Αυτές είναι οι επτά φράσεις – συνώνυμο της αποτυχίας
Δεν θα τις ακούσετε ποτέ από το στόμα επιτυχημένων ανθρώπων. Όσο νωρίτερα τις αποβάλλετε από το λεξιλόγιό σας τόσο καλύτερα.
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να φτάσει κανείς στην επιτυχία, αλλά κανείς τους δεν περιλαμβάνει τον αρνητισμό, τη γκρίνια και το «αυτομαστίγωμα» για τυχόν λάθος επιλογές.
Στο βιβλίο του Steve Siebold «How Rich People Think», ο συγγραφέας μίλησε με περισσότερους από χίλιους εκατομμυριούχους σε διάστημα τριάντα χρόνων προκειμένου να μάθει πώς σκέφτονται και για να διαπιστώσει τι είναι αυτό που τους ενώνει, ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά που τους οδήγησαν στην επιτυχία.
Συμπέρασμα; Δεν έχει καμία σημασία το πού γεννήθηκε κάποιος, τι σπούδασε και τι ευκαιρίες εκμεταλλεύτηκε ή έχασε. Αυτό που χαρακτηρίζει σχεδόν όλους τους εκατομμυριούχους είναι η νοοτροπία, ο τρόπος σκέψης που έχουν ο οποίος απλώς δεν τους επιτρέπει να κοιτάξουν πίσω ή να βάλουν φρένο στα όνειρά τους. Αυτός ο τρόπος σκέψης τους έκανε πλούσιους.
Αυτές είναι οι φράσεις που δεν θα πουν ποτέ:
«Μισώ τη δουλειά μου»
Κυκλοφορεί και σε παραλλαγές όπως «μισώ την εταιρεία αυτή» και «το αφεντικό μου είναι ηλίθιο». Ακόμα και αν αυτό έχει μια δόση αλήθειας, δεν πρέπει ποτέ να στέκεστε σε αυτό. Προσπαθήστε να βγάλετε κάτι καλό ακόμα και από τη χειρότερη κατάσταση. Αντικαταστήστε το «δεν γίνεται τίποτα» με το «τι μπορώ να κάνω για να βελτιώσω την κατάσταση;», χωρίς αυτό να αποκλείει ακόμα και την αποχώρησή σας για νέες ευκαιρίες. Ο αρνητισμός που αποδίδετε στους άλλους επιστρέφει σε εσάς και σας χαρακτηρίζει, ενώ μειώνει και την ικανότητά σας να δείτε καθαρά την κατάσταση.
«Είναι αδικία»
Ο διπλανός σας, ή κάποιος που δεν συμπαθείτε πήρε προαγωγή/αύξηση/βραβείο/έπαινο, κάτι που πιστεύετε ότι έπρεπε να είχατε πάρει εσείς. Αδικία; Ίσως. Τι πρέπει να κάνετε; Τίποτα. Η αδικία είναι κομμάτι της ζωής και η επιτυχία δεν απονέμεται, κερδίζεται. Συνηθίστε το.
«Εμείς εδώ δεν δουλεύουμε έτσι»
Κυκλοφορεί και ως «εμείς αυτό πάντα έτσι το κάναμε και δεν θα το αλλάξουμε τώρα». Η καινοτομία είναι χαρακτηριστικό των επιτυχημένων ανθρώπων. Μάθετε να υιοθετείτε νέους τρόπους και τεχνικές όταν αυτές ευνοούν τη διαδικασία και τα σχέδιά σας. Κανείς δεν προχώρησε μπροστά μένοντας στα ίδια.
Πώς θα κρατήσετε ανοιχτό μυαλό; Όταν ακούτε μια νέα ιδέα ή πρόταση για αλλαγή μην την απορρίψετε αμέσως αλλά πείτε «Ακούγεται ενδιαφέρον, θες να μου πεις περισσότερα για το πώς αυτό θα μας ωφελήσει;». Ή «δεν το έχουμε δοκιμάσει ποτέ αυτό, ας δούμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα».
«Αυτό δεν είναι δουλειά μου»
Το συναντάμε και ως «δεν είναι δικό μου πρόβλημα» και «δεν με πληρώνουν αρκετά ώστε να νοιάζομαι και για αυτό». Όποιος το λέει αυτό δεν μαθαίνει ποτέ τίποτα καινούργιο και σίγουρα δεν ενδιαφέρεται για την ομάδα του. Ο ηγέτης «ξεβολεύεται» αν αυτό σημαίνει ότι η ομάδα θα κάνει καλύτερα τη δουλειά της και αναλαμβάνει πράγματα που στο τέλος θα κάνουν τη διαφορά μεταξύ αποτυχίας και επιτυχίας. Με άλλα λόγια, αν αδιαφορήσεις για τη δουλειά και την ομάδα, θα αδιαφορήσουν και εκείνοι εξίσου για σένα.
«Αυτό δεν γίνεται»
Οι επιτυχημένοι δεν ψάχνουν δικαιολογίες για να μην κάνουν κάτι, αλλά βρίσκουν τρόπος ώστε να το καταστήσουν δυνατό. Η αρνητική σκέψη φέρνει μόνο στασιμότητα. Ακόμα και αν προσπαθήσεις για κάτι και δεις ότι δεν γίνεται, θα έχεις μάθει τον λόγο που συνέβη και θα έχεις την εμπειρία να το κάνεις καλύτερα. Όπως είπε και ο Τόμας Έντισον μετά από αμέτρητες προσπάθειες να εφεύρει τον ηλεκτρικό λαμπτήρα, «Δεν απέτυχα. Απλώς βρήκα 10.000 τρόπους με τους οποίους δεν λειτουργεί».
«Έπρεπε να είχα…»
Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και το να κλαίει κανείς πάνω από χυμένο γάλα, σύμφωνα με το γνωστό ρητό, δεν βοηθάει σε τίποτα. Αποτυχίες συμβαίνουν, όπως και ατυχήματα, όπως και λάθη. Πάρτε τα μαθήματά σας από όσα συνέβησαν και προχωρήστε χωρίς «αχ και να το είχα κάνει αλλιώς..». Οι ευκαιρίες είναι εκεί έξω και περιμένουν. Η αυτολύπηση δεν θα σας πάει σε αυτές.
«Έκανα ό,τι μπορούσα»
Αλλιώς, «δεν είχα επιλογή». Όμως οι επιλογές δεν τελειώνουν ποτέ. Απλώς οι άνθρωποι κάποια στιγμή σταματούν να προσπαθούν. Το να λέει κάποιος «δεν έχω άλλη επιλογή» τον περιορίζει και τον κάνει να πιστεύει πως είναι θύμα της κατάστασης, ότι δεν έχει καμία επίδραση στο περιβάλλον του.
