Το «τέρας» Ζεράρ Ντεπαρντιέ στην πιο πολυσυζητημένη ταινία

Το «τέρας» Ζεράρ Ντεπαρντιέ στην πιο πολυσυζητημένη ταινία
Photo:

Τι λέει για το ρόλο του στην ταινία «Καλώς ήρθες στη Νέα Υόρκη» και την... ταύτιση με τον τέως ισχυρό άνδρα του ΔΝΤ.

Πριν μια βδομάδα το κοινό είχε την ευκαιρία να δει στις Νύχτες Πρεμιέρας την ταινία «Καλώς ήρθες στη Νέα Υόρκη» με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, οποίος ουσιαστικά ταυτίζεται με τον Ντομινίκ Στρος-Καν: Ένας ισχυρός άνδρας συλλαμβάνεται λίγο μετά τα όσα συμβαίνουν στην πανάκριβη σουίτα ξενοδοχείου όπου διαμένει στη Νέα Υόρκη.

Η ταινία εμπνεύστηκε από μια δικαστική υπόθεση, τα δημόσια στάδια της οποίας έχουν μαγνητοσκοπηθεί, προβληθεί σε εκπομπές, έχουν αναφερθεί και σχολιαστεί σε ρεπορτάζ των ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο. Παρ “όλα αυτά, οι χαρακτήρες που απεικονίζονται στην ταινία και όλες οι σειρές που απεικονίζουν την ιδιωτική ζωή τους παραμένουν εντελώς πλασματικές, κανείς δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει την ικανότητα να αναδημιουργήσει την πολύπλοκη αλήθεια της ζωής των πρωταγωνιστών και των μαρτύρων σε αυτή την υπόθεση, για την οποία ο καθένας έχει τη δική του ή της οπτική γωνία.

Ο κ. Ντέβερο είναι ένας ισχυρός άνδρας. Ένας άνθρωπος που χειρίζεται δισεκατομμύρια δολάρια κάθε μέρα. Ένας άνθρωπος που ελέγχει την οικονομική μοίρα των εθνών.

Ένας άνδρας με μια όμως αδυναμία… Έχει μια τρελή και αχαλίνωτη σεξουαλική πείνα, μια αδυναμία που θα του στοιχήσει τη θέση του, την δύναμή του, την οικογένεια του… την ίδια του τη ζωή.

Η ταινία προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στη Γαλλία -με τον άλλοτε πανίσχυρο άνδρα του ΔΝΤ να απειλεί με μηνύσεις-, ενώ στις ΗΠΑ δεν κατάφερε να εξασφαλίσει διανομή εξαιτίας του γνωστού αμερικανικού πουριτανισμού. Ωστόσο αποθεώθηκε από σπουδαίους δημιουργούς όπως ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, που την αποκάλεσε «όμορφη και δυνατή ταινία», ενώ Μίλος Φόρμαν ομολόγησε ότι πρόκειται για την καλύτερη ταινία του Φεράρα.

Εντύπωση προκαλεί η επιλογή του ηθοποιού για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ, τον οποίο έχουμε ταυτίσει με τον ρόλο του Οβελίξ, μεταμορφώνεται σε έναν αδίστακτο άντρα που δε διστάζει να ορμήσει σε γυναίκες.

«Απεχθάνομαι βαθιά τους πολιτικούς. Πραγματικά τους μισώ. Δεν έχεις τίποτα καλό να περιμένεις από αυτούς. Οι πολιτικοί μάς κατάντησαν έτσι και μας έφεραν εδώ που είμαστε», ήταν τα πρώτα λόγια του ηθοποιού στην εισαγωγή της ταινίας, μια στάση ζωής που δεν απέχει από την πραγματικότητα.

Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ είχε πάρει θέση παλαιότερα απέναντι στον Στρος-Καν αποκαλώντας τον «σιχαμένο» και «βδελυρό».

Η Τίνα Μανδηλαρά, από το «thema people» μίλησε με τον Γάλλο πρωταγωνιστή και προσπάθησε να βρει κοινά σημεία των δύο, αλλά και τι σκέφτηκε πριν αποφασίσει να πρωταγωνιστήσει.

«Ερμηνεύοντας τον συγκεκριμένο χαρακτήρα είδα πραγματικά να αλλάζει η γνώμη μου γι’ αυτόν. Οταν είχα μάθει τότε τι είχε συμβεί από τις ειδήσεις, μου είχε φανεί ένας άνθρωπος αποκρουστικός και απεχθής, αλλά μετά την ταινία άρχισα να αλλάζω γνώμη. Ισως γιατί ανακάλυψα την πραγματική διάσταση της ασταθούς ανθρώπινης φύσης – και αυτή ενυπάρχει σε οποιονδήποτε παρασύρεται από τα πάθη του. Ωστόσο στην ταινία τα πάθη δεν κάνουν τον Ντεβερό να υποφέρει πραγματικά, αλλά απλώς προκαλούν παράπλευρες απώλειες με έναν τρόπο που εξαρχής δεν του είναι αντιληπτός. Και αυτό το λέω γιατί πραγματικά δεν μπορώ να εκτιμήσω απόλυτα τις πράξεις του -αν είναι ηθικές ή ανήθικες, καλές ή κακές-, ίσως γιατί δεν έμαθα να το κάνω από μικρός. Προφανώς αν είχα συνεχίσει το σχολείο, το οποίο παράτησα μικρός, να είχα μάθει έναν ηθικό κανόνα – αλλά, πάλι, ποιος ξέρει; Το ηθικό σύστημα που διαμορφώνει κανείς σε μικρότερες ηλικίες είναι αυτό που κουβαλάει μέσα του για πάντα και βάσει αυτού εκτιμά και κρίνει τα πράγματα. Ενώ αν διαμορφώνεις την κρίση σου τη στιγμή που ερμηνεύεις -ρόλο, πράγματα, συνθήκες- είναι άλλα τα ερωτήματα που θέτεις στον εαυτό σου. Αυτομάτως σκέφτεσαι: ‘‘Κι αν ήμουν εγώ στη θέση του;’’. Άλλωστε κι εγώ του μοιάζω σε πολλά. Και όλοι του μοιάζουμε: με τον ίδιο τρόπο κάνουμε έρωτα και τον ίδιο θόρυβο κάνουμε όλοι όταν φτάνουμε σε οργασμό. Ευτυχώς δηλαδή».

Ο ηθοποιός γύρισε έντονες ερωτικές σκηνές με τις οποίες δεν ένιωσε πολύ άνετα, ενώ δε δίαστσε να ξεγυμνωθεί μπροστά στους αστυνομικούς για χάρη του ρόλου, «Ο νόμος είναι νόμος. Η στενή είναι στενή. Το πιο θλιβερό από όλα, πάντως, ήταν ότι οι φύλακες ήταν εξίσου χοντροί με μένα. Ολοι ξέρουν ότι ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερος φαν της εμφάνισής μου, και αυτό ήταν πρόβλημα. Αλλά όταν είδα τους δύο φύλακες αυτομάτως σκέφτηκα ‘‘να σας δω πρώτα να γδύνεστε και μετά να δω ποιος θα προλάβει να ξαναντυθεί πρώτος’’. Φαντάζεστε την απάντηση για το ποιος είναι ο ταχύτερος!», είπε όταν τον ρώτησαν αν ένιωσε ότι συμπάσχει λίγο με τον άνθρωπο που ερμηνεύει.

Ο Ζεράρ έγινε ένα τέρας. Ένα τέρας που πίνει, μεθάει, κάνει καταχρήσεις και υποτιμά τις γυναίκες. Πόσο τέρας είναι στην πραγματικότητα; «Φυσικά και είμαι τέρας! Τέρας ήταν και ο Σιμενόν και ο Πικάσο… Κάθε άνθρωπος που διαθέτει ταλέντα στον υπερθετικό βαθμό ή αγαπάει υπερβολικά την ελευθερία φαντάζει λίγο τέρας -ή έστω εγωιστής- στα μάτια των καθημερινών ανθρώπων. Οσο για τη γνώμη που έχω εγώ για τον εαυτό μου… όπως συμβαίνει και με τον πρωταγωνιστή της ταινίας, που είναι εξίσου σαρωτικός και ευφυής, είναι σίγουρο ότι σε κάποιους φαντάζει τέρας. Αλλά φαίνεται να ανέχεται πάρα πολλά την ίδια στιγμή που εκμεταλλεύεται με λάθος τρόπο την εξουσία του. Τέτοιοι χαρακτήρες, τελικά, είναι δίκοπο μαχαίρι».