Xenia: Η ταινία που περιμένει το σινεφίλ κοινό της χώρας

Xenia: Η ταινία που περιμένει το σινεφίλ κοινό της χώρας

Μετά τις  διθυραμβικές κριτικές στις Νύχτες Πρεμιέρας, η ταινία του Κούτρα έρχεται στις 2 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους από τη Feelgood.

Η μοναδική γραφή του Πάνου Χ. Κούτρα ήταν ξεκάθαρη και προκλητική από την πρώτη του ταινία, την «Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά» (2000), μια «συγκινητικά αυθάδης» ταινία σύμφωνα με την κριτική της Liberation, καθώς η ταινία παίχτηκε στη Γαλλία συνεχίζοντας ακόμη και σήμερα να θεωρείται ένα σύγχρονο cult classic.

Κι ενώ στην πρώτη του ταινία άφησε την Αθήνα στο έλεος ενός γιγαντιαίου μουσακά, στη δεύτερη με τίτλο «Αληθινή Ζωή» (Επίσημη Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ του Τορόντο, 2004) και πρωταγωνιστές τη Θέμιδα Μπαζάκα, τον Νίκο Κουρή και τη Μαρίνα Καλογήρου, βάζει συμβολικά φωτιά στην Ακρόπολη.

Ακολούθησε η «Στρέλλα» (2009), που εκτός από πολυάριθμες συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ ανά τον κόσμο, βρήκε διανομή στη Γαλλία, το Μεξικό, την Ιταλία και την Ισπανία, ενώ απέσπασε εξαιρετικά θετικές κριτικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Πέντε χρόνια μετά, ο Πάνος Χ. Κούτρας σκηνοθετεί και γράφει το σενάριο –μαζί με τον μόνιμο συνεργάτη του Παναγιώτη Ευαγγελίδη-, παρουσιάζοντας την πιο ώριμη ταινία του. Με μία συγκροτημένη ιστορία και δύο ακαταμάχητους, αν και ερασιτέχνες, πρωταγωνιστές – τους Κώστα Νικούλι και Νίκο Γκέλια-, το «Xenia» σηκώνει με αφοπλιστική άνεση στους ώμους του το βάρος μιας έννοιας που γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα και κάπου στην πορεία εγκαταλείφθηκε, όπως η γνωστή αλυσίδα κρατικών ξενοδοχείων με το ίδιο όνομα.

Όμως, ο Κούτρας δεν περιορίζεται στον κυνισμό ή στην αποκαθήλωση της φιλοξενίας, δεν παρουσιάζει δύο έφηβους έρμαια σε μια σκληρή χώρα, αλλά προτείνει –για την ακρίβεια τηρεί την παράδοση της μέχρι τώρα φιλμογραφίας του – μια ουμανιστική προσέγγιση, μια εναλλακτική οικογένεια, όπου οι δεσμοί αίματος ή η καταγωγή δεν έχουν καμία σημασία.

Βασικό συστατικό του και πάλι ο μαγικός ρεαλισμός που διαποτίζει τα πάντα μεταμορφώνοντας σε χαμένο παράδεισο μία στενή λωρίδα γρασίδι ανάμεσα στα αντίθετα ρεύματα της εθνικής οδού ή πυροδοτώντας ξέγνοιαστες εκρήξεις εκεί που θα μπορούσε να επικρατεί η απογοήτευση.

Το Xenia είναι αφοριστικό και ταυτόχρονα τρυφερό. Έχει τη δομή μιας ταινίας δρόμου, μόνο που οι ήρωες τη διασχίζουν με τα πόδια. Επιστρατεύει τους κώδικες του παραμυθιού, αλλά με μοναδικά απτούς χαρακτήρες. Ξεδιπλώνει την ιστορία μιας ενηλικίωσης, αλλά διατηρεί την ακράδαντη πίστη στο όνειρο. Και δεν αφήνει καμία ευκαιρία για χορό να πάει χαμένη.

Η κάμερα του σκηνοθέτη παρακολουθεί τη ζωή δύο αδελφών του Ντάνυ και του Οδυσσέα, 16 και 18 ετών αντίστοιχα μετά τον θάνατο της μητέρας τους, οι οποίοι ταξιδεύουν από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη για να εντοπίσουν τον πατέρα τους, που τους εγκατέλειψε πριν χρόνια. Σκοπός τους να εξασφαλίσουν την ελληνική ιθαγένεια αλλά και τη συμμετοχή του ταλαντούχου Οδυσσέα σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη. Στην πορεία, θα αντιμετωπίσουν εχθρούς και φίλους, θα κυνηγήσουν μια καλύτερη ζωή και θα ενηλικιωθούν χωρίς ποτέ να παραιτηθούν από το δικαίωμα να ονειρεύονται.