Πώς το «άγχος των χωριστών θέσεων» ανεβάζει τα κέρδη των αεροπορικών
Πόσες φορές κατά τη διοργάνωση ενός ταξιδιού, είτε αναψυχής, είτε για επαγγελματικούς σκοπούς, δεν έχετε πιάσει τον εαυτό σας να αγωνιά για το αν θα καθίσει στο αεροπλάνο δίπλα σε οικεία πρόσωπα, προκειμένου να απολαμβάνει την παρέα τους και να μην νιώθει μοναξιά καθ’ όλη τη διάρκεια της πτήσης; Αν σας έχει συμβεί, είναι απολύτως φυσιολογικό.
Έρευνα της Radical Storage που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2025 σε δείγμα 1.050 ενηλίκων στο Ηνωμένο Βασίλειο αποκαλύπτει ότι ένας στους δύο επιβάτες έχει βιώσει το άγχος να επιβιβαστεί σε αεροπλάνο και να ανακαλύψει ότι η θέση του είναι μακριά από εκείνη των συνοδοιπόρων του – είτε πρόκειται για οικογένεια, φίλους, σύντροφο ή ακόμη και συνεπιβάτες που φοβούνται το ταξίδι.
Φυσικά η λύση υπάρχει και είναι με το … αζημίωτο, μιας και το βάρος πέφτει στον ταξιδιώτη, ο οποίος καλείται να βάλει εκ νέου το χέρι στην τσέπη για να αποφύγει τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις, γεγονός που, ομολογουμένως, ευνοεί τις αεροπορικές οι οποίες βγάζουν έξτρα χρήματα. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι πρότινος το ζήτημα μπορούσε να λυθεί δωρεάν στο check-in ή λίγο πριν την επιβίβαση, ωστόσο τα πράγματα έχουν αλλάξει και σήμερα στην πλειονότητά τους οι αεροπορικές εταιρείες προβαίνουν σε επιπλέον χρέωση κατά την κράτηση ή πριν την αναχώρηση.
Ακόμη και αν ο ταξιδιώτης βρίσκει την πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση άδικη, μιας και έχει ήδη πληρώσει αδρά για το αεροπορικό του εισιτήριο, είναι διατεθειμένος να προχωρήσει σε πληρωμή – ιδιαίτερα σε πολύωρη πτήση – όχι μόνο για να βρίσκεται κοντά σε δικούς του ανθρώπους και να περάσει ευχάριστα η ώρα, αλλά ταυτόχρονα για να αποφύγει κάποιον περίεργο ή φασαριόζο συνεπιβάτη που μπορεί να μιλάει δυνατά ή ακόμη και να ροχαλίζει.
Τα ευρήματα της έρευνας υπογραμμίζουν ότι πρόκειται για ένα ευρέως διαδεδομένο φαινόμενο με παγκόσμιες διαστάσεις. Εστιάζοντας στην περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου προκύπτει ότι το 61,3% των Βρετανών έχει πληρώσει επιπλέον για να καθίσει δίπλα σε άτομο με το οποίο ταξίδευε. Την ίδια ώρα εταιρείες όπως οι easyJet, TUI Airways και Virgin Atlantic χρεώνουν οικογένειες έως και 140 ευρώ για να εξασφαλίσουν θέσεις μαζί.
Το αποτέλεσμα είναι οι αεροπορικές να θησαυρίζουν σε βάρος των καταναλωτών, καθώς ποιος γονέας θα ταξίδευε μακριά από τα παιδιά του, τα οποία είναι συνήθως ανήσυχα και χρήζουν προσοχής; Είναι πρωτίστως θέμα ασφάλειας, δεδομένου ότι σε περίπτωση αναγκαστικής εκκένωσης, ο διαχωρισμός μπορεί να προκαλέσει καθυστερήσεις και να θέσει σε κίνδυνο τους επιβαίνοντες στην πτήση.
Το εύκολο κέρδος και η έλλειψη νομικής προστασίας
Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της συγκεκριμένης «μπίζνας», αρκεί να λάβει υπόψη τους πως, μόνο στην περιοχή του Ηνωμένου Βασίλειου, το ποσό που δαπανάται ετησίως από οικογένειες με μικρά παιδιά για κρατήσεις θέσεων υπολογίζεται σε 26 εκατ. ευρώ.
Το 48,9% των ερωτηθέντων θεωρεί την πρακτική απαράδεκτη, ενώ το 91,8% δηλώνει πρόθυμο να αλλάξει θέση ώστε να καθίσουν μαζί οικογένειες. Παράλληλα, περισσότερο από το 1/3 (35%) αναφέρει ότι ο διαχωρισμός προκαλεί «πολύ στρες”» ή είναι «απαράδεκτος». Για να αποφύγει την ταλαιπωρία, το 21,9% των ταξιδιωτών επιλέγει μόνο αεροπορικές που εγγυώνται θέσεις μαζί, το 18,3% πληρώνει πάντα για επιλογή θέσης, ενώ το 25,3% φροντίζει να κλείνει εισιτήρια νωρίτερα.
Στο ερώτημα του αν η εν λόγω πρακτική είναι ηθική, η απάντηση είναι αρνητική, όμως είναι νόμιμη από τη στιγμή που δεν υπάρχει κανένα θεσπισμένο νομικό πλαίσιο που να προστατεύει τον ταξιδιώτη.
Η Virgin Atlantic δεν εγγυάται ότι ένα παιδί θα καθίσει δίπλα σε συνοδό-ενήλικα, παρά μόνο «όσο το δυνατόν πιο κοντά», με χρέωση 35 ευρώ ανά άτομο. Για μια οικογένεια τεσσάρων μελών, το κόστος φτάνει τα 139 ευρώ. Παρόμοια πολιτική εφαρμόζει η Etihad Airways (28 ευρώ ανά άτομο), ενώ η easyJet, με ελάχιστη εγγύηση «δίπλα σε ενήλικα», χρεώνει 2,5 ευρώ ανά επιβάτη. Φαίνεται λοιπόν πως το καρπούζι και το μαχαίρι βρίσκονται στα χέρια των αερομεταφορέων.
