Τα «βρώμικα» μυστικά των εστιατορίων
Από τον λίγο περισσότερο αφρό στην μπύρα μέχρι την συντήρηση σε φορμόλη τα «τρικ» στον χώρο της εστίασης δεν έχουν τελειωμό.
Από την Μαργαρίτα Πουρνάρα
Οι πεπειραμένοι μαγαζάτορες της εστίασης σε κάθε χώρα και γεωγραφική ζώνη γνωρίζουν ότι για να μπορέσουν να αυξήσουν τα κέρδη τους, πρέπει να κάνουν ορισμένες μικρές πανουργίες, άλλοτε αθώες άλλοτε στο όριο του να είναι επικίνδυνες για την υγεία του πελάτη. Υπάρχει μια μεγάλη γκάμα από λεπτούς χειρισμούς που αφορούν την ποσότητα, την ποιότητα της πρώτης ύλης, τον τρόπο με τον οποίον αναγράφονται φαγητά και κρασιά στις λίστες, το δασκάλεμα των σερβιτόρων, τις εντολές προς τους μάγειρες που τελικά καταλήγουν να «σερβίρονται» στους ανυποψίαστους.
Ένα πρόσφατο άρθρο στην εφημερίδα Guardian κάνει μια αναφορά σε μερικά από αυτά τα μικρά και μεγάλα «τρικ» που βάζουν στο καπέλο του ταχυδακτυλουργού σεφ ένα είδος ασχημομούρικου μπακαλιάρου από την Παταγονία που βγαίνει τελικά Λαβράκι Χιλής. Και πολλά άλλα ακόμα…
Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν και σε εμάς. Κάποτε είχα έναν φίλο που δούλευε στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και ήξερε όλα τα κόλπα για το πως ξένα ψάρια εισάγονται στην χώρα μας και βαφτίζονται ελληνικά ενώ καταφθάνουν από το εξωτερικό. Κάθε φορά που πηγαίναμε σε καμιά ψαροταβέρνα, φρόντιζε, μαζί με την παραγγελία, να δώσει στο γκαρσόνι με νόημα την πληροφορία ότι εργαζόταν στο αεροδρόμιο. Ποτέ δεν ξέρω αν το τέχνασμα έπιανε και δεν μας σέρβιραν συναγρίδα Σενεγάλης, «ψαρεμένη» στο Αιγαίο αλλά εκείνος πίστευε ότι είχε αποτέλεσμα.
Το βάφτισμα ξένων ψαριών σε ελληνικά, ειδικά σε μέρη τουριστικά όπου το καλοκαίρι δεν υπάρχει λέπι από την τρομερή ζήτηση, είναι μια πάγια τακτική κάποιων ιδιοκτητών εστιατορίων. Εκτός του ότι λύνουν αμέσως το θέμα να έχουν διαθέσιμες ποσότητες στα ψυγεία τους, αυξάνουν αυτόματα και το περιθώριο κέρδους τους. Χρεώνουν κάτι ως ντόπιο που σημαίνει ότι το κόστος της χονδρικής αγοράς του ήταν πολύ υψηλότερο ενώ το προμηθεύονται από το εξωτερικό, όπου το πήραν μισοτιμής.
Διαβάστε περισσότερα στο news247.gr
