Δέκα απίστευτες ιστορίες κλοπής αντικειμένων με τεράστια αξία

Το 2008, η Daily News «έκανε» μια από τις μεγαλύτερες ληστείες που έχουν καταγραφεί ποτέ στην ιστορία. Για να αποδείξει ότι το σύστημα τήρησης αρχείων έπρεπε να ενημερωθεί, η Daily News «έκλεψε» για λίγο το Empire State Building. Οι δημοσιογράφοι συνέταξαν πλαστά έγγραφα, τοποθέτησαν ψεύτικο συμβολαιογραφικό γραμματόσημο και υπέβαλαν τα χαρτιά για την απόκτηση του κτηρίου. Τα έγγραφα σφραγίστηκαν επίσημα την ίδια μέρα, τα οποία επέτρεψαν στη συνέχεια να μεταβιβαστεί το Empire State Building στην ιδιοκτησία της Daily News. Αυτή η διαδικασία αποκάλυψε ένα τεράστιο κενό στο σύστημα ασφαλείας της πόλης, το οποίο δεν απαιτούσε από τους υπαλλήλους να επαληθεύσουν πληροφορίες σχετικά με αυτά τα έγγραφα. Ευτυχώς, η Daily News επέστρεψε… το ακίνητο εντός 24 ωρών από την απάτη και οι νόμοι άλλαξαν.

Ο πίνακας «The Concert» του διάσημου καλλιτέχνη Johannes Vermeer βρισκόταν στο Μουσείο Isabella Stewart Gardner στη Βοστώνη. Ο πίνακας απεικονίζει δύο γυναίκες και έναν άνδρα σε ένα σαλόνι. Τις πρώτες πρωινές ώρες μετά τους εορτασμούς της Ημέρας του Αγίου Πατρικίου στη Βοστώνη το 1990, δύο κλέφτες μεταμφιεσμένοι σε αστυνομικούς ζήτησαν να μπουν στο μουσείο για να ερευνήσουν δήθεν κάποιο συμβάν. Οι φύλακες επέτρεψαν στους ψεύτικους αστυνομικούς να μπουν και μόλις μπήκαν, οι κλέφτες πέρασαν χειροπέδες και έδεσαν τους φρουρούς στο υπόγειο. Μέσα σε μία ώρα και 20 λεπτά, οι κλέφτες άρπαξαν 13 έργα τέχνης και άφησαν τους φρουρούς με χειροπέδες στο υπόγειο. Από τα 13 κομμάτια που έκλεψαν, ο πίνακας «The Concert» ήταν το πιο πολύτιμο και αξίζει περίπου 200 εκατομμύρια δολάρια. Το πού βρίσκεται είναι ακόμα άγνωστο και μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στον κόσμο της τέχνης.

Το Κεχριμπαρένιο Δωμάτιο (Amber Room) ήταν δημιουργία του Andreas Schluter που ξεκίνησε το 1701 και ολοκληρώθηκε το 1770 αφού πολλοί άλλοι αρχιτέκτονες και τεχνίτες είχαν επίσης εργαστεί στο δωμάτιο. Το δωμάτιο στεγαζόταν αρχικά στο παλάτι του βασιλιά Φρειδερίκου Α  και της βασίλισσας Σόφι Σαρλότ, αλλά μεταφέρθηκε σε δύο άλλες τοποθεσίες, στο παλάτι του Βερολίνου το 1716 και στο παλάτι της Αικατερίνης το 1755. Μετά την ολοκλήρωσή του, το δωμάτιο περιείχε πάνω από 6 τόνους κεχριμπαρένιων πάνελ. Σήμερα, το δωμάτιο εκτιμάται ότι αξίζει περίπου 140 έως 280 εκατομμύρια δολάρια. Το Amber Room παρέμεινε στη Ρωσία μέχρι που οι Ναζί επιτέθηκαν στην Αγία Πετρούπολη το 1941, όταν διέλυσαν το δωμάτιο και έστειλαν τα κομμάτια στο κάστρο Königsberg στη Γερμανία κατόπιν εντολής του Χίτλερ. Μετά την ανέγερση του δωματίου, έμεινε στο κάστρο για δύο χρόνια έως ότου ο πόλεμος μετατοπίστηκε υπέρ των συμμαχικών δυνάμεων και ο Χίτλερ διέταξε τη μεταφορά του. Το κάστρο βομβαρδίστηκε από τις Ρωσικές Συμμαχικές Δυνάμεις το 1944 και παραμένει μυστήριο αν το δωμάτιο αποθηκεύτηκε στο κάστρο και καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού ή αν είχε ήδη αφαιρεθεί.

Το 1994, ένας από τους πιο πολύτιμους πίνακες της Νορβηγίας εκλάπη από μουσείο στο Όσλο. «Η Κραυγή», ζωγραφισμένη από τον Edvard Munch, αξίζει περίπου 120 εκατομμύρια δολάρια και είναι ο πιο διάσημος από τις τέσσερις εκδοχές του πίνακα. Ο Munch τελείωσε τον πίνακα το 1893, ο οποίος τελικά τοποθετήθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη στο Όσλο. Χρειάστηκε κάτι λιγότερο από ένα λεπτό για να κλαπεί ο πίνακας. Οι κλέφτες χρησιμοποίησαν μια σκάλα για να φτάσουν σε ένα παράθυρο στον επάνω όροφο, έσπασαν το παράθυρο και έκοψαν τον πίνακα. Τρεις μήνες μετά την κλοπή, το έργο βρέθηκε σε ένα ξενοδοχείο περίπου 40 μίλια έξω από το Όσλο, αλλά οι αρχές δεν είχαν ακόμη στοιχεία για την ταυτότητα των κλεφτών. Λίγα χρόνια αργότερα, η αστυνομία είχε βρει κομμάτια του έργου τέχνης σε μια μικρή πόλη βόρεια του Όσλο και ένα σημείωμα από τους κλέφτες. Τον Ιανουάριο του 1996 συνελήφθησαν τέσσερις άνδρες και καταδικάστηκαν σε σχέση με τη ληστεία.

Η Αλατιέρα του Τσελίνι είναι ένα χρυσό γλυπτό που δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη Benvenuto Cellini μεταξύ 1540 και 1543 για τον Φραγκίσκο Α της Γαλλίας. Το γλυπτό τελικά μεταβιβάστηκε στον Κάρολο IX’. Η Saliera λειτουργεί ως κελάρι και απεικονίζει την Ceres, τη θεά της γεωργίας και τον Ποσειδώνα, τον θεό της θάλασσας. Αυτό το επιχρυσωμένο έργο τέχνης αξίζει περίπου 60 εκατομμύρια δολάρια και τοποθετήθηκε στο Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης της Βιέννης. Το 2003, ένας ειδικός συναγερμού ασφαλείας ονόματι Robert Mang, «ενδιαφέρθηκε» για το αντικείμενο και ανέβηκε στο κτίριο, έσπασε ένα παράθυρο και άρπαξε το γλυπτό. Στη συνέχεια, ο Mang το τοποθέτησε μέσα σε ένα κουτί και το έθαψε σε δάσος έξω από τη Βιέννη. Αφού έθαψε το κουτί, έστειλε μια τρίαινα από το γλυπτό ως ένδειξη ότι είχε πληροφορίες για το πού βρίσκεται και ζήτησε λύτρα. Μόλις έμαθε ότι τα στοιχεία της κάμερας ασφαλείας έφτασαν στο κοινό, ο Mang ομολόγησε το έγκλημα και πήγε φυλακή. Η Saliera εκτέθηκε ξανά σε μουσείο της Βιέννης το 2006.

Το 1995, κλέφτες άρπαξαν ένα βιολί 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων της γνωστής βιολίστριας Erica Morini από το διαμέρισμά της στη Νέα Υόρκη. Το βιολί Stradivarius κατασκευάστηκε το 1727 από τον Antonio Stradivari και αγοράστηκε από τον πατέρα της Morini στο Παρίσι έναντι 10.000 δολαρίων στις αρχές του 1900. Η φίλη της Morini, Erica Bradford, ανακάλυψε ότι το βιολί έλειπε όταν πήγε να την επισκεφτεί στο σπίτι της. Η Morini ήταν 91 ετών όταν έκλεψαν το βιολί και πέθανε λίγο μετά το περιστατικό, αν και δεν ενημερώθηκε ποτέ για τη ληστεία. Το βιολί δεν βρέθηκε ποτέ και παραμένει στη λίστα του FBI.

Στις 28 Αυγούστου 2005, οι ρουμπινί-κόκκινες παντόφλες με πούλιες που φορούσε η Ντόροθι στον «Μάγο του Οζ» εκλάπησαν από το Μουσείο Τζούντι Γκάρλαντ στο Γκραντ Ράπιντς της Μινεσότα. Οι παντόφλες, που λέγεται ότι αξίζουν μεταξύ 2 και 3 εκατομμυρίων δολαρίων, εκλάπησαν από μια θήκη στο μουσείο αφού ο κλέφτης έσπασε το τζάμι. Η αστυνομία έμεινε με πολύ λίγες ενδείξεις καθώς δεν υπήρχαν αποτυπώματα ή πλάνα από βιντεοκάμερα. Δεκατρία χρόνια αργότερα το 2018, κάποιος είχε καλέσει την ασφαλιστική εταιρεία που ήταν ασφαλισμένες οι παντόφλες και δήλωσε ότι είχε πληροφορίες που θα βοηθούσαν την έρευνα. Μετά από λίγο καιρό, ήταν προφανές ότι το άτομο σχεδίαζε να βγάλει χρήματα από την ασφαλιστική εταιρεία. Το FBI ανέκτησε τις παντόφλες στη Μινεάπολη και το άτομο δεν έλαβε τα χρήματα της ανταμοιβής.

Η ιστορία των αυγών Fabergé ξεκίνησε με τον τσάρο Αλέξανδρο Γ το 1885 όταν ήθελε να κάνει δώρο στη σύζυγό του, Μαρία Φεοντόροβνα, κάτι ξεχωριστό για το Πάσχα. Ζήτησε τη βοήθεια του Peter Carl Fabergé, ο οποίος ήταν ειδικός χρυσοχόος σε ένα κοντινό κοσμηματοπωλείο. Στη συνέχεια, ο Fabergé δημιούργησε ένα λευκό αυγό με έναν χρυσό κρόκο μέσα. Μια χρυσή κότα σε χρυσό καλαμάκι καθόταν μέσα στον κρόκο, ενώ μέσα στην κότα υπήρχε ένα διαμαντένιο στέμμα και ένα ρουμπινί κρεμαστό κόσμημα. Αυτό έγινε γνωστό ως το αυγό κότας και ήταν το πρώτο από τα 50 μοναδικά και εξατομικευμένα αυγά Fabergé που δημιουργούνταν κάθε χρόνο από τον Αλέξανδρο Γ και τον γιο του, Νικόλαο Β. Ο Νικόλαος Β συνέχισε να δημιουργεί μέχρι το 1917, όταν η Μπολσεβίκικη Επανάσταση τον οδήγησε σε φυγή. Η οικογένειά του σκοτώθηκε από τους Μπολσεβίκους το 1918 και τα αυγά συσκευάστηκαν και αποθηκεύτηκαν στο Κρεμλίνο. Αφού είχαν περάσει 10-20 χρόνια και η ρωσική οικονομία κατηφόρηζε, τα αυγά πωλήθηκαν σε διεθνείς αγοραστές. Από τότε που πουλήθηκαν, τα αυγά βρίσκονται τώρα σε διαφορετικά μουσεία και εκθέσεις σε όλο τον κόσμο, αν και ο τόπος των επτά αυγών παραμένει άγνωστος. Κάθε αυγό λέγεται ότι αξίζει 1 εκατομμύριο δολάρια.

Το 2005, μια χάλκινη καμπάνα ύψους σχεδόν 3,7 μέτρων και βάρους 1.360 κιλών, εκλάπη από ένα βουδιστικό μοναστήρι στην Τακόμα της Ουάσινγκτον την ώρα που οι μοναχοί διαλογίζονταν. Η αστυνομία πίστευε ότι οι ληστές χρησιμοποίησαν μηχανήματα για να αρπάξουν την καμπάνα λόγω του τεράστιου βάρους και του μεγέθους της. Η καμπάνα επέστρεψε στο ναό λίγα χρόνια αργότερα από έναν άντρα που είχε αγοράσει μια αποθήκη σε δημοπρασία. Μετά την αγορά της, ο άνδρας επικοινώνησε με τον David L. Hunter, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ήταν ο νόμιμος ιδιοκτήτης της αποθήκης και όλων των αντικειμένων που βρίσκονταν μέσα. Ο Hunter προσέφερε στον άντρα 500 δολάρια για τα αντικείμενα, αλλά ο άντρας αρνήθηκε την προσφορά, επέστρεψε την καμπάνα και ενημέρωσε τους τοπικούς υπαλλήλους για το περιστατικό. Οι αρχές συνέλαβαν τον Hunter το 2008, σχεδόν 3 χρόνια μετά την κλοπή.