Ο (μη) εκτροχιασμός της οικονομίας και ο (μη) εκτροχιασμός της κοινωνίας
Στη χθεσινή του συνέντευξη στον ΑΝΤ1 ο Κυριάκος Μητσοτάκης απάντησε στο βασικό σημείο κριτικής της αντιπολίτευσης, στο γιατί δεν πήρε μέτρα όπως η μείωση του ΦΠΑ που θα ελάφρυνε το καλάθι του νοικοκυριού. Η βασική Πρωθυπουργική παραδοχή είναι πως, πρώτον, τα μέτρα που αποφάσισε η κυβέρνηση επηρεάζουν θετικά πάνω από τέσσερα εκατομμύρια φορολογούμενους και πως δεύτερον, στόχος της κυβέρνησης είναι να παραμείνει στις ράγες της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας.
«Όσο είμαι Πρωθυπουργός και με τιμούν οι Έλληνες πολίτες με την εμπιστοσύνης τους, δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψω κανέναν εκτροχιασμό στα δημόσια οικονομικά, που να μας επαναφέρει σε εποχές μνημονίων και επιτήρησης», είπε ο Πρωθυπουργός υπενθυμίζοντας πως παρά το γεγονός πως τα μακροοικονομικά της χώρας είναι υγιή, εξακολουθούμε να έχουμε το μεγαλύτερο χρέος στην Ευρώπη.
Η κυβέρνηση στήριξε όλη την πολιτική της τα τελευταία έξι χρόνια στην ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας, στην αναβάθμιση από τους οίκους αξιολόγησης και στην συνολική άνοδο των περιουσιακών στοιχείων. Σε μεγάλο βαθμό ακολούθησε και την δημοσιονομική πειθαρχία που ξεκίνησε επί Τσίπρα, που παρά τις εξαλλοσύνες της πρώτης περιόδου, βοήθησε στην σταθεροποίηση και στην έξοδο από την σκληρή επιτήρηση. Το ευτύχημα είναι πως, με βάση και τους νέους δημοσιονομικούς κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιβάλλονται πλέον κόφτες δαπανών ώστε καμία χώρα να μην ξεφύγει από τα όσα προβλέπουν τα ευρωπαϊκά σύμφωνα. Η Ελλάδα θα ρίξει το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 100% κάπου στο 2030 και θα διατηρεί ένα χαμηλό κόστος εξυπηρέτησης του.
Τα προβλήματα όμως για την κυβέρνηση δεν αφορούν στα μακροοικονομικά: αφορούν τα όσα τραβάνε σε καθημερινή πλέον βάση εκατομμύρια νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις στο τρίπτυχο, κόστος στέγης, ενέργειας και καθημερινότητας. Σε επίπεδο κοινωνίας έχει εμπεδωθεί μια αντίληψη πως η ανάκαμψη των τελευταίων έξι χρόνων ροκανίστηκε από την απότομη άνοδο των τιμών. Σε μεγάλο βαθμό, τα 1000 ευρώ του 2019 θεωρούνται περισσότερα από τα 1300 ευρώ του 2025, κυρίως γιατί η στενότητα της τότε οικονομικής περιόδου ήταν συλλογική. Το κλίμα λοιπόν στο «micro» επίπεδο είναι χειρότερο από το «macro» κι αυτό είναι κάτι που στην κυβέρνηση το κατανοούν. Όμως ο βασικός κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η δημιουργία μιας συνολικής απόρριψης του πολιτικού συστήματος στα πρότυπα των εκλογών του 2012 – ειδικά εάν προεξοφληθεί πως η χώρα θα οδηγηθεί σε μια σειρά εκλογικών αναμετρήσεων μέχρι την τελική ανάδειξη κυβέρνησης. Στην δεκαετία που μας πέρασε ήταν η οικονομική κρίση που προκάλεσε την πολιτική κρίση και άλλαξε συθέμελα το πολιτικό μας σύστημα. Το κρίσιμο για την περίοδο που διανύουμε είναι το πώς, ένα πολιτικό αδιέξοδο, δεν θα επηρεάσει αρνητικά την οικονομία. Ειδικά όταν μας έχει πάρει σχεδόν 20 χρόνια για να την επαναφέρουμε.
