Γιατί η πειρατεία του OnlyFans καταστρέφει το διαδίκτυο
Το διαδίκτυο γίνεται ολοένα και πιο δύσχρηστο εξαιτίας των ακούσιων συνεπειών στη μάχη μεταξύ δημιουργών περιεχομένου ενηλίκων, που προσπαθούν να προστατεύσουν τα εισοδήματά τους, και όσων πειρατεύουν το έργο τους.
Η πειρατεία πορνογραφικού περιεχομένου, όπως κάθε μορφή πειρατείας, υπήρχε από τα πρώτα χρόνια του ίντερνετ. Όμως, καθώς ολοένα και περισσότεροι ανεξάρτητοι δημιουργοί βασίζονται σε πλατφόρμες όπως το OnlyFans, πολλοί στρέφονται σε εξειδικευμένες εταιρείες που αναλαμβάνουν να στέλνουν ειδοποιήσεις αφαίρεσης περιεχομένου βάσει του Digital Millennium Copyright Act (DMCA) σε ιστότοπους που διακινούν πειρατικό υλικό. Καθώς οι υπηρεσίες αυτές καταφεύγουν σε αυτοματισμούς για να διαχειριστούν τον όγκο αιτημάτων, άσχετο περιεχόμενο καταλήγει να «σημαδεύεται» ως παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων και να αφαιρείται από τη μηχανή αναζήτησης της Google.
Η πρακτική αυτή αποκαλύπτει βαθύτερα προβλήματα στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι παραβιάσεις copyright στο διαδίκτυο: αυτοματοποιημένα συστήματα καταθέτουν αιτήματα αφαίρεσης, τα οποία εξετάζονται από άλλα αυτοματοποιημένα συστήματα, οδηγώντας σε σοβαρές αστοχίες. Με αυτόν τον τρόπο, η έλλειψη ανθρώπινου ελέγχου μετατρέπει το ίντερνετ σε έναν χώρο λιγότερο λειτουργικό, ενώ την ίδια στιγμή οι δημιουργοί περιεχομένου ενηλίκων παραμένουν ουσιαστικά απροστάτευτοι απέναντι στην πειρατεία.
Η υπόθεση της 404 Media είναι χαρακτηριστική. Ένα DMCA αίτημα από την εταιρεία Takedowns AI εκ μέρους της δημιουργού Marie Temara οδήγησε την Google να αφαιρέσει άρθρα που ουδεμία σχέση είχαν με την ίδια. Στη λίστα των 68 συνδέσμων υπήρχαν, εκτός από ρεπορτάζ για «AI θεραπευτές στο Instagram», εικόνες από το Grand Theft Auto V, αφίσες ταινιών και φωτογραφίες διάσημων αθλητών.
Σύμφωνα με τον CEO της Takedowns AI, Κουνάλ Ανάντ, η εταιρεία έχει καταθέσει περισσότερα από 12 εκατομμύρια αιτήματα από το 2022, χρησιμοποιώντας τεχνητή νοημοσύνη, αναζητήσεις λέξεων-κλειδιών, αναγνώριση προσώπου αλλά και ελέγχους από ανθρώπους. Ωστόσο, παραδέχτηκε ότι συχνά οι ίδιοι οι δημιουργοί ζητούν να αφαιρεθούν μαζικά αποτελέσματα αναζήτησης χωρίς περαιτέρω επαλήθευση, κάτι που οδηγεί σε καταχρήσεις.
Ανταγωνίστριες εταιρείες, όπως η Cam Model Protection, επισημαίνουν ότι οι δικές τους διαδικασίες ενσωματώνουν «whitelists» και ανθρώπινο έλεγχο ώστε να αποφεύγονται ψευδώς θετικές αναφορές. Όμως, η πίεση είναι τεράστια: χιλιάδες links, άπειρες αναρτήσεις και μια βιομηχανία πειρατείας που μοιάζει ασταμάτητη.
Οι περιπτώσεις αυτές αγγίζουν ένα κομβικό ζήτημα: τη συνάντηση μονοπωλιακών δυνάμεων (όπως η Google), της ανεξέλεγκτης πειρατείας, ενός προβληματικού νομικού πλαισίου και της μαζικής αυτοματοποίησης. Όπως σχολίασε η Meredith Rose, νομική σύμβουλος της Public Knowledge: «Το DMCA είναι εργαλείο για να εξαφανίζεις λόγο από το διαδίκτυο. Κι όταν συνδυάζεις τη δύναμη αυτή με την αυτοματοποίηση, η κατάχρηση είναι αναπόφευκτη».
Η Google, από την πλευρά της, υποστηρίζει ότι συνδυάζει αυτοματισμούς και ανθρώπινους ελέγχους ώστε να περιορίσει την κατάχρηση, προσφέροντας παράλληλα μηχανισμούς διαφάνειας και δυνατότητα υποβολής αντιρρήσεων. Παρ’ όλα αυτά, το πρόβλημα δείχνει να βαθαίνει. Σε μια εποχή που η τεχνητή νοημοσύνη κερδίζει έδαφος, η μάχη ενάντια στην πειρατεία και ταυτόχρονα η προστασία της ελευθερίας του λόγου παραμένει ένα από τα πιο περίπλοκα διλήμματα του ψηφιακού μας κόσμου.
