Στροφή από ΔΝΤ: Πλεόνασμα 3,5% αλλά…με μείωση των συντάξεων

Στροφή από ΔΝΤ: Πλεόνασμα 3,5% αλλά…με μείωση των συντάξεων

Σε θετική εκτίμηση για πλεόνασμα προχώρησε το ΔΝΤ αλλά με μείωση συντάξεων. Επιμένει ότι δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για τις παροχές Τσίπρα.

Ανεβάζει τον πήχη των προβλέψεών του το ΔΝΤ και εκτιμά ότι έως και το 2022 η Ελλάδα θα επιτυγχάνει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ.

Στην έκθεση Fiscal Monitor, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στο πλαίσιο της ετήσιας Συνόδου δεν γίνεται αναφορά στο θέμα των συντάξεων και των αντιμέτρων απλά υπάρχουν σε πίνακες οι εκτιμήσεις για τα βασικά μεγέθη.

Το πρωτογενές πλεόνασμα προσδιορίζεται σε 3,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο από το 2018 έως και το 2022 ενώ το 2023 υπολογίζεται σε 3% του ΑΕΠ. Από την αλλη, το δημόσιο χρέος ακολουθώντας καθοδική τροχιά από 188,1% του ΑΕΠ φέτος καταλήγει στο 151,1% του ΑΕΠ το 2023.

Το Ταμείο ωστόσο δεν κάνει πίσω όμως στη θέση του για μείωση των συντάξεων, αφού δημιουργεί μόνιμο δημοσιονομικό χώρο για αύξηση των κοινωνικών δαπανών σε άλλες «ευαίσθητες» ομάδες αλλά και για καλύτερη κατανομή των φορολογικών βαρών. Ακόμη, το Ταμείο επιμένει να αναγνωρίσει τη δυνατότητα παραγωγής υπερπλεονάσματος κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2018 ή του 2019 κάτι που σημαίνει ότι ενδέχεται να εγείρει αντιρρήσεις στην πρόθεση της κυβέρνησης να μην κόψει τις συντάξεις αλλά και να χρηματοδοτήσει με ένα προσδοκώμενο υπερ-πλεόνασμα του 2019 τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.

Τα έσοδα γενικής κυβέρνησης υποχωρούν δραστικά ως ποσοστό του ΑΕΠ και από 48,7% φέτος καταλήγουν στο 45% τη διετία 2022-23, ενώ οι δαπάνες στο ίδιο διάστημα ακολουθούν αντίστοιχα πτωτική πορεία και από 48,1% του ΑΕΠ φέτος καταλήγουν στο 44,9% το 2022 πριν ενισχυθούν κατά μισή μονάδα στο 45,4% του ΑΕΠ το 2023.

Το ΔΝΤ έχει προ πολλού επισημάνει πως δεν έχει αμφιβολίες ότι η Αθήνα μπορεί να πετυχαίνει υψηλούς δημοσιονομικούς στόχους εάν χρειαστεί, υπογραμμίζοντας πως το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η χώρα μας πετυχαίνει πλεονάσματα μέσω υπερφορολόγησης μικρής φορολογικής βάσης και «τυφλής» περικοπής δαπανών.

Στο πλαίσιο αυτό έχει ζητήσει αλλαγή του μείγματος πολιτικής και σε αυτό εντάσσεται και η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς.