Αλέξανδρος Χριστοδούλου: «Οι διαβητικοί δεν πρέπει να νιώθουν περιθωριοποιημένοι»

Αλέξανδρος Χριστοδούλου: «Οι διαβητικοί δεν πρέπει να νιώθουν περιθωριοποιημένοι»
Ο επιχειρηματίας μοιράζεται την προσωπική του εμπειρία, αλλά και τη φιλοσοφία ζωής που έχει υιοθετήσει.

Τη δεκαετία του ’80 οι διαβητικοί παγκοσµίως ανέρχονταν σε 60 εκατοµµύρια άτοµα, µέγεθος το οποίο σήµερα αγγίζει τα 460 εκατοµµύρια και, σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις του Παγκόσµιου Οργανισµού Υγείας, µέσα στα επόµενα 10-15 χρόνια θα ξεπεράσει τα 600 εκατοµµύρια. Στην Ελλάδα, τα τελευταία επιδηµικά δεδοµένα δείχνουν ότι το 10%-12% του πληθυσµού έχει διαβήτη, ενώ υπάρχει ένα ποσοστό 3%-4% που δεν γνωρίζει ότι πάσχει από τη νόσο.

Ο Αλέξανδρος Χριστοδούλου, υπεύθυνος Πωλήσεων της «Οικογένειας Χριστοδούλου», της γνωστής εταιρείας που δραστηριοποιείται στον κλάδο των φυσικών χυµών, αποτελεί τρανό παράδειγµα ανθρώπου που είναι επιτυχηµένος στο επάγγελµά του, ακολουθεί υγιεινό τρόπο ζωής και δεν βλέπει τον διαβήτη ως εµπόδιο, αλλά ως ευκαιρία να αποδείξει ότι οι διαβητικοί, χάρη στα καινοτόµα ιατρικά προϊόντα, µπορούν να «κυνηγήσουν» τα όνειρά τους και να πετύχουν τους στόχους τους.

Ο ίδιος µοιράζεται µε τους αναγνώστες του Fortune τη δική του εµπειρία, ενώ αναφέρεται στο πώς το σύστηµα παρακολούθησης γλυκόζης FreeStyle Libre της Abbott τον βοηθά να διαχειρίζεται τον διαβήτη αποτελεσµατικά και να έχει µεγαλύτερη ελευθερία στην καθηµερινότητά του.

Κύριε Χριστοδούλου, πέρα από την ισορροπημένη διατροφή και την άσκηση, σε κάθε μορφής ασθένεια, όπως και στην περίπτωση του διαβήτη, η καλή ψυχολογία παίζει καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση ή τη διατήρηση της κατάστασης του ασθενούς. Θα λέγατε ότι άλλαξε ο τρόπος που σας αντιμετωπίζουν οι γύρω σας απ’ όταν διαγνωστήκατε με διαβήτη;

Η διάγνωση του διαβήτη Τύπου 1 συνέβη στην ηλικία των 14 ετών. Η οικογένεια και οι φίλοι µου ήταν δίπλα µου και µε στήριξαν. Δεν άλλαξε ο τρόπος που µε αντιµετώπιζαν, παρόλο που µε έβλεπαν να κάνω ενέσεις ινσουλίνης στο σχολείο και να µην µπορώ ξαφνικά να φάω τα γλυκά που έτρωγαν εκείνοι. Η σύζυγός µου µε έχει επίσης στηρίξει πολύ.

Η αλήθεια είναι ότι µου πήρε αρκετό διάστηµα να αποδεχτώ τη νέα πραγµατικότητα µετά τη διάγνωση. Από τη στιγµή, όµως, που αποδέχθηκα την κατάσταση, δεν αντιµετωπίζω διαφορετικά τον εαυτό µου και τη ζωή µου, και αυτό έχει αντίκτυπο στο πώς µου φέρονται οι γύρω µου.

Θεωρείτε ότι εν έτει 2021, που η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ, εξακολουθεί να υπάρχει προκατάληψη απέναντι στους διαβητικούς στην ελληνική κοινωνία;

Δεν θεωρώ ότι υπάρχει προκατάληψη απέναντι στους διαβητικούς − τουλάχιστον εγώ δεν έχω βιώσει ποτέ κάποια διάκριση ή διαφορετική αντιµετώπιση όντας διαβητικός σχεδόν 30 χρόνια. Αυτό, όµως, έχει να κάνει µε το γεγονός ότι δεν νιώθω ότι πρέπει να το κρύβω. Πρώτος εγώ ενηµερώνω όλους ότι είµαι διαβητικός, εξηγώ τι είναι αυτό και πώς το αντιµετωπίζω µε τη φαρµακευτική αγωγή, αλλά και τον τρόπο και τη στάση ζωής µου. Θεωρώ ότι η διαβητική κοινότητα πρέπει να σπάσει τα στερεότυπα και να µη νιώθει περιθωριοποιηµένη. Δεν πρέπει να περιµένουµε από τους άλλους να απενοχοποιήσουν κάτι το οποίο δεν έχουµε κάνει πρώτοι εµείς εκ των έσω.

Μια δυσάρεστη διαδικασία στην οποία μπαίνει ένας άνθρωπος με διαβήτη είναι το συχνό τρύπημα των δακτύλων για τον έλεγχο των επιπέδων γλυκόζης. Πώς έχει αλλάξει την καθημερινότητά σας η χρήση του FreeStyle Libre;

Ομολογουμένως, ο αισθητήρας Freestyle Libre έχει φέρει επανάσταση στη διαχείριση του διαβήτη και έχει επηρεάσει θετικά την καθημερινότητά μου. Έχει γίνει το σήμα κατατεθέν μιας ολόκληρης κοινότητας ανθρώπων που ζουν με τον διαβήτη, αλλά δεν περιορίζονται από αυτόν. Το σύστημα FreeStyle Libre μού επιτρέπει να ελέγχω τη γλυκόζη μου εύκολα και ανώδυνα απλώς με μια σάρωση του αισθητήρα με το κινητό μου τηλέφωνο. Βλέπω πώς η διατροφή, η άσκηση και η ινσουλίνη επηρεάζουν τη γλυκόζη μου μέσα στην ημέρα και έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στη διαχείριση του διαβήτη.

Εκτός από επιτυχημένος επιχειρηματίας, είστε και πολύ δραστήριος αθλητής καθώς παίρνετε μέρος σε μαραθώνιους, σε αγώνες κολύμβησης και ποδηλατικούς αγώνες. Τι απαντάτε σε όσους υποστηρίζουν ότι ο διαβήτης σε αναγκάζει να παραιτηθείς από την ενεργή ενασχόληση με τον αθλητισμό;

Ακόµα και πριν από τη διάγνωση µε ενδιέφερε ο αθλητισµός, καθώς από µικρός έκανα σκι και windsurfing. Μαθαίνοντας για τον διαβήτη και, παρόλο που ο τότε γιατρός µου συνέστησε µόνο µισή ώρα περπάτηµα την ηµέρα, πείσµωσα και άρχισα να ασχολούµαι µε τον αθλητισµό µε περισσότερο πάθος.

Ανακάλυψα ότι ο αθλητισµός έχει συµβάλει στην καλύτερη ρύθµιση της γλυκόζης του αίµατος, τη βελτίωση της φυσικής µου κατάστασης και τη διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους, ακολουθώντας, βέβαια, τη θεραπεία µου µε την καθοδήγηση του γιατρού µου.

Θεωρώ, εποµένως, ότι άσκηση και διαβήτης πάνε µαζί και η προσωπική µου εµπειρία δείχνει ότι µέσω της άθλησης ένας διαβητικός µόνο καλό µπορεί να κάνει στην υγεία του αλλά και στην πάθησή του.

Έχει αλλάξει κάτι στη συχνότητα της προπόνησης και στον χρόνο που δαπανάτε σε αυτή λόγω του διαβήτη;

Ο χρόνος όλων είναι πάντα περιορισµένος. Προσωπικά µοιράζω τον χρόνο µου στην οικογένειά µου, την εργασία και την άθληση. Αυτό που προσπαθώ κάθε µέρα είναι να γυµνάζοµαι έστω µισή ώρα, ώστε να µην περνάει ηµέρα που δεν έχω τις καύσεις που χρειάζεται ο οργανισµός µου. Σίγουρα ο διαβήτης µε έχει βοηθήσει πολύ σε αυτό, διότι βλέπω µε απτά αποτελέσµατα το πόσο καλό κάνει στην υγεία µου η καθηµερινή άσκηση.

Ως άνθρωπος με διαβήτη ανήκετε στις ευπαθείς ομάδες. Πώς αντιδράσατε απέναντι στον κορωνοϊό; Τι είδους μέτρα λάβατε;

Κατ’ αρχάς, ως όφειλα, για να προστατεύσω τον εαυτό µου και τους γύρω µου, έκανα όσο πιο γρήγορα το εµβόλιο κατά του κορωνοϊού. Πέραν αυτού, είµαι πολύ προσεκτικός στις επαφές µου. Επίσης, για µεγάλο χρονικό διάστηµα δεν ταξίδεψα στο εξωτερικό, παρότι αποτελεί αναπόσπαστο µέρος της δουλειάς µου.

Ποια η φιλοσοφία ζωής σας και ποιο το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε σε άλλους ανθρώπους που έχουν την ίδια κατάσταση υγείας;

Θα ήθελα να πω σε όσους έχουν διαγνωστεί µε διαβήτη ότι είναι σηµαντικό να έχουν θετική σκέψη και καλή ψυχολογία. Εάν ο διαβητικός δεν µάθει να ζει µε τον διαβήτη και τον θεωρεί εµπόδιο, απλά θα είναι δυστυχισµένος. Εάν µάθει να ζει µε τον διαβήτη σε αρµονία, θα έχει µια φυσιολογική ζωή. Ακόµα περισσότερο, όµως, εάν µάθει να χρησιµοποιεί το διαβήτη ως κίνητρο για να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του, τότε θα έχει καταφέρει αυτό που θεωρεί αδυναµία να το κάνει πλεονέκτηµά του και να ζει φυσιολογικά.

*Η συνέντευξη δημοσιεύεται στο νέο τεύχους του Fortune που κυκλοφορεί στα περίπτερα.