Η ιστορία ενός αγοριού που έγινε…ρακέτα!
Με τις αγορές του εξωτερικού «φλερτάρει» η γνωστή χειροποίητη ρακέτα Το Αγόρι, που είδε τις πωλήσεις της να καταγράφουν σημαντική άνοδο παρά την κρίση.
Ποιος από εμάς δεν έχει δαπανήσει τα καλοκαίρια ώρες ατελείωτες παίζοντας κάτω από τον καυτό ήλιο με τους φίλους του ρακέτες; Η γνωστή σε όλους χειροποίητη ξύλινη ρακέτα «Το Αγόρι» που έχει αγαπηθεί από μικρούς και μεγάλους, ήρθε στη ζωή μας το 1958 από τον Δημήτρη Φερεντίνο από τον οποίο πήρε και την ονομασία της. Επιπλοποιός στο επάγγελμα αλλά λάτρης της ορειβασίας και της θάλασσας, ο Δημήτρης είδε μια μέρα στην παραλία δύο Έλληνες της Αιγύπτου να χτυπάνε ένα μικρό μπαλάκι με δυο ξύλινες ρακέτες που στο μέγεθος ήταν όμοιες με εκείνες του τένις. Η εικόνα του έκανε εντύπωση και κλείστηκε στο ξυλουργείο του για να φτιάξει ένα αντίγραφο των όσων είχε δει.
Έχοντας κατασκευάσει μερικά ζευγάρια ρακέτες κατέβαινε με το σακίδιό του κάθε μέρα στην παραλία και έπαιζε με τους φίλους. Ο κόσμος εντυπωσιαζόταν από το ξενόφερτο σπορ και επειδή δεν ήξερε το όνομα του Δημήτρη, για να τον πλησιάσουν και να τον ρωτήσουν που βρήκε αυτές τις ρακέτες τον φώναζαν απλά… «αγόρι»! Η προσφώνηση αυτή στάθηκε η αφορμή για την επωνυμία της εταιρείας. Οι παραγγελίες ήταν φυσικό επακόλουθο και ο Δημήτρης άρχισε να κατασκευάζει ρακέτες πιο μαζικά.
Από το 1989, όταν και έφυγε από τη ζωή «το αγόρι», την επιχείρηση ανέλαβε η σύντροφός του Μαρία Παπαναστασίου, βάζοντας σκοπό στη ζωή της τη διάδοση της ελληνικής ρακέτας και της ιστορίας της. «Για μένα η ρακέτα και θεωρητικά και πρακτικά είναι τρόπος ζωής. Παίζω ρακέτα εδώ και 36 χρόνια και θα παίζω για όσο μου το επιτρέπει η υγεία μου», αναφέρει η Μαρία στο FortuneGreece.com.
Από τις 50 ρακέτες ετησίως που κατασκεύαζε στις αρχές ο Δημήτρης πλέον ο αριθμός τους ξεπερνά τις 22.000. Η εταιρεία εξάγει σε Κύπρο, Αίγυπτο, Βουλγαρία και Αμερική και το τελευταίο διάστημα παρατηρείται αυξημένη ζήτηση από τον Λίβανο και το Ισραήλ. «Είχαν δρομολογηθεί αρκετές παραγγελίες κυρίως για τον Λίβανο, αλλά οι πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή οδήγησαν προς το παρόν την αποστολή τους σε πάγωμα».
Διαβάστε ακόμη: Bondex Couriers: Μια εταιρία κούριερ με ποδήλατα!
Το πιο εντυπωσιακό στην ιστορία της Μαρίας είναι ότι μέσα από τη ρακέτα κρατά ζωντανή τη μνήμη του Δημήτρη. Είναι μια γυναίκα που το λέει η καρδιά της: ενώ δεν είχε καμία σχέση με την επιπλοποιία, όταν έχασε το Δημήτρη όχι μόνο ανέλαβε τη διοίκηση της εταιρείας, αλλά κατασκευάζει μέχρι και σήμερα στο εργαστήρι στην Καλλιθέα η ίδια τις ρακέτες – διαδικασία αρκετά δύσκολη και επικίνδυνη για μια γυναίκα.
Όταν πρωτοβγήκε η ξύλινη ρακέτα ήταν απομίμηση της ρακέτας του τένις και ζύγιζε 800 γραμμάρια. Σήμερα κυκλοφορεί στην αγορά σε πέντε διαφορετικά σχέδια και έντεκα διαφορετικά βάρη από 340 γραμμάρια έως 500 γραμμάρια και οι πρώτες ύλες προέρχονται από χώρες της Ευρώπης και κυρίως την Αυστρία.
Αν και δεν θεωρείται είδος πρώτης ανάγκης δεν λείπει σχεδόν από κανένα σακίδιο θαλάσσης. Η φετινή χρονιά που ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο έκλεισε με μια αύξηση της τάξης του 4%-5% και αυτό αποδίδεται σύμφωνα με τη Μαρία στη μεγαλύτερη έμφαση που δόθηκε στο marketing. Για το 2014 τα νέα, όπως μας διαβεβαιώνει, είναι ευχάριστα και αναμένει ακόμα καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα. Στα άμεσα σχέδια της εταιρείας βρίσκεται η συμμετοχή της στην έκθεση E.S.P.O. στο Μόναχο της Γερμανίας τα Χριστούγεννα.
Διαβάστε ακόμη: Το πιο λαχταριστό, βιολογικό, σοκολατένιο Κοχύλι
