Επικίνδυνες ακροβασίες

Τώρα που τελείωσε η πρώτη φάση της διαπραγμάτευσης και η Ελλάδα πήρε την ανάσα των τεσσάρων μηνών, αρχίζει το πραγματικά δύσκολο παιχνίδι.

Κι αυτό γιατί μέχρι τώρα, οι λεκτικές ακροβασίες, η διπλή γλώσσα και ο επικοινωνιακός χειρισμός ήταν τα «όπλα» στη φαρέτρα της κυβέρνησης προκειμένου από τη μια να πετύχει οποιαδήποτε παράταση, από την άλλη να μη φανεί στο εσωτερικό ότι υπαναχωρεί τόσο γρήγορα από τις προεκλογικές δεσμεύσεις.

Αυτό ως ένα βαθμό επετεύχθη. Η κυβέρνηση κατάφερε και πήρε την παράταση, ακόμη και βαφτίζοντας «το κρέας ψάρι» και ταυτόχρονα διατηρεί «αυτοκρατορικά» ποσοστά αποδοχής στην κοινή γνώμη.

Από αυτό το σημείο όμως ξεκινά η προσγείωση, καθώς τώρα θα πρέπει να ξεκινήσει την υλοποίηση των συμφωνηθέντων. Και αυτά, σε καμία περίπτωση, δεν συμβαδίζουν με την προεκλογική (και μετεκλογική) εσωτερική ρητορεία.

Παρατηρούμε τις τελευταίες ημέρες αντιφατικές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών για τον ΦΠΑ (θα αυξηθεί στα νησιά ή όχι; Θα αυξηθεί ένας συντελεστής και ποιος;), για τον ΕΝΦΙΑ και το κατά πόσο θα διατηρηθεί, θα αντικατασταθεί ή θα αλλάξει όνομα, όπως ακούσαμε χθες. Και σε ποιες αντικειμενικές θα επιβληθεί ο νέος (ή ο παλαιός) φόρος; Θα γίνει οριζόντια μείωση ή, όπως είπε ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης, σε συγκεκριμένες περιοχές; Θυμίζουμε, απλώς, ότι οι υπηρεσίες του υπουργείου έχουν δηλώσει ότι για να γίνει ξεχωριστή τιμολόγηση των αντικειμενικών αξιών απαιτείται τουλάχιστον ένας χρόνος και ο νέος φόρος πρέπει να πληρωθεί από τον Ιούλιο.

Το φορολογικό αλαλούμ δείχνει πόσο δύσκολα θα συγκεκριμενοποιηθεί το σχέδιο, που μπήκε στο χαρτί (της απόφασης του Eurogroup), αλλά τώρα ξεκινάει να γράφεται.

Και αν για το σχεδιασμό των φορολογικών μέτρων απομένουν ακόμη τέσσερις μήνες, ο χρόνος μετράει αντίστροφα για τα ταμεία του Δημοσίου.

Και εκεί, οι λεκτικές ακροβασίες μπορεί να έχουν ακόμη πιο επώδυνα αποτελέσματα. Παρακολουθήσαμε όλοι χθες μπαράζ δηλώσεων, τόσο από τον υπουργό Επικρατείας, όσο και από τον υπουργό Οικονομικών. Ο πρώτος, με άνεση δήλωσε πως η Αθήνα θα μπορούσε να μην πληρώσει τη δόση του ΔΝΤ και να ζητήσει να πληρώσει μερικούς μήνες αργότερα.

Ο δεύτερος ζήτησε να πληρώσει η ΕΚΤ, με τα κέρδη του Ευρωσυστήματος επί των ελληνικών ομολόγων, το ΔΝΤ.

Και οι δύο εκδοχές έχουν αποκλειστεί.

Η πρώτη από το ΔΝΤ, που τονίζει ότι δεν μπορεί να γίνει rollover στα δάνειά του, συμπληρώνοντας ότι η μη πληρωμή ισοδυναμεί με πιστωτικό γεγονός.

Η δεύτερη από τον ίδιο τον Μάριο Ντράγκι, που απάντησε ότι τα κέρδη έχουν μεταβιβαστεί από την ΕΚΤ στις κεντρικές τράπεζες και από εκεί στις κυβερνήσεις και θα δοθούν στην Ελλάδα, μόνο αν εφαρμόσει επιτυχώς το πρόγραμμα.

Οι δύο αυτές λύσεις έχουν μπει στο τραπέζι από την κυβέρνηση από την πρώτη ημέρα μετά τις εκλογές, έχουν όμως αποκλειστεί. Το για ποιο λόγο τις επαναφέρει, μένει να αποδειχθεί εάν είναι μια διαπραγματευτική πρακτική.

Πάντως, τα μηνύματα από τους Ευρωπαίους δείχνουν να οδηγούν σε νέα πίεση, αφού ήδη μιλούν ανοιχτά για τρίτο δάνειο με τρίτο μνημόνιο και προειδοποιούν την Αθήνα να ετοιμάζεται για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα, ενώ δεν αποκλείουν να αποσυρθεί και η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, αν η Ελλάδα δεν παρουσιάσει αξιόπιστο σχέδιο.

Οι επικίνδυνες ακροβασίες και από τις δύο πλευρές δείχνουν ότι τίποτα ακόμη δεν τελείωσε και ότι ο πόλεμος νεύρων θα κρατήσει μέχρις εξαντλήσεως του αντιπάλου. Το ποιος θα επικρατήσει τελικά, μένει να το δούμε, όμως σε αυτή τη φάση, το πρόβλημα χρόνου το έχει η Ελλάδα.