Aνδρέας Χριστοδουλίδης: Ο Ελληνοκύπριος επιχειρηματίας που κατέκτησε τους αιθέρες
Μπορεί να μην κατάφερε να γίνει πιλότος, αλλά σήμερα είναι ο άνθρωπος στον οποίο θα απευθυνθούν οι μεγαλύτερες αεροπορικές όταν θέλουν ένα αεροπλάνο.
Aπό τότε που θυμάται τον εαυτό του, τα αεροπλάνα ήταν το πάθος του. Μπορεί να μην κατάφερε να γίνει πιλότος, όπως ονειρευόταν, αλλά σήμερα είναι ο άνθρωπος που θα απευθυνθούν οι μεγαλύτερες αεροπορικές όταν θέλουν ένα αεροπλάνο. Στη ζωή του το αεροπλάνο υπήρξε η μεγαλύτερη ευτυχία αλλά και ο μεγαλύτερος εφιάλτης του.
Μπορεί η Λεμεσός όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε να είναι παραθαλάσσια, όμως ο Ανδρέας Χριστοδουλίδης από παιδί έστρεφε το βλέμμα περισσότερο προς τον ουρανό, παρά προς τη θάλασσα. Θυμάται τον εαυτό του να χαζεύει τα «σιδερένια πουλιά» να πετούν ψηλά στον ουρανό και το μυαλό του να ταξιδεύει.
«Από 6 ετών μού άρεσε να παίζω με αεροπλάνα, να βλέπω αεροπλάνα, να διαβάζω για αεροπλάνα. Την πρώτη μου πτήση την έκανα στις 12 Ιουλίου 1975. Ήταν ένα χρόνο μετά την εισβολή. Φύγαμε με τους γονείς μου από το νέο αεροδρόμιο της Λάρνακας με ένα ελικοφόρο αεροπλάνο από το νέο, τότε, στόλο των Κυπριακών Αερογραμμών, που πήγαινε πρώτα Ηράκλειο, μετά Αθήνα και έπειτα Λονδίνο. Από την εισβολή μέχρι και το Φεβρουάριο του 1975 η Κύπρος δεν είχε αεροδρόμιο και για να πετάξουμε αεροπορικώς στο εξωτερικό έπρεπε πρώτα να πάμε στην Ελλάδα με καράβι» διηγείται.
Το όνειρό του ήταν να γίνει πιλότος. «Τις Κυριακές έφευγα με λεωφορείο από τη Λεμεσό και πήγαινα στη Λάρνακα στο αεροδρόμιο να βλέπω αεροπλάνα. Ακόμα και σήμερα, σε μια μέρα ρεπό μπορεί να πάω στο αεροδρόμιο να βλέπω τα αεροπλάνα – με γεμίζει και με ξεκουράζει» λέει.
Ο φαρμακοποιός και έμπορος φαρμάκων πατέρας του, όμως, δεν έβλεπε με καλό μάτι τα όνειρα του μικρότερου γιου του. Θεωρούσε πως είναι επικίνδυνο να γίνει πιλότος και στάθηκε απέναντι σε αυτή την απόφαση. Έτσι, ο Ανδρέας αποφάσισε να δώσει εξετάσεις για μηχανικός αεροσκαφών. Το όνειρο γκρεμίστηκε όταν κόπηκε σε ένα μάθημα. Τελικά επιλέγει να σπουδάσει International Global Management στο Λονδίνο. Σκέφτεται μόλις πάρει πτυχίο να εργαστεί ως αεροσυνοδός, αφού έκανε το χρέος των σπουδών, αλλά οι γονείς του εξοργίζονται.
Ο έρωτας που άλλαξε τα σχέδιά του
Στο τελευταίο έτος του πανεπιστημίου κι ενώ σε λίγους μήνες θα επέστρεφε στην Κύπρο για να πιάσει δουλειά, μια γυναίκα αλλάζει τα πλάνα του.
«Ερωτεύτηκα. Εκείνη ήταν Ελληνοκύπρια, γεννημένη και μεγαλωμένη στο Λονδίνο. Κι ενώ θα επέστρεφα στην Κύπρο, αποφάσισα να μείνω στην Αγγλία λόγω του δεσμού. Το πρόβλημα ήταν πως η Κύπρος τότε δεν ήταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι δεν μπορούσα να βγάλω άδεια εργασίας. Έτσι, βρήκα μια προσωρινή δουλειά στον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού στο Λονδίνο που υπαγόταν στην πρεσβεία της Κύπρου».
Μπαίνοντας σε ένα τουριστικό κομμάτι, η αγάπη του για τα αεροπλάνο βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο. «Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, έγινα διευθυντής ανάπτυξης αεροδρομίων σε Ηνωμένο Βασίλειο και Ιρλανδία για τον τουρισμό προς Κύπρο. Ο στόχος ήταν η αύξηση της τουριστικής κίνησης και είχα άμεση συνεργασία με αεροπορικές εταιρείες» διηγείται στο People.
Ο δεσμός του με τη Ζέλα Μούσκα, γόνο εφοπλιστικής οικογένειας της Μεγαλονήσου, αποδεικνύεται πως δεν είναι απλά ένας νεανικός έρωτας, αλλά μια σχέση ζωής. Λίγο καιρό μετά το ζευγάρι παντρεύεται στο Λονδίνο και ο Ανδρέας αποκτά αγγλικό διαβατήριο.
«Ήταν το 1996 όταν εμφανίστηκε ο Marcus Sieler, συνεργάτης και οικογενειακός μας φίλος, με μια επαγγελματική πρόταση. Εκείνος είχε αεροπορική εταιρεία στην Ελβετία, την ΤEΑ Switzerland, την οποία τότε μόλις είχε πουλήσει στον Στέλιο Χατζηιωάννου – που την έκανε Εasy Jet. Μου λέει λοιπόν ο Marcus “Θα σε ενδιέφερε να κάνουμε μαζί στην Ελλάδα την ΤΕΑ Hellas;”. Το κόνσεπτ ήταν μια ιδιωτική αεροπορική εταιρεία με 3 αεροπλάνα 100 θέσεων, που θα έμπαινε στα δρομολόγια Αθήνα-Θεσσαλονίκη, Αθήνα – Ρόδο, Αθήνα – Ηράκλειο και Αθήνα – Χανιά για να σπάσει το μονοπώλιο της Ολυμπιακής. Του λέω “Πώς; Δεν θα μπορείς να σπάσεις εύκολα τα συστήματα”. Πήγαμε, λοιπόν, διαφορετικά: Να το στήσουμε σαν τσάρτερ και να επικοινωνηθεί μέσα από συγκεκριμένους τουριστικούς πράκτορες. Μπαίνουμε σε διαδικασίες προετοιμασίας, συγκεντρώνουμε τα πρώτα κεφάλαια. Η ΤΕΑ Hellas μου πήρε ως πρότζεκτ σχεδόν τρία χρόνια προετοιμασίας, αλλά δεν ξεκίνησε ποτέ. Η Ολυμπιακή ήθελε να μας κόψει τα πόδια. Άρχισα, λοιπόν να ψάχνω το επόμενο βήμα, όταν έγινε η ανατροπή. Άνοιξε η αγορά στην Κύπρο και δόθηκε πρώτη φορά άδεια για ιδιωτικές αεροπορικές εταιρείες. Έτσι, αποφασίσαμε να στήσουμε την εταιρεία εκεί. Θυμάμαι, μου είπε ο Marcus να βρούμε ένα προσωρινό όνομα. Πρότεινα το Helios, από το θεό Ήλιο της μυθολογίας. Το προσωρινό όνομα έγινε μόνιμο. Πήραμε την άδεια σε 3-4 μήνες και αφιερώθηκα στην Helios».
Διαβάστε τη συνέχεια στο peoplegreece.gr
