Ουκρανικό: Ο Τραμπ, οι εύθραυστες ισορροπίες και το… Νόμπελ Ειρήνης
Με διπλωματικές κινήσεις που κινούνται ανάμεσα στην επίσημη πολιτική και τον προσωπικό θεατρινισμό, ο Ντόναλντ Τραμπ επιχειρεί να προβάλει τον εαυτό του ως ηγέτη που μπορεί να επιτύχει ειρήνη στην Ουκρανία — και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που να διεκδικεί δάφνες Νόμπελ. Σύμφωνα με εκτενές ρεπορτάζ του CNN, η υποδοχή που επεφύλαξε στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι και στους Ευρωπαίους ηγέτες υπήρξε εκ διαμέτρου αντίθετη με εκείνη του περασμένου Φεβρουαρίου: ενωτικό κλίμα, χαμόγελα, εικόνες συνεννόησης. Όμως πίσω από το σκηνικό αυτό κρύβονται έντονες αντιφάσεις.
Η σύνοδος κορυφής στον Λευκό Οίκο είχε όντως ιστορική βαρύτητα, θύμισε στιγμές της μεταπολεμικής Ευρώπης και παρουσίασε τις ΗΠΑ ως κινητήριο δύναμη μιας κοινής δυτικής στρατηγικής. Ωστόσο, όπως προειδοποιεί το CNN, οι εύθραυστες ισορροπίες μπορεί να καταρρεύσουν ανά πάσα στιγμή — και μαζί τους, η ειρηνευτική πρωτοβουλία Τραμπ.
Το αγκάθι των εγγυήσεων ασφαλείας
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ εμφανίστηκε πρόθυμος να προσφέρει «εγγυήσεις ασφαλείας» στην Ουκρανία ακόμη και με αμερικανική στρατιωτική παρουσία, χωρίς όμως να διευκρινίσει τους όρους ή το εύρος μιας τέτοιας δέσμευσης. Την ίδια ώρα, η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι πρότεινε ένα παρα-ΝΑΤΟϊκό σχήμα αμοιβαίας συνδρομής. Όμως, το ερώτημα παραμένει: πώς θα αποδεχθεί ο Βλαντίμιρ Πούτιν μια «νέα ΝΑΤΟ» για την Ουκρανία, όταν ο πόλεμος ξεκίνησε ακριβώς για να σταματήσει τις φιλοδοξίες ένταξης στο ΝΑΤΟ;
Η παγίδα της «ανταλλαγής εδαφών»
Ένα ακόμη μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η πρόταση περί ανταλλαγής εδαφών. Ο Τραμπ παρέδωσε προσωπικά στον Ζελένσκι έναν χάρτη, προκαλώντας αντιδράσεις. Σύμφωνα με πηγές του CNN, η ρωσική στρατηγική εστιάζει σε ανατολικές περιοχές όπως το Ντονμπάς, επιχειρώντας μέσω διαπραγματεύσεων να κερδίσει εδάφη που δεν κατάφερε να κατακτήσει στο πεδίο της μάχης. Ο κίνδυνος; Η Ουκρανία να αναγκαστεί να «ανταλλάξει» πολύτιμα εδάφη με ήδη κατεχόμενα, σε ένα γεωπολιτικό παζάρι που θα πυροδοτήσει μελλοντικές συγκρούσεις.
Διπλωματία χωρίς ουσία;
Αναλυτές χαρακτηρίζουν τη διαδικασία «διπλωματία φαντασιώσεων». Η έλλειψη συγκεκριμένων συμφωνιών, οι αντικρουόμενες δηλώσεις και η ασάφεια γύρω από τα επόμενα βήματα δημιουργούν ένα θολό τοπίο. Παρά τις ενωτικές εικόνες, οι διαφορές παραμένουν αγεφύρωτες. Ο Τραμπ παίζει σε πολλαπλά ταμπλό, επαινώντας τη στήριξη των Ευρωπαίων, μιλώντας με τον Πούτιν και προτείνοντας ταυτόχρονα εγγυήσεις ασφαλείας στην Ουκρανία.
Η πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία του Τραμπ με τον Πούτιν, στη μέση των συζητήσεων με Ευρωπαίους ηγέτες, τροφοδότησε νέα ερωτήματα για τις πραγματικές του προθέσεις και δεσμεύσεις. Όμως κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι, όσο απρόβλεπτος και αν είναι, ο Τραμπ έχει τις διασυνδέσεις και την επιρροή για να ενώσει —ή να διαλύσει— το γεωπολιτικό παζλ.
Όπως επισημαίνει ο δρ Μάικλ Κίματζ, «ο Τραμπ προσπαθεί να είναι όλα για όλους. Αλλά χωρίς λεπτομέρειες, οι υποσχέσεις του αντιφάσκουν μεταξύ τους». Το ερώτημα είναι: πόσο μακριά μπορεί να πάει αυτή η στρατηγική πριν καταρρεύσει από το βάρος των εσωτερικών της αντιφάσεων;
