Η επόμενη μέρα για τον Τσίπρα: Με ποιους και για ποιους
Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από το βουλευτικό αξίωμα είχε περίπου προεξοφληθεί. Ο ίδιος ήταν εδώ και καιρό ξένο σώμα στον ΣΥΡΙΖΑ κι έδειχνε με κάθε τρόπο τη δυσανεξία στον πολιτικό οργανισμό που ο ίδιος ίδρυσε. Και από τη στιγμή που έχει γίνει ξεκάθαρο πως ο ίδιος ενδιαφέρεται να ηγηθεί μιας νέας προσπάθειας δεν είχε κανένα λόγο να παραμένει ωσεί παρών σε ένα κόμμα που βυθίζεται συνεχώς σε ανυποληψία.
Η πράξη της παραίτησης ήταν το πρώτο βήμα. Ακολουθούν τα επόμενα, τα πιο δύσκολα. Το ότι ο Τσίπρας έχει φανατικούς οπαδούς κι ορκισμένους εχθρούς δεν είναι νέο. Πολλοί είναι αυτοί που αναμένουν ένα δικό του νεύμα για να πλεύσουν μαζί του στις νέες θάλασσες. Το ερώτημα είναι εάν τους επιθυμεί ο ίδιος. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του κουβαλούν αρνητικά φορτία, μια κακή εμπειρία διακυβέρνησης και μια τριετία δημοσίου ξεκατινιάσματος, σε ζωντανές μεταδόσεις ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κανείς δεν έχει μείνει αμόλυντος από τους μικρούς εμφυλίους της Αριστεράς – αν μετρήσει κανείς θα δει επτά κομματικούς σχηματισμούς που έχουν προκύψει από τη γενέθλια μέρα του ΣΥΡΙΖΑ κι έπειτα (ΔΗΜΑΡ, Λαϊκή Ενότητα, Πλεύση Ελευθερίας, Μέρα 25, Κόσμος, Νέα Αριστερά και Κίνημα Δημοκρατίας). Έπεται ο όγδοος, αυτός του Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα φθαρμένο πολιτικό προϊόν και τα στελέχη του ακόμη περισσότερο. Πώς λοιπόν ο Τσίπρας θα σηματοδοτήσει μια νέα αρχή εάν πάρει μαζί του μια σειρά στελεχών που κουβαλάνε τόσο αρνητικό φορτίο;
Η κρίση εμπιστοσύνης και η κρίση ακρίβειας
06/10/2025Έπειτα, είναι και το ακροατήριο. Ένας πρώην Πρωθυπουργός έχει εμπειρία διακυβέρνησης, έχει παραστάσεις, έχει πλέον θεσμική γνώση. Εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να επανασυστηθεί ως αντισυστημικός, ούτε να επαναλάβει τις παλαβομάρες της πρώτης φοράς Αριστερά που λίγο έλειψε να μας πετάξουν εκτός ευρώ. Άρα εκ των πραγμάτων θα στραφεί σε πιο συστημικά ακροατήρια, όπως υποδηλώνουν και οι τελευταίες του ομιλίες για το νέο πατριωτισμό, την αξία της ασφάλειας στις σύγχρονες κοινωνίες αλλά και οι θέσεις του στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Όμως στο εκλογικό σώμα τα κουκιά είναι μετρημένα – ο κόσμος της Αριστεράς είναι πολυδιασπασμένος, το ΠΑΣΟΚ κρατάει δυνάμεις έστω και με ασθενή δυναμική και οι ψηφοφόροι Μητσοτάκη, δεξιοί και κεντρώοι, έγιναν ψηφοφόροι Μητσοτάκη ακριβώς για να αποφύγουν μια δεύτερη κυβερνητική θητεία Τσίπρα. Οπότε οι δεξαμενές στις οποίες θα απευθυνθεί, είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένες.
Τι μένει; Η προσωπική γοητεία που ασκεί ο πρώην Πρωθυπουργός σε ένα κομμάτι κόσμου που εξακολουθεί να τον εμπιστεύεται παρά τα λάθη και τις αστοχίες της πρώτης του θητείας. Όμως το come back στην πολιτική σπάνια πετυχαίνει – και τα παραδείγματα των αποτυχιών είναι πολλά στην εγχώρια και στην διεθνή πολιτική. Ο δρόμος είναι στρωμένος με παγίδες και όπως είπε και ο ίδιος ο Τσίπρας, κανείς πια – ούτε ο ίδιος – δεν πιστεύει σε Μεσσίες.
