Το hustle culture είναι ένας επικίνδυνος μύθος, σύμφωνα με ειδικούς του burnout
Της Alexa Mikhail
Είτε πρόκειται για τον εργασιομανή, είτε για τη γυναίκα-αφεντικό, είτε για τον υπερπαραγωγικό ιδρυτή νεοφυούς επιχείρησης που επιβιώνει με καφέ και δύο ώρες ύπνου, πιθανότατα θα έχετε δει κάποια μορφή κουλτούρας του hustle (βιασύνη, εργασιομανία) σε δράση. Η ανάγκη για απόδοση και υπεραπόδοση έχει καταστήσει απίστευτα δύσκολο να συμβαδίσει κανείς με τις απαιτήσεις της εργασίας.
Καθώς όμως οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να παραιτούνται αθόρυβα και να υποστηρίζουν τα οφέλη για την ψυχική υγεία στο γραφείο -και ίσως ακόμη και κάποια υποψία ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής-, πολλοί έχουν αρχίσει να βλέπουν την κουλτούρα του hustle ως κοινωνικό πρόβλημα και όχι ως έναν τρόπο για να αναρριχηθούν στις εταιρικές βαθμίδες.
«Υπάρχει αυτή η παρεξήγηση, αυτή η εσφαλμένη πεποίθηση ότι η συνεχής βιασύνη και το άγχος είναι θεμελιωδώς συνυφασμένα με την επιτυχία και έτσι βλέπουμε την πολυπραγμοσύνη ως πηγή υπερηφάνειας», λέει στο Fortune η Dr. Jacinta Jiménez, ψυχολόγος, συγγραφέας του βιβλίου The Burnout Fix και αντιπρόεδρος coach innovation στο BetterUp. «Μας παγιδεύει σε αυτή την κοινή αυταπάτη ότι η αμείλικτη παραγωγικότητα και η συνεχής σπουδή έχουν μόνο ανταμοιβές, μόνο ένα θετικό αποτέλεσμα – και όχι ένα ακριβό τίμημα».
Και ίσως το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι η κουλτούρα του hustle δεν τελειώνει όταν αισθάνεστε εξαντλημένοι ή «καμένοι» – το αντίθετο τείνει να συμβαίνει. Μόλις βρεθείς στις τανάλιες της, η συνεχής παραγωγικότητα γίνεται ρουτίνα και εντείνεις ακόμα περισσότερο την προσπάθεια να εξαφανίσεις τον ανταγωνισμό.
«Πολλοί από εμάς πιστεύουμε επίσης ότι για να παραμείνουμε ανταγωνιστικοί, δεν χρειάζεται απλώς να είμαστε συνεχώς σε κίνηση», λέει η Jiménez. «Πρέπει να κινούμαστε ταχύτερα».
Πηγή: Fortune.com
Πότε αυτό θα είναι αρκετό;
Στο κολέγιο, θυμάμαι να βρίσκομαι στη βιβλιοθήκη μέχρι αργά το βράδυ και να ακούω συζητήσεις για το πόσο λίγο είχαν κοιμηθεί οι άνθρωποι το προηγούμενο βράδυ, σαν να ήταν παράσημο τιμής. Πίστευαν ότι ο εγκέφαλος ήταν απεριόριστος και ότι η παραίτηση από την ξεκούραση θα τους ξεχώριζε. Πολλοί από εμάς αναφέρονται πλέον σε αυτή τη σκέψη ως τοξική παραγωγικότητα και, ειλικρινά, είναι επιζήμια για τη συνολική ευημερία, αλλά η τοποθέτηση μιας ετικέτας δεν διευκολύνει την απομάκρυνση από την κουλτούρα του hustle.
«Στην πραγματικότητα είμαστε προγραμματισμένοι να ανεχόμαστε το στρες σε μικρές δόσεις. Ο πραγματικός ένοχος είναι το χρόνιο στρες χωρίς ανάκαμψη ή ξεκούραση», λέει η Jiménez.
Οι έρευνες το επιβεβαιώνουν αυτό: το χρόνιο στρες μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας όπως οι καρδιακές παθήσεις και η υπέρταση. Το συνεχές στρες μπορεί επίσης να οδηγήσει σε άγχος και κατάθλιψη και να θέσει τους ανθρώπους σε κίνδυνο για άλλες σοβαρές προκλήσεις ψυχικής υγείας. Και η κουλτούρα της βιασύνης μπορεί τελικά να μην μας κάνει πιο παραγωγικούς. Πώς μπορούμε λοιπόν να βγούμε από τον φαύλο κύκλο;
Πρώτον, η Jiménez θέλει να θυμόμαστε ότι είμαστε προϊόν μιας κουλτούρας με γρήγορους ρυθμούς, όπου οι άνθρωποι επιθυμούν σκοπό και ένταξη. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μας απορροφούν οι εταιρείες, τα σχολεία και οι χώροι εργασίας που προωθούν το hustle culture. Το συμπέρασμα είναι ότι δεν φταίμε εμείς, αλλά μπορούμε να πάρουμε πίσω τον έλεγχο.
Η ξεκούραση δεν είναι ανταμοιβή
Παρόμοια με τον τρόπο που το φυσικό μας σώμα χρειάζεται διατάσεις, ξεκούραση και αποκατάσταση μετά την επίσκεψη στο γυμναστήριο, προκειμένου να εμφανιστεί και πάλι ισχυρό την επόμενη μέρα, ο εγκέφαλός μας χρειάζεται διαλείμματα για να επαναφορτιστεί, προκειμένου να συγκρατήσει περισσότερες πληροφορίες.
«Δεν νομίζω ότι η ξεκούραση πρέπει να είναι ανταμοιβή», σημειώνει η Jiménez. «Είναι μια βιολογική επιταγή για να μπορούμε να αποδίδουμε».
Οι άνθρωποι μπορεί να γουρλώνουν τα μάτια τους στην ιδέα της ιεράρχησης της ξεκούρασης, γνωρίζοντας ότι δεν έχουν αρκετό χρόνο μέσα στην ημέρα για να κάνουν όλες τις εργασίες τους – και αυτό μπορεί να συμβαίνει παράλληλα με τη φροντίδα των παιδιών ή των ηλικιωμένων γονέων. Αν και δεν είναι μυστικό ότι πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν συνεχή υπερφόρτωση, ακόμη και μικρά διαλείμματα μπορούν να κάνουν τη διαφορά, λέει η Jiménez, υπογραμμίζοντας τη δύναμη του να ξεκινάτε από τα μικρά, ώστε να μπορείτε να καθιερώσετε αυτές τις αλλαγές στην ημέρα σας. Όταν βρίσκετε έναν τρόπο να εξισορροπείτε το άγχος με την ξεκούραση, γίνεστε πιο ικανοί στο να ξεπερνάτε τις προκλήσεις.
«Οι πιο ανθεκτικοί άνθρωποι που μπορούν επίσης να αποφύγουν αυτή την κουλτούρα της βιασύνης είναι αυτοί που αξιοποιούν στρατηγικά την ανάπαυση και την αναπλήρωση προκειμένου να αποδώσουν», επισημαίνει η Jiménez.
Βάλτε κενά στην ατζέντα σας
Για να κάνετε βιώσιμες αλλαγές, εξασκηθείτε στο να κλείνετε μικρά χρονικά διαστήματα στην ατζέντα σας για ξεκούραση ή ένα διάλειμμα που έχει σκοπό να σας ενεργοποιήσει και όχι να σας εξαντλήσει (π.χ. περίπατος, ημερολόγιο, διάβασμα, διαλογισμός).
«Το θέμα είναι να εξετάζετε στρατηγικά τις στιγμές όπου έχετε ένα σπριντ υψηλής έντασης με την ομάδα σας ή κάτι που θα είναι ιδιαίτερα αγχωτικό και να σκέφτεστε πώς μπορείτε να βάλετε -ακόμα και σε καθημερινή βάση, αν έχω μια αγχωτική συνάντηση με αυτό το άτομο που είναι σαν βαμπίρ ενέργειας για μένα- μια 30λεπτη μικρο-στιγμή ξεκούρασης και ανάκαμψης», λέει η Jiménez.
Ένα 10λεπτο μικρο-διάλειμμα, το οποίο μπορεί να σας βοηθήσει να αποκαταστήσετε την ενέργειά σας και ακόμη και να βελτιώσετε την απόδοση στην εργασία σας, μπορεί να αφορά την παρακολούθηση ενός αστείου βίντεο, ένα μήνυμα ή ένα τηλεφώνημα σε έναν φίλο, διατάσεις, ζωγραφική ή ακόμη και το να περπατήσετε μέσα από μια πόρτα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ TIME WELL SPENT:
Μην βιάζεστε να φροντίζετε τον εαυτό σας
Μπορούμε να το παρακάνουμε με τη φροντίδα του εαυτού μας και να αγχωνόμαστε για τον χρόνο που δεν προορίζεται για πειθαρχημένη εργασία. Το να αισθάνεστε καταβεβλημένοι επειδή δεν μπορείτε να διαλογιστείτε, να τρέξετε ή να τηλεφωνήσετε σε έναν φίλο κάθε μέρα, είναι αντίθετο προς τα οφέλη αυτών των πράξεων εξαρχής. Μπορεί ακόμη και να αισθανόμαστε αγχωμένοι ως προς το πόσο καλά φροντίζουμε τον εαυτό μας όταν επιλέγουμε να κάνουμε κάτι εκτός εργασίας, ιδίως σε σύγκριση με άλλους.
Η τάση του TikTok που επινόησε το «five-to-nine before the nine-to-five» δείχνει λαμπερές αλλά συχνά εντελώς μη ρεαλιστικές 4ωρες πρωινές ρουτίνες γεμάτες με διαλογισμούς, πράσινους χυμούς, διατάσεις και επιβεβαιώσεις πριν από την εργάσιμη ημέρα. Με τις εξιδανικευμένες ρουτίνες που δημοσιεύονται σε όλο το διαδίκτυο, μπορεί να φαίνεται ότι η επιτυχία της αυτο-φροντίδας απαιτεί ταλαιπωρία.
Είναι εύκολο να ασκήσουμε πίεση στον ελεύθερο χρόνο μας -κάποιοι χάνουν ακόμη και τον ύπνο τους για να βγάλουν την αυτο-φροντίδα πριν το ξημέρωμα. Μπορεί να καταλήξουμε να αισθανόμαστε το ίδιο για τις φαινομενικά χαλαρωτικές εργασίες όπως και με τη δουλειά.
Αντ’ αυτού, εξασκηθείτε στο να ακούτε το σώμα σας και να αντιμετωπίζετε τον εαυτό σας με χάρη όταν εκτελείτε αυτο-φροντίδα. Εξάλλου, αυτός είναι ο χρόνος σας για να τον απολαύσετε.
«Θέλουμε να αποδίδουμε στο να μην αποδίδουμε», λέει η Jiménez. «Και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο να θέτουμε αυτή την ιδανική εκδοχή ή το όραμα της επιτυχίας».
Δημιουργία ευέλικτων κανόνων
Θέστε κανόνες σχετικά με το πότε θα ελέγχετε το τηλέφωνό σας ή σε ποιον θα απαντάτε αν βρίσκεστε στη μέση μιας εργασίας. Τα «άκαμπτα όρια» σπάνια τηρούνται, παρατηρεί η Jiménez, οπότε το να πείτε ότι θα απαντήσετε σε μηνύματα από την ομαδική συνομιλία της οικογένειάς σας, αλλά σε κανέναν άλλο για μια ώρα, είναι ένα παράδειγμα ευέλικτου κανόνα που μπορεί να βοηθήσει στο να νιώθετε πιο ανανεωμένοι και να είστε λιγότερο ταγμένοι στο hustle culture.
Η δύναμη του focus
Η κουλτούρα της εργασιομανίας τρέφεται από τον μύθο του multitasking: ότι θα σας κάνει πιο παραγωγικούς.
Ο Dr. Marc Milstein, συγγραφέας του βιβλίου The Age-Proof Brain: New Strategies to Improve Memory, Protect Immunity, and Fight Off Dementia (Νέες στρατηγικές για τη βελτίωση της μνήμης, την προστασία του ανοσοποιητικού συστήματος και την καταπολέμηση της άνοιας), ανέφερε στο Fortune ότι το multitasking μας κάνει πιο ξεχασιάρηδες επειδή δεν αφιερώνουμε τόσο χρόνο για να επεξεργαστούμε τις πληροφορίες και να τις αποθηκεύσουμε στη μακροπρόθεσμη μνήμη.
«Οι άνθρωποι εκπλήσσονται με το πόσο περισσότερα θυμούνται όταν απλά επιβραδύνουν λίγο σε έναν κόσμο όπου είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε multitasking και να προχωράμε στο επόμενο», λέει.
Ο περιορισμός του multitasking μπορεί να χτυπήσει μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: να μας βοηθήσει να αποφύγουμε το hustle culture και να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί.
Δεν πειράζει να είσαι ανθρώπινος στη δουλειά και να θέτεις όρια
Η σπουδή και η προσπάθεια να είμαστε παραγωγικοί μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε σαν απλά γρανάζια σε μια μηχανή. Αυτό μπορεί να κάνει απίστευτα δύσκολο το να εκφραστούμε σε εργασιακά περιβάλλοντα και να δείξουμε τρωτότητα, αλλά ο καθορισμός ορίων και η υπεράσπιση των συνθηκών εργασίας που ταιριάζουν στις ανάγκες σας μπορεί να αποδειχθούν ευεργετικά, λένε οι ειδικοί στο Fortune.
Είναι ένα πράγμα να απαιτεί κάποια φορά η εργασία σας να κάνετε μια έξτρα προσπάθεια και άλλο να τροφοδοτείστε από τη κουλτούρα της εργασιομανίας. Και η γνώση της διαφοράς μεταξύ των δύο βοηθάει.
«Ολόκληρη η ζωή σας βρίσκεται στο τηλέφωνό σας και πρέπει να αποφασίσετε πότε θέλετε να το κλείσετε», δήλωσε στο Fortune η Esther Perel, συγγραφέας μπεστ σέλερ και ψυχοθεραπεύτρια.
Ελέγξτε τον εαυτό σας για να βεβαιωθείτε ότι δεν ακολουθείτε τυφλά την κουλτούρα του hustle – και εξετάστε το ενδεχόμενο να ζητήσετε τη βοήθεια ενός θεραπευτή, αν χρειαστεί.
«Η έξυπνη εργασία και τα hacks παραγωγικότητας είναι σημαντικά, αλλά λείπει ένα κομμάτι του παζλ», καταλήγει η Jiménez. «Αυτό είναι απλώς η φροντίδα του μυαλού μας και της ευημερίας μας».
