Τρεις μήνες πριν τον κορωνοϊό, ένα πολεμικό παιχνίδι έδειξε ότι δεν ήμασταν έτοιμοι

του Clifton Leaf

Στις 17 Σεπτεμβρίου, το Κολλέγιο Ναυτικού Πολέμου και το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Υγείας και Ιατρικής σε Περιπτώσεις Καταστροφών ξεκίνησαν μια πολεμική προσομοίωση – ένα είδος παιχνιδιού για στρατιωτικούς σκοπούς – με την επωνυμία Urban Outbreak. Ο Benjamin Davies, ερευνητής και σχεδιαστής παιχνιδιών στο κολλέγιο, συγκέντρωσε 50 ειδικούς στη διαχείριση καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης από την κυβέρνηση, τον στρατό, τα πανεπιστήμια, τον ιδιωτικό τομέα, και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις για δύο μέρες ασκήσεων στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins.

Ο στόχος, σύμφωνα με τον Davies, ήταν να εξεταστεί πώς θα αντιδρούσαν οι άνθρωποι σε πραγματικό χρόνο σε «ένα εξαιρετικά επικίνδυνο και σύνθετο πρόβλημα» – την ξαφνική έλευση ενός θανάσιμου παθογόνου σε μια πυκνοκατοικημένη μητροπολιτική περιοχή. Το ερώτημα, εν συντομία, ήταν το εξής: Θα ήμασταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση;

Τρεις μήνες μετά την άσκηση, τα πρώτα κρούσματα μιας νόσου από ένα νέο στέλεχος κορωνοϊού εντοπίζονταν στη Γουχάν της Κίνας, μια πόλη 11 εκατομμυρίων κατοίκων.

Από τότε, ο ιός έχει επεκταθεί σε πάνω από 100 χώρες και έχει φέρει στα όριά τους εθνικές κυβερνήσεις και συστήματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης από τη Σεούλ μέχρι το Σηάτλ. Και, βέβαια, εξανάγκασε μια ολόκληρη ευρωπαϊκή χώρα να τεθεί σε καραντίνα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το αρχικό επίκεντρο της επιδημίας.

Όπως ακριβώς συνέβη και με την προσομοίωση του Davies στη φανταστική πόλη της «Ολυμπίας», η πραγματική επιδημία του κορωνοϊού αποκάλυψε ένα συγκλονιστικό – αν και όχι και τόσο απρόσμενο – δίδαγμα: Δεν ήμασταν, κι ούτε και είμαστε, έτοιμοι.

Όπως εξηγεί ο Davies στο Fortune, η άσκηση ήταν σχεδιασμένη για να αποκαλύψει τα κενά στους πόρους και στην επικοινωνία μεταξύ των παικτών – τις συγχύσεις και τις αντιπαραθέσεις, καθώς και τις περιοχές όπου απαιτούνται παρεμβάσεις της ηγεσίας και αναθεωρημένες στρατηγικές. Ο στόχος ήταν να αντληθούν διδάγματα ώστε να υπάρχει ετοιμότητα την επόμενη φορά.

«Τα παιχνίδια έχουν την τάση να αποκαλύπτουν κρίσιμες πτυχές που παραμένουν κάτω από την επιφάνεια ενός προβλήματος ή μιας αλληλεπίδρασης» είπε ο Davies. «Όταν βάλεις όλους αυτούς τους ανθρώπους σε ένα δωμάτιο και αρχίζουν να αποκαλύπτουν τα σχέδιά τους, προκύπτει μια σειρά νέων ζητημάτων. Πότε θα φτάσουν τα εφόδια; Με φορτηγό ή με ελικόπτερο; Πού θα προσγειωθεί το ελικόπτερο; Τι θα κάνει ο στρατός εάν αρχίσουν να καταφθάνουν απελπισμένοι άνθρωποι;

Κάθε ερώτημα μπορεί να επιφέρει σύγχυση ή αβεβαιότητα, καταλήγει ο Davies, και να μπερδέψει τους παίκτες καθώς προσπαθούν να ορίσουν το καλύτερο σχέδιο δράσης. Και το ίδιο φαίνεται να ισχύει και με την τρέχουσα κρίση του κορωνοϊού.

Πηγή Χάρτη: fortune.com