Οι χώρες που είναι φορτωμένες με τα περισσότερα πυρηνικά όπλα στον κόσμο

Η κυβέρνηση του Ισραήλ ούτε παραδέχεται αλλά ούτε και αρνείται επισήμως ότι διαθέτει πυρηνικά όπλα. Κάτι το οποίο αποτελεί εδώ και χρόνια ένα κοινό μυστικό στην περιοχή. Όλα αποκαλύφθηκαν για πρώτη φορά από έναν πληροφοριοδότη και πρώην πυρηνικό τεχνικό, τον Mordechai Vanunu. Δυτικές δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία είχαν βοηθήσει ούτως ώστε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ να διατηρηθεί «κρυφό». Το 2009 ο Guardian είχε ρωτήσει τον πρόεδρο Ομπάμα για τα πυρηνικά του Ισραήλ, αλλά εκείνος είχε αποφύγει να απαντήσει.

Η κατάσταση σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερα επικίνδυνη. Κι αυτό διότι η Ινδία είναι σε διαρκή διαμάχη με το γειτονικό Πακιστάν, το οποίο επίσης διαθέτει ένα ισχυρό πυρηνικό οπλοστάσιο. Το 2003 η Ινδία δεσμεύτηκε να μην χρησιμοποιήσει ποτέ τα πυρηνικά της όπλα εάν πρώτα δεν δεχτεί η ίδια επίθεση με πυρηνικά. Η πρώτη απόπειρα κατασκευής πυρηνικών όπλων από την Ινδία έγινε τη δεκαετία του 1960, με στόχο να καταπολεμήσει τον τότε κινεζικό επεκτατισμό στην περιοχή. Στη συνέχεια προχώρησε σε σειρά δοκιμών οι οποίες προκάλεσαν την οργή των ΗΠΑ και την επιβολή κυρώσεων. Όμως στην πορεία οι κυρώσεις αυτές ακυρώθηκαν.

Σε αντίθεση με την πολιτική μη-επίθεσης της Ινδίας, το Πακιστάν δεν έχει προχωρήσει σε καμία παρόμοια δέσμευση. Ο Ινδο-Πακιστανικός πόλεμος του 1971 και η απειλή του πυρηνικού οπλοστασίου της Ινδίας ήταν η αφορμή για την απαρχή του πακιστανικού πυρηνικού προγράμματος. Το 2014 η χώρα ξεκίνησε την κατασκευή τακτικού πυρηνικού εξοπλισμού, ο οποίος αποτελείται κυρίως από μικρού μεγέθους κεφαλές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο πεδίο της μάχης για την στοχευμένη καταστροφή κρίσιμων εγκαταστάσεων. Οι κεφαλές αυτές μπορούν πολύ εύκολα να εκτοξευτούν από πλοία και υποβρύχια, γι΄αυτό και η χρήση τους (εάν αυτή ποτέ χρειαστεί) μπορεί να γίνει πολύ πιο εύκολα από την ενσωμάτωση των κεφαλών σε βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.

Όπως και οι υπόλοιπες πυρηνικές δυνάμεις, έτσι και η Βρετανία ισχυρίζεται ότι χρειάζεται τα πυρηνικά για αμυντικούς σκοπούς. Το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας ονομάζεται «Τρίαινα» και αποτελείται από τέσσερα υποβρύχια τα οποία μπορούν να μεταφέρουν ως και 16 πυραύλους με οκτώ πυρηνικές κεφαλές το καθένα. Από το 2010 ως το 2015 η χώρα μείωσε τον αριθμό των εν χρήση κεφαλών από τις 120 στις 40. Σκοπός είναι να φτάσει τον αριθμό αυτό στο ελάχιστο δυνατό επίπεδο, χωρίς όμως να χάσει το πλεονέκτημα ενός καίριου πυρηνικού χτυπήματος εάν αυτό χρειαστεί.

Το πυρηνικό πρόγραμμα της Κίνας ξεκίνησε το 1964. Το Πεκίνο ακολουθεί την πολιτική μη-επίθεσης, αλλά πολλοί ανταγωνιστές στο εξωτερικό προβληματίζονται με αυτή τη δέσμευση. Πάντως ο ακριβής αριθμός των πυρηνικών κεφαλών της Κίνας κρατείται ως επτασφράγιστο μυστικό. Την επόμενη χρονιά η χώρα αναμένεται να παρουσιάσει τη νέα γενιά βαλλιστικών πυραύλων οι οποίοι θα είναι ικανοί να χτυπήσουν οποιονδήποτε στόχο στον πλανήτη και να μεταφέρουν ως 10 πυρηνικές κεφαλές ο καθένας.

Η Γαλλία ξεκίνησε το πυρηνικό της πρόγραμμα την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου όταν ο πρόεδρος Ντε Γκολ δεν πίστευε ότι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ αρκούν για να προστατέψουν τα συμφέροντα της χώρας απέναντι σε πιθανή εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης. Παρότι η Γαλλία διαθέτει το τρίτο μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσμο, ισχυρίζεται ότι δεν έχει καθόλου χημικά ή βιολογικά όπλα.

Οι ΗΠΑ πέρασαν στην πυρηνική εποχή επί προεδρίας Ρούσβελτ το 1942 μετά από το γνωστό πρόγραμμα Μανχάταν, το οποίο οδήγησε στην κατασκευή της πρώτης πυρηνικής βόμβας στον κόσμο. Τα πάντα άλλαξαν όταν χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά τις πυρηνικές κεφαλές που κατέστρεψαν τις ιαπωνικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι, σκοτώνοντας ακαριαία δεκάδες χιλιάδες πολίτες. Η χώρα είναι μέλος της συνθήκης μη διάδοσης πυρηνικών όπλων αλλά αρνήθηκε να υπογράψει τη συνθήκη μη επίθεσης.

Η πρώην Σοβιετική Ένωση είχε ξεκινήσει το δικό της πυρηνικό πρόγραμμα στη δεκαετία του 1940, έχοντας ήδη πληροφορίες για το πρόγραμμα Μανχάταν. Η κούρσα εξοπλισμών της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου άφησε πίσω της ένα τεράστιο πυρηνικό οπλοστάσιο. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ πάρα πολλές κεφαλές που ήταν αποθηκευμένες σε πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες επεστράφησαν στη Ρωσία, και πολλές από αυτές αποσυναρμολογήθηκαν. Σήμερα η χώρα ακολουθεί –όπως και οι ΗΠΑ- ένα μεγάλο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και μεγέθυνσης του πυρηνικού της οπλοστασίου. Κάτι το οποίο είχε ήδη αντιμετωπιστεί με πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια από τον πρόεδρο Ομπάμα.