Η μεταμόρφωση της Ιταλίας: Πώς από «βαρίδι» έγινε «στήριγμα»

Η Ιταλία οδεύει όπως όλα δείχνουν σε κάλπες το φθινόπωρο, την ώρα που θα βρίσκεται σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση για τον προϋπολογισμό της και με την οικονομία της να απειλείται με ύφεση. Ποιο είναι το φωτεινό «σημείο» σε αυτό το ζοφερό σκηνικό;

Οι τράπεζες της, που έως και πέρυσι αποτελούσαν σοβαρή πηγή ανησυχίας τόσο για την έκθεσή τους στα κρατικά ομόλογα, που αναζωπύρωνε την απειλή του doom loop (φαύλος κύκλος σύνδεσης κρατών- τραπεζών) όσο και για τον μεγάλο όγκο των κόκκινων δανείων.

Στο δεύτερο μέτωπο, αυτό των μη εξυπηρετούμενων δανείων δηλαδή, η πρόοδός τους είναι αλματώδης. Και αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να μπορούν να λειτουργήσουν και ως στήριγμα της πραγματικής οικονομίας σε δύσκολες ώρες, όπως αυτές που πάλι βιώνει.

Οι επενδυτές, που βάζουν στο στόχαστρο τις ιταλικές τραπεζικές μετοχές, θα έπρεπε ίσως να ρίξουν μία ματιά στα στοιχεία για τα κόκκινα δάνεια. Στα τέλη του 2016 η αξία τους υπολογιζόταν σε 350 δισ. ευρώ και αντιστοιχούσε στο 17% του συνόλου, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ιταλίας. Στις αρχές του έτους, όπως προκύπτει τα από τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της κεντρικής τράπεζας, το ποσό είχε υποχωρήσει στα 190 δισ. ευρώ ή το 9% του συνόλου.

«Η εξυγίανση των βιβλίων των ιταλικών τραπεζών έχει σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί» τονίζει στην Wall Street Journal o Φαμπρίτσιο Μπερνάντι, αναλυτής της ιταλικής χρηματιστηριακής Fidentiis. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Πάλευαν με χρόνια να απαλλαγούν από το βαρίδι αυτό- κληρονομιά της κρίσης χρέους του 2011-12- και το πέτυχαν με δραστικές κινήσεις αλλά και χάρη σε επιτυχείς πρωτοβουλίες του ιταλικού κράτους.

Οι ιταλικές τράπεζες παραμένουν ευάλωτες στην πολιτική αστάθεια, αφού γίνονται στόχος των κερδοσκόπων. Αλλά πια κανείς δεν μπορεί να πει ότι αυτές είναι το πρόβλημα.