Το ελληνικό μετάξι που «κοντράρει» την Κίνα

Από τα χρόνια του Βυζαντίου μέχρι και σήμερα οι κάτοικοι του Σουφλιού επεξεργάζονται την πρώτη ύλη του μεταξιού, η οποία χρησιμοποιείται σε μία σειρά από αντικείμενα και τομείς, όπως η αεροναυπηγική, τα αλεξίπτωτα και τα γάντια του πυροβολικού που παράγει η πολεμική βιομηχανία, τα θεραπευτικά σκευάσματα των φαρμακευτικών εταιρειών, αλλά και προϊόντα ομορφιάς της βιομηχανίας καλλυντικών.

Η οικογένεια Τσιακίρη διατηρεί στην περιοχή τη δική της μεταξουργία και για πάνω από μισό αιώνα συντηρεί μια παράδοση εκατοντάδων ετών. Ειδικότερα, η μεταξουργία των αδερφών Τσιακίρη λειτούργησε για πρώτη φορά με την μορφή οικοτεχνίας, το 1954, όταν οι δυο αδερφοί Ευάγγελος και Ιωάννης Τσιακίρης, έστησαν τη μικρή μονάδα τους στο κέντρο της πόλης τους, το Σουφλί.

Τόσο η μητέρα τους όσο και η γιαγιά τους ήταν άριστες τεχνήτριες του μεταξιού και η καθημερινή εξοικείωση με το αντικείμενο ώθησε τα δύο αδέρφια στο να ασχοληθούν επαγγελματικά με το μετάξι. Σε μια μικρή μονάδα άρχισαν να παράγουν σε ξύλινους χειροκίνητους αργαλειούς τα ξακουστά Σουφλιώτικα μεταξωτά.

Το 1964  εξοπλίζουν την επιχείρηση με τον πρώτο μηχανοκίνητο αργαλειό προκειμένου να καλυφθεί η αυξανόμενη ζήτηση, ενώ ένα χρόνο αργότερα μεταφέρουν την παραγωγική μονάδα στην είσοδο της πόλης του Σουφλίου. Η μεγάλη αλλαγή συντελείται με την τοποθέτηση αναπηνιστηρίου, (το μηχάνημα εκείνο που είναι ειδικό για την κλωστοποίηση του μεταξωτού νήματος από το κουκούλι του μεταξοσκώληκα) η οποία τους επιτρέπει την παραγωγή δικού τους μεταξωτού νήματος.

Η επιχείρηση σιγά-σιγά μεγαλώνει και φτάνει το 1973 να διαθέτει επτά μηχανοκίνητους αργαλειούς και τέσσερις χειροκίνητους που την καθιστούν μία από τις μεγαλύτερες μονάδες παραγωγής μεταξωτών νημάτων και υφασμάτων στην πόλη του Σουφλίου. Παράλληλα, ανοίγει και ένα κατάστημα λιανικής πώλησης στη Θεσσαλονίκη.

Σταθμός στην ιστορία της οικογένειας Τσιακίρη είναι το 1981 όταν και μετατρέπεται σε Μεταξουργία Τσιακίρη Α.Ε. Μετά την ενδυνάμωση της παρουσίας της στην ελληνική αγορά το επόμενο βήμα είναι οι εξαγωγές. Στέλνει υφάσματα σε Τουρκία και Βουλγαρία τα οποία γίνονται ανάρπαστα. Το μέλλον προμηνύεται ευοίωνο και το 1997 η οικογενειακή επιχείρηση έχοντας ολοκληρώσει το επενδυτικό της σχέδιο ύψους 1 δισ. δραχμών κατακτά την κορυφή ούσα πλέον η μεγαλύτερη και πιο σύγχρονη μονάδα παραγωγής μεταξωτών ειδών σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Στην κάθετη μονάδα, που παράγει γνήσια μεταξοκλωστή και μια τεράστια ποικιλία μεταξωτών προϊόντων και ειδών, από τα οποία ξεχωρίζουν τα ολομέταξα κεντήματα και οι τσεβρέδες, καθώς και πολλά άλλα εργόχειρα, όλα φτιαγμένα με μεράκι και φροντίδα επάνω στο μετάξι.

Οι λάτρεις του μεταξιού μπορούν να βρουν τα σουφλιώτικα μεταξωτά είδη σε Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Ξάνθη και στην Αθήνα.

Σημειώνεται πως η οικογένεια Τσιακίρη δεν ασχολείται μόνο με το εμπόριο, αλλά και με τον πολιτιστικό τομέα της πόλης. Το 2006 η εταιρεία αποφάσισε την λειτουργία Μουσείου Μεταξιού και απέκτησε ένα διατηρητέο νεοκλασικό κτίριο στο κέντρο της πόλης, όπου από τα μέσα του 2008 λειτουργεί με την επωνυμία Μουσείο Τέχνης Μεταξιού.

Διαβάστε ακόμη: H ελληνική πλατφόρμα που «ανοίγει» το δρόμο του μεταξιού