Επιχειρηματικό όραμα με προοπτική εκατονταετίας

Ποια είναι τελικά η σωστή προτεραιότητα για έναν πετυχημένο διευθύνοντα σύμβουλο: να στοχεύει σε άμεσα αποτελέσματα ή να χαράσσει μακροπρόθεσμη στρατηγική, σε βάθος χρόνων;

Κατά τον Στιβ Τάπιν -διευθύνοντα σύμβουλο της Xinfu που αναλαμβάνει την εκπαίδευση CEO ανά τον κόσμο, παρουσιαστή της εκπομπής «CEO Guru» του BBC, συγγραφέα του βιβλίου «Τα μυστικά των CEOs» και συνεργάτη επιχειρηματικών κολοσσών όπως οι Virgin, Deloitte, Easyjet κ.α.- η απάντηση διαφέρει ανάλογα με το πού δραστηριοποιείται και δρα κανείς. Ο διαχωρισμός του βρίσκεται μεταξύ Ανατολής και Δύσης.

Με «εφαλτήριο» τον ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης του ασιατικού «γίγαντα», οι περισσότεροι Κινέζοι διευθύνοντες σύμβουλοι -παρατηρεί- συνηθίζουν να επικεντρώνονται στους στόχους της εταιρείας τους για τα επόμενα 30 ή ακόμη και 100 χρόνια.

Ως χαρακτηριστικά παραδείγματα αναφέρει τον Σούφου Λι της αυτοκινητοβιομηχανίας Geely που «θέλει να δει την Κίνα να κάνει εξαγωγές αυτοκινήτων, αντί για εισαγωγές», και τον Τζακ Μα του Alibaba που έχει ως μότο του το «όσο υψηλότερος, τόσο καλύτερος είναι ένας στόχος».

Αυτά δεν είναι λόγια του αέρα, επισημαίνει ο Τάπιν. Για του λόγου το αληθές «δείχνει» την Lenovo, που είχε προ 30ετιας κιόλας θέσει στόχο της να γίνει η μεγαλύτερη κατασκευάστρια ηλεκτρονικών υπολογιστών στον κόσμο και τώρα βρίσκεται μόλις ένα βήμα από την υλοποίησή του, έχοντας πια καθιερωθεί διεθνώς ως η δεύτερη μεγαλύτερη επιχείρηση στον κλάδο.

«Μπορεί οι Κινέζοι να είναι χαοτικοί» εξηγεί, καθώς είναι απαλλαγμένοι από τα αγχωτικά αποτελέσματα τριμήνου και συνεπώς πιο χαλαροί με την καθημερινή λειτουργία της εκάστοτε εταιρείας. Όμως αυτό πρακτικά τους δίνει τη δυνατότητα να επικεντρώνονται στο μέλλον «και να καταστρώνουν μακρόπνοα σχέδια και στόχους».

Παρ’ όλα αυτά «η ιδέα ότι κάποιος μπορεί να ξέρει πώς θα είναι ο κόσμος σε 100 χρόνια είναι απλά τρελή», αντιτείνει στο BBC ο Ρούπερτ Σόαμς, διευθύνων σύμβουλος της σκωτσέζικης ενεργειακής εταιρείας Aggreko. Με τους ρυθμούς που οι καταστάσεις αλλάζουν σήμερα, τονίζει, «πιστεύω πως πρέπει κανείς να κινείται με τα δεδομένα που έχει τώρα».

Την ίδια άποψη μοιράζονται λίγο-πολύ οι περισσότεροι CEOs στη Δύση, παρατηρεί ο Τάπιν. Και γι’ αυτό, λέει, ευθύνονται κυρίως το διαρκές άγχος για καλά αποτελέσματα τριμήνου και η συνεχής πίεση για καλές και άμεσες επιδόσεις κι αποδόσεις.

Αυτή η τακτική μπορεί τελικά να τους κάνει να βλέπουν το «δέντρο» κι όχι το «δάσος» των διεθνών τάσεων, τονίζει, θυμίζοντας τι συνέβη στην οικονομική κρίση του 2008, όταν στην πλειονότητά τους οι Δυτικοί διευθύνοντες σύμβουλοι πιάστηκαν εξαπίνης.

Γι’ αυτό και υποστηρίζει ότι σε ένα διαρκώς εναλλασσόμενο κόσμο, όπως είναι ο σημερινός, είναι απαραίτητη η χάραξη μακροπρόθεσμης στρατηγικής Οι γρήγορες αλλαγές και τα μεγάλα οράματα δεν αποκλείουν το ένα το άλλο, καταλήγει.

Σε αυτό ωστόσο -όπως επισημαίνει και ο Τζόε Τσεν, διευθύνως σύμβουλος της Renren, μίας από τις δημοφιλέστερες πλατφόρμες social media στην Κίνα- οι διευθύνοντες σύμβουλοι θα πρέπει να έχουν και τους απαραίτητους συμμάχους: τους μετόχους. «Θα πρέπει και αυτοί», παρατηρεί, «να επενδύουν με μακροπρόθεσμη προοπτική, στηρίζοντας το όραμα τον CEO τους».