Ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στον πυρηνικό αντιδραστήρα «τσέπης» από τη NASA

Ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στον πυρηνικό αντιδραστήρα «τσέπης» από τη NASA
epa06398182 A handout photo made available by the National Aeronautics and Space Administration (NASA) on 19 December 2017 shows friends and family members of the Soyuz MS-07 crew watching a live view of the International Space Station (ISS), as seen by cameras onboard the spacecraft with Expedition 54-55 crewmembers Anton Shkaplerov of Roscosmos, Scott Tingle of NASA, and Norishige Kanai of the Japan Aerospace Exploration Agency (JAXA) onboard, on screens at the Moscow Mission Control Center as the spacecraft approaches for docking, in Korolev, Russia, 19 December 2017. The Soyuz MS-07 spacecraft carrying Shkaplerov, Tingle, and Kanai docked with the ISS at 3:39 a.m. EST, 19 December while 250 statute miles over the southern coast of Italy and joined Expedition 54 Commander Alexander Misurkin of Roscosmos, and NASA astronauts Joe Acaba and Mark Vande Hei, NASA reported. EPA/NASA / JOEL KOWSKY / HANDOUT MANDATORY CREDIT: NASA/JOEL KOWSKY HANDOUT EDITORIAL USE ONLY/NO SALES

Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία προχωρά το σχέδιο που θα παρέχει ενέργεια σε μια επανδρωμένη αποστολή στον πλανήτη Άρη.

Επιτυχείς ήσαν οι πρώτες δοκιμές ενός «μίνι» πυρηνικού αντιδραστήρα, που δοκίμασε η NASA στη Νεβάδα. Ο αντιδραστήρας «τσέπης» προορίζεται να χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει μιας μακράς διάρκειας αποστολή αστροναυτών στον Άρη και τη δημιουργία της πρώτης αποικίας στο γειτονικό πλανήτη.

Οι δοκιμές είχαν αρχίσει τον Νοέμβριο σε τοποθεσία υψίστης ασφαλείας του Εθνικού Εργαστηρίου Λος ‘Αλαμος του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ στη Νεβάδα, στο πλαίσιο του προγράμματος Kilopower. Θα ακολουθήσουν οι τελικές δοκιμές φέτος τον Μάρτιο, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς.

Στόχος της NASA είναι να αναπτύξει ένα ασφαλές μικρό σύστημα παραγωγής ενέργειας από τη σχάση πυρήνων ουρανίου-235, το οποίο θα τροφοδοτεί με ενέργεια τις μελλοντικές ρομποτικές και επανδρωμένες αποστολές στο διάστημα και στην επιφάνεια του ‘Αρη, της Σελήνης ή και άλλων σωμάτων.

Το βασικό εμπόδιο για να υπάρξει οπουδήποτε στο διάστημα μια αποικία και όχι απλώς να γίνει μια σύντομη επίσκεψη (όπως είχε συμβεί στο φεγγάρι μεταξύ 1969-1972), θα είναι να υπάρξει επί τόπου μια πηγή ενέργειας ικανή να καλύψει τις ανάγκες των πρώτων αποίκων, αλλά αρκετά μικρή και ελαφριά, ώστε να μπορεί να μεταφερθεί έως εκεί.

Όπως δήλωσε εκπρόσωπος της NASA, «ο ‘Αρης είναι ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον για τα συστήματα παραγωγής ενέργειας, καθώς έχει λιγότερο φως του ήλιου από ό,τι η Γη ή η Σελήνη, έχει πολύ χαμηλές θερμοκρασίες τις νύχτες και ισχυρές αμμοθύελλες που μπορεί να διαρκέσουν εβδομάδες ή και μήνες, καλύπτοντας ολόκληρο τον πλανήτη. Το μικρό μέγεθος και η ανθεκτικότητα του Kilopower μάς επιτρέπουν να μεταφέρουμε πολλές τέτοιες μονάδες με ένα μόνο διαστημικό σκάφος, παρέχοντας έτσι δεκάδες κιλοβάτ ηλεκτρικού ρεύματος στην επιφάνεια ενός πλανήτη».

Το πλεονέκτημα των πυρηνικών αντιδραστήρων είναι ότι λειτουργούν υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες καθ’ όλο το 24ωρο. Κάθε αντιδραστήρας «τσέπης» Κilopower μπορεί να παράγει από ένα έως δέκα κιλοβάτ ρεύματος.

Η NASA εκτιμά ότι σε πρώτη φάση μια αποστολή αστροναυτών στον ‘Αρη θα χρειαστεί 40 έως 50 κιλοβάτ ενέργειας (άρα περίπου πέντε Kilopower) για τους χώρους κατοικίας και τα άλλα μηχανικά συστήματα υποστήριξης της διαβίωσης της ομάδας των πρωτοπόρων. Μεταξύ άλλων, θα χρειάζεται ενέργεια για τις μηχανές που θα παράγουν οξυγόνο, που θα εξορύξουν νερό και πρώτες ύλες από το υπέδαφος του ‘Αρη, καθώς και για την τροφοδότηση των ρόβερ.