Γιατί η προσωρινή εργασία είναι «επικίνδυνη»

Γιατί η προσωρινή εργασία είναι «επικίνδυνη»

Οι εταιρείες που στηρίζονται σε προσωρινό προσωπικό έχουν μικρό κίνητρο για να κάνουν το εργασιακό τους περιβάλλον ασφαλέστερο.

Για κάποιους η προσωρινή απασχόληση φαντάζει η ιδανική επιλογή απασχόλησης, αφού δεν χρειάζεται κάποια δέσμευση με την εταιρεία. Οι έρευνες έδειξαν, όμως, πως αυτή η μορφή απασχόλησης μπορεί να επιφέρει σημαντικά προβλήματα.

Ας ξεκινήσουμε, όμως, απ’ την αρχή.

Οι συνθήκες εργασίας στην Αμερική έχουν βελτιωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Το 1970 14.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας, σχεδόν δηλαδή 38 άτομα την ημέρα. Σήμερα το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί περίπου στους 12 θανάτους ημερησίως.

Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία από το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας (Occupational Safety and Health Administration), οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με έναν νέο «κίνδυνο», αυτόν της… προσωρινής εργασίας.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι «πραγματικοί» υπάλληλοι στις εταιρείες στις οποίες απασχολούνται.

Πράγματι, κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, το ποσοστό της προσωρινής απασχόλησης στις υπηρεσίες έχει υπερδιπλασιαστεί, συμπεριλαμβανομένων των θέσεων που απαιτούν ειδικές δεξιότητες. Η τάση αυτή έχει «σημαντικές και αρνητικές επιπτώσεις στην ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων των ΗΠΑ», προειδοποιεί το Τμήμα Επιθεώρησης.

Ο λόγος είναι απλός: Μια εταιρεία που βασίζεται σε έκτακτο προσωπικό, έχει λίγα οικονομικά κίνητρα για την εξασφάλιση της ευημερίας των εργαζομένων της.

Ο εργασιακός νόμος δεν ισχύει για τους υπαλλήλους που θεωρούνται «αυτοαπασχολούμενοι», όπως γίνεται με τους ανεξάρτητους συνεργάτες, και η εταιρεία δεν είναι υπεύθυνη για την πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών και αποζημιώσεων των εργαζομένων που έχουν προσληφθεί μέσω τρίτου, κάτι τέτοιο είναι η ευθύνη του πρακτορείου που μεσολάβησε για την πρόσληψη

Ακόμα, οι εταιρείες που βασίζονται σε προσωρινούς εργαζόμενους δεν μπορούν να επενδύσουν στην εκπαίδευση, ένα στοιχείο αρκετά σημαντικό για την ενσωμάτωση τους, δεδομένου πως συχνά οι μερικώς απασχολούμενοι έρχονται αντιμέτωποι με ένα άγνωστο περιβάλλον.

Οι υπεύθυνοι του Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας ερεύνησαν πόσοι από αυτούς τους προσωρινούς εργαζόμενους, έχασαν τη ζωή τους την πρώτη ημέρα της εργασίας τους. Τα στοιχεία έδειξαν, μάλιστα, πως είναι πιο πιθανό να τραυματιστούν στην εργασία απ’ ότι οι μόνιμοι υπάλληλοι.

Μια δεύτερη έρευνα έδειξε πως οι προσωρινοί υπάλληλοι έχουν περισσότερες πιθανότητες να τραυματιστούν κατά τη διάρκεια της δουλειάς τους στον τομέα των κατασκευών και της βιομηχανίας, ενώ συνήθως δεν έχουν και τις ίδιες απολαβές με τους μόνιμους εργαζόμενους.

Εξαιτίας της φύσης της απασχόλησης τους, είναι πιο διστακτικοί στο να αναφέρουν τους τραυματισμούς τους και να υποβάλλουν αιτήσεις αποζημίωσης στο γραφείο που ανέλαβε την πρόσληψη τους, φοβούμενοι ότι θα χάσουν μελλοντικές εργασίας ή μη γνωρίζοντας κατά ποιου (του γραφείου ή του εργοδότη) θα πρέπει να γίνει η καταγγελία.

Στις περιπτώσεις αυτές, τόσο το γραφείο που ανέλαβε την πρόσληψη όσο και ο εργοδότης έχουν αποφύγει την αποπληρωμή αποζημιώσεων για τραυματισμούς στο χώρο εργασίας.

Ποιος τα πληρώνει, λοιπόν; Ο ίδιος ο εργαζόμενος.

Εκτός από την επιβάρυνση των ατόμων και των οικογενειών τους με τις ιατρικές δαπάνες, υπάρχει και μια ακόμη κρίσιμη συνέπεια – η ασφάλεια των εταιρειών αφού κανείς δεν πληρώνει σε περίπτωση τραυματισμού.
Πιο συγκεκριμένα, όταν δεν υπάρχει καμία οικονομική υποχρέωση για τους επικίνδυνους χώρους εργασίας, οι εταιρείες έχουν μικρό κίνητρο για να καταστήσουν ασφαλέστερες τις εγκαταστάσεις τους.

Και αυτό δεν αποτελεί καλό οιωνό για τη μείωση του ποσοστού των θανάτων.

από τη στελέχωση υπηρεσιών , καθώς και οι εταιρείες που βασίζονται σε αυτούς , παρακάμπτουμε το κόστος των τραυματισμών των εργαζομένων