Η μάχη για την πυρηνική ενέργεια έχει ήδη ξεκινήσει – Ποιος θα επικρατήσει;
Η αυξημένη ζήτηση για ηλεκτρικό ρεύμα παγκοσμίως, η είσοδος της Τεχνητής Νοημοσύνης στο οικονομικό σκηνικό και η ανατροπή των κανόνων, όπως τους γνωρίζαμε μέχρι τώρα, σε συνδυασμό με τη διατάραξη των γεωπολιτικών ισορροπιών, φέρνουν την πυρηνική ενέργεια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μεταξύ των ισχυρότερων ηγετών του κόσμου.
Δεν είναι τυχαία άλλωστε και η πρόσφατη τοποθέτηση του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη στην one to one συζήτηση που είχε πριν από λίγες ημέρες στο Ηρώδειο με τον Ντέμη Χασάμπη, CEO της Google DeepMind και κατόχου του βραβείου Nobel για το 2024, ο οποίος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι οι εξελίξεις στο πεδίο της τεχνολογίας τρέχουν εκθετικά, γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες να έχει λυθεί οριστικά μέσα στις επόμενες δυο δεκαετίες το πρόβλημα της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας.
Επενδύσεις 3 τρις δολάρια έως το 2050
Άποψη την οποία ενισχύει σε έκθεσή της η Bank of America, τονίζοντας πως οι επενδύσεις που προγραμματίζονται στον κλάδο έως το 2050, ξεπερνούν τα 3 τρις δολάρια, ενώ μπορεί να αγγίξουν ακόμη και τα 10 τρις δολάρια σε βάθος χρόνου. Ειδικότερα, όπως επισημαίνει ο αναλυτής Israel Haim, πυρηνική ενέργεια ισοδύναμη με ένα ποτήρι νερό μπορεί να δώσει καύσιμο σύντηξης αρκετό για να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες ενός ανθρώπου σε όλη του τη ζωή. Αντίστοιχα, μια μικρή ποσότητα ουρανίου μπορεί να αποδώσει το ίδιο αποτέλεσμα.
«Η τεχνολογία ανοίγει την πόρτα σε μια αγορά κολοσσιαίων διαστάσεων, τη στιγμή που η ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης και η ψηφιακή οικονομία απαιτούν ενέργεια που οι σημερινές υποδομές δεν μπορούν να εξασφαλίσουν», λέει χαρακτηριστικά.
Προσθέτει πως η ανεπάρκεια των υφιστάμενων πόρων είναι κάτι που προβληματίζει ερευνητές και κυβερνητικούς, καθώς ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα. Υπολογίζεται δε ότι, την επόμενη πενταετία η παγκόσμια κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας θα αυξηθεί κατά 30% και ότι μόνο τα data centers θα καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια από την Ιαπωνία έως το 2026 και από την Ινδία έως το 2030, δυο ισχυρές οικονομίες οι οποίες πληθυσμιακά ανέρχονται σήμερα σε 122 εκατομμύρια και 1,45 δισεκατομμύρια πολιτών αντίστοιχα!
Παράγοντας που επιφέρει πρόσθετη πίεση σε ένα ήδη υπερφορτωμένο σύστημα είναι η ηλεκτροκίνηση σε μεταφορές και βιομηχανία. «Σε αυτό το περιβάλλον, η πυρηνική ενέργεια δεν θεωρείται πλέον εναλλακτική, αλλά απαραίτητη για ενεργειακή ασφάλεια, εθνική στρατηγική και μείωση εκπομπών άνθρακα» υπογραμμίζει ο κ. Haim.
Η εναλλακτική των SMRs
Προτάσσοντας την ασφάλεια και την ταχύτητα ως τα δυνατά τους σημεία, οι Μικροί Αρθρωτοί Αντιδραστήρες (SMRs) παρουσιάζονται ως η καλύτερη εναλλακτική λύση, αφού θεωρούνται ταυτόχρονα πιο οικονομικοί και πιο εύκολοι στην εγκατάσταση σε σχέση με τους μεγάλους παραδοσιακούς σταθμούς. «Η συγκεκριμένη αγορά, μόνο στις ΗΠΑ θα μπορούσε να φτάσει το 1 τρις δολάρια. Όμως η μεγάλη ελπίδα παραμένει η πυρηνική σύντηξη, η οποία υπόσχεται αφθονία ενέργειας. Τα πρόσφατα άλματα σε υπεραγώγιμους μαγνήτες και τεχνητή νοημοσύνη για προσομοιώσεις φέρνουν πιο κοντά το στόχο της εμπορικής αξιοποίησης. Ενδεικτικό είναι ότι το 2024 η διάρκεια ελεγχόμενης σύντηξης αυξήθηκε στα 30 λεπτά από λίγα δευτερόλεπτα το 2023».
Η Κίνα περιμένει στη στροφή τις ΗΠΑ
Η σοφή λαϊκή ρήση «Όταν συγκρούονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια», φαίνεται εδώ να ταιριάζει γάντι, μιας και ο πόλεμος επιβολής στο συγκεκριμένο πεδίο έχει ήδη ξεκινήσει μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, φέρνοντας την Ευρώπη προ των ευθυνών της.
Στην έκθεση υπενθυμίζεται πως μπορεί οι ΗΠΑ να διατηρούν την πρωτοκαθεδρία, διαθέτοντας σήμερα τον μεγαλύτερο στόλο πυρηνικών εργοστασίων, ωστόσο η Κίνα κινείται με τέτοιους ρυθμούς που θα μπορούσε να την ξεπεράσει πριν το 2030. «Παρά τις αμερικανικές εξαγγελίες για τετραπλασιασμό της ισχύος έως το 2050, το Πεκίνο προσθέτει κάθε ενάμιση χρόνο νέα παραγωγική ικανότητα ίση με ολόκληρο το αμερικανικό δίκτυο. Στην αλυσίδα ανεφοδιασμού, καθοριστικό ρόλο παίζουν το Καζακστάν, ο Καναδάς και η Αυστραλία, που καλύπτουν τα δύο τρίτα της εξόρυξης ουρανίου».
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο αναλυτής, χτυπώντας ταυτόχρονα καμπανάκι, συνοψίζεται στο ότι η πυρηνική ενέργεια δεν είναι πλέον απλώς ένα κομμάτι της ενεργειακής μετάβασης, αλλά και εργαλείο γεωπολιτικής ισχύος. Και η μάχη για το ποιος θα κυριαρχήσει σε αυτό το νέο τοπίο μόλις ξεκίνησε.
