κόσμος της Αριστεράς συζητά μόνο ένα θέμα: την επαναδραστηριοποίηση του Αλέξη Τσίπρα.
Ο ίδιος ο πρώην Πρωθυπουργός, με την ομιλία του στην αρχή της εβδομάδας, ιχνογράφησε έναν νέο πολιτικό σχηματισμό, του οποίου προφανώς θα ηγείται και θα λειτουργεί περισσότερο σαν ομπρέλα των κομμάτων της Κεντροαριστεράς. Η ομιλία αυτή δημιούργησε μόνο ερωτήματα και καμία απάντηση. Δεν είπε τίποτε για το χρόνο που σκέφτεται να επαναδραστηριοποιηθεί, για το ποιοι μπορεί να συμμετάσχουν στο νέο σχήμα και για το πώς θα κινηθούν οργανωτικά. Καλά τα λόγια, όμως στην πολιτική χρειάζεσαι στελέχη, χρήματα και σαφή εκλογικό ορίζοντα. Έπειτα στην Αριστερά, υπάρχει ιστορικό διασπάσεων, παθών και τσακωμών. Μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015 έχουν ήδη προκύψει πέντε νέα κόμματα – κάποιοι γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να βρουν την ψήφο τους όμως προτιμούν την αυτόνομη πορεία από το να ξαναβρεθούν με τους πρώην συντρόφους τους. Και βέβαια στο ΠΑΣΟΚ, ούτε λόγος για συμπόρευση με τον άνθρωπο που τους «έκλεψε» την εκλογική τους βάση.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ο πρόεδρος του κόμματος, Σωκράτης Φάμελλος, παρά την σοβαρή του πολιτική στάση, αδυνατεί να επαναφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στα προ-κρίσης επίπεδα. Ο ίδιος αντιμετωπίζει αμφισβήτηση στο εσωτερικό του κόμματος, κυρίως για την αποτυχία σύμπλευσης με την Νέα Αριστερά, αλλά και για τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν με την πρόταση της προανακριτικής και το «ναι» που έγινε «όχι» από τους βουλευτές που πρόσκεινται στον Κασσελάκη. Αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα για τον Φάμελλο, είναι πως λειτουργεί ως πρόεδρος υπό προθεσμία. Όλοι περιμένουν να δουν την επόμενη κίνηση του Τσίπρα, που λειτουργεί σαν τον Ελέφαντα στο δωμάτιο. Μιλούν για άλλα, εκτός από αυτό που πραγματικά καίει τον κόσμο της Αριστεράς.
Κωδικός: Μεσαία τάξη
25/04/2025Στην πραγματικότητα ο Τσίπρας που είναι πολιτικό ον και αδυνατεί να μείνει για καιρό εκτός πολιτικής, ψάχνει την κατάλληλη συγκυρία για τη δική του επιστροφή. Ωστόσο στην πολιτική μας ιστορία τα πολιτικά comeback έγιναν από πρόσωπα που είχαν τεράστιο πολιτικό αποτύπωμα και σε ένα τελείως διαφορετικό ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο. Η εποχή μας φθείρει τους πάντες με ιλιγγιώδη ταχύτητα και κανείς δεν μπορεί να μείνει αλώβητος. Επίσης ο Τσίπρας αναδείχθηκε ως μορφή αντίστασης, σε μια πρωτοφανή εποχή κρίσης, όπου εξέφρασε την αντίδραση, επενδύοντας στο θυμό μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων. Μετά από την κυβερνητική του θητεία, μπορεί να επιστρέψει με περισσότερη εμπειρία αλλά λιγότερη συγκρουσιακή διάθεση. Κι αυτό είναι μείγμα που δεν μπορεί να σε πάει πολύ ψηλά.
Το βασικό πρόβλημα της αντιπολίτευσης στην παρούσα φάση είναι πως έχει απέναντί της μια κυβέρνηση που διατηρεί και την πρωτοβουλία των κινήσεων αλλά και την πολιτική κυριαρχία. Απέναντί της δεν συγκροτείται κανένα αντιπολιτευτικό μέτωπο – κι όταν αυτό γίνεται απαρτίζεται από ετερόκλητες συμμαχίες. Ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, πόσω μάλλον η Πλεύση Ελευθερίας μπορούν να παρουσιαστούν ως η δύναμη γύρω από την οποία θα συνασπιστούν οι υπόλοιπες δυνάμεις στο δρόμο προς την εξουσία. Εντέλει όλοι αυτοί ποντάρουν κυρίως στο τυχαίο και στο απρόβλεπτο που θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα, παρά στην γραμμική πορεία προς την εξουσία. Δεν το λες βέβαια και στρατηγική.
