Πώς είναι πραγματικά να δουλεύεις στη βιομηχανία του πορνό

της Αουρόρα Σνόου

Όλοι γνωρίζουν ότι οι αστέρες του πορνό λατρεύουν να συνουσιάζονται, κι αυτή η ακόρεστη επιθυμία για σεξ σπρώχνει ορδές νέων γυναικών στον κόσμο της ψυχαγωγίας για ενήλικες. Ή τουλάχιστον αυτή είναι η φαντασίωση. Αυτό θέλουν να πιστεύουν οι θαυμαστές, οι καταναλωτές, ακόμα και κάποια στελέχη της βιομηχανίας.

Αλλά αυτό είναι το προσωπείο.

Οι πορνοστάρ υιοθετούν αυτούς τους μύθους για να προωθήσουν τους εαυτούς τους ως ένα κερδοφόρο προϊόν στις εταιρείες παραγωγής.

Ύστερα από μια δεκαετή καριέρα στη βιομηχανία της διασκέδασης για ενηλίκους, μπορώ να πω ότι όπως κάθε δουλειά, έτσι και η εργασία στο πορνό έχει τις καλές και τις κακές μέρες της. Και κάθε μέρα μπορεί να είναι σωματικά κουραστική, πνευματικά απαιτητική, ή απλά περίεργη.

Οι πρόσφατες κατηγορίες εναντίον του αστέρα της πορνοβιομηχανίας Τζέιμς Ντιν έφεραν στο επίκεντρο ερωτήματα σχετικά με τις καθημερινές εργασιακές πρακτικές του κλάδου. Ο Ντιν, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι κατηγορίες είναι ψευδείς, κατηγορείται δημοσίως για διάφορα κρούσματα επιθετικής συμπεριφοράς προς γυναίκες συμπρωταγωνίστριές του.

Είτε μια καριέρα στην βιομηχανία του πορνό διαρκεί 15 χρόνια, είτε 15 λεπτά, οι πρωταγωνιστές είναι αντιμέτωποι με εν δυνάμει αρνητικές συνέπειες που μπορεί να διαρκέσουν μια ολόκληρη ζωή. Οι περισσότεροι υποκρύπτουν τις πραγματικές τους ταυτότητες χρησιμοποιώντας καλλιτεχνικά ονόματα και δημιουργούν alter ego για να συνοδέψουν αυτά τα ονόματα.

Όταν εγώ εμφανίστηκα στο πλατό ως Αουρόρα Σνόου, η συμπεριφορά μου άλλαξε. Η Αουρόρα που έφτιαξα είχε άνεση και μαεστρία στο σεξ. Ως Άμπερ, εγώ ήμουν ακριβώς το αντίθετο. Αλλά έπαιζα τον ίδιο χαρακτήρα ξανά και ξανά.

«Είμαστε όπως όλοι οι ηθοποιοί, εκτός απ’ το σεξ» αναφέρει η Ντάνι Ντάνιελς, ηθοποιός πορνό. «Αν ο Μπραντ Πιτ έπαιζε έναν κατά συρροή βιαστή, θα πιστεύατε ότι είναι τέτοιος και στην πραγματική ζωή; Άρα, δεν είμαι ένα ξαναμμένο 18χρονο κοριτσόπουλο, ούτε σεξομανής. Απλά υποδύομαι».

Ως ηθοποιός και σκηνοθέτρια, η Ντάνιελς αναγνωρίζει τη σημασία της ύπαρξης διαχωριστικών γραμμών μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας, ιδιαίτερα μεταξύ των πρωταγωνιστών. «Ο σκηνοθέτης θα πει ‘cut’ κι εγώ θα σκουπίσω τα μάγουλά μου, και μετά θα μιλήσουμε για τη γυναίκα του και τα χρώματα που διάλεξαν για τους τοίχους του σπιτιού τους. Θα κάνουμε ντους, θα αγκαλιστούμε, κι ύστερα εγώ θα πάω σπίτι μου κι αυτός στο δικό του».

Το πλατό μιας ταινίας για ενήλικες είναι ιδιαίτερο. Εδώ, οι εργαζόμενοι καλούνται να είναι γυμνοί, και να έχουν έντονη σωματική επαφή μεταξύ τους. Παράλληλα, οι ηθοποιοί πρέπει να φέρουν τη δική τους γκαρνταρόμπα – φορέματα, εσώρουχα, κι ό,τι άλλο απαιτεί ο σκηνοθέτης. Το να βάζεις σε κάθε σκηνή τα ίδια ρούχα είναι κάπως περίεργο, και σχεδόν πάντα ο ηθοποιός πρέπει να καλύπτει τα έξοδα αγοράς νέων ρούχων μόνος του.

Η καθημερινή ρουτίνα ενός πορνοστάρ είναι λιγότερο συναρπαστική απ’ ό,τι νομίζουν πολλοί. Η αγορά είναι κατακερματισμένη, γεμάτη ηθοποιούς μιας χρήσης. Δεν υπάρχουν σεμινάρια ή πανεπιστήμια να φτιάχνουν πορνογράφους, κι ούτε υπάρχουν πολλοί πόροι διαθέσιμοι για νέους ηθοποιούς. Ο κόσμος του πορνό, με άλλα λόγια, προχωρά μέσα από συνεχείς δοκιμές και λάθη.

Πηγή: fortune.com