Κρις Ρία: Ο αρχιτέκτονας της μπλουζ μελαγχολίας που μετέτρεψε τη διαδρομή σε τέχνη
Ο Κρις Ρία, ο εμβληματικός Βρετανός τραγουδοποιός, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών.
- Με μια καριέρα που ξεπέρασε τα 40 χρόνια και περισσότερα από 20 άλμπουμ, ο Ρία κατέκτησε την κορυφή των βρετανικών charts με τα εμβληματικά «The Road to Hell» και «Auberge».
- Καθιερώθηκε ως ο καλλιτέχνης των «διαδρομών», δημιουργώντας με το «Driving Home for Christmas» ένα από τα δημοφιλέστερα και πιο διαχρονικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια όλων των εποχών.
- Παρά τη διεθνή αναγνώριση και τις υποψηφιότητες για βραβεία Grammy, διατήρησε σε όλη του τη ζωή χαμηλό προφίλ, προτιμώντας την ουσία της δημιουργίας από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η οικογένεια του Κρις Ρία ανακοίνωσε ότι ο βρετανός τραγουδοποιός και κιθαρίστας πέθανε σε ηλικία 74 ετών, σε νοσοκομείο, ύστερα από σύντομη ασθένεια. Με τον θάνατό του κλείνει μια πορεία άνω των τεσσάρων δεκαετιών, στη διάρκεια της οποίας κατάφερε να γίνει κάτι σπάνιο: ένας καλλιτέχνης με μεγάλες επιτυχίες, αλλά ταυτόχρονα με χαμηλό προφίλ και βαθιά προσωπική σχέση με το κοινό του.
Από το Μίντλεσμπρο στα διεθνή charts
Ο Κρις Ρία γεννήθηκε το 1951 στο Μίντλεσμπρο της Αγγλίας, με πατέρα ιταλικής καταγωγής και μητέρα Ιρλανδή. Αυτή η μίξη επιρροών αντικατοπτρίστηκε και στη μουσική του: βρετανικό rock με μεσογειακή μελαγχολία και μπλουζ αισθητική, πάντα με επίκεντρο την κιθάρα και τη ζεστή, «καπνισμένη» φωνή του. Τη δεκαετία του 1970 ξεκίνησε επαγγελματικά την καριέρα του και σύντομα τράβηξε την προσοχή της δισκογραφικής βιομηχανίας.
Το πρώτο του άλμπουμ «Whatever Happened to Benny Santini?» τον έκανε γνωστό στη Βρετανία και στις ΗΠΑ, με το «Fool (If You Think It’s Over)» να του χαρίζει μια υποψηφιότητα για Grammy και να τον συστήνει σε ευρύτερο κοινό. Από νωρίς φάνηκε ότι δεν τον ενδιέφερε ο εντυπωσιασμός, αλλά η στιβαρή τραγουδοποιία: καλοδουλεμένες μελωδίες, ιστορίες για σχέσεις, διαδρομές, μικρές απογοητεύσεις και ήσυχες νίκες της καθημερινότητας.
Η υπογραφή του: μπλουζ‑ροκ με συναίσθημα
Στη μουσική του Ρία, το μπλουζ και το ροκ μπλέκονται οργανικά: σλάιντ κιθάρες, mid‑tempo ρυθμοί, αρμονίες που παραπέμπουν περισσότερο σε αμερικανική παράδοση παρά σε κλασικό βρετανικό pop/rock. Η φωνή του είχε ένα ξεχωριστό βάθος, ικανό να μετατρέψει ακόμη και απλές φράσεις σε κάτι πιο φορτισμένο συναισθηματικά, κάτι που εξηγεί γιατί τόσα τραγούδια του αντέχουν στον χρόνο.
Εμβληματικές στιγμές της δισκογραφίας του θεωρούνται κομμάτια όπως «The Road to Hell», «Josephine» και φυσικά «Driving Home for Christmas». Με αυτά, ο Ρία κατάφερε να μιλήσει ταυτόχρονα στο mainstream και σε ένα πιο απαιτητικό ακροατήριο, χωρίς να προδώσει τις μπλουζ ρίζες του.
«The Road to Hell», «Auberge» και η μεγάλη καταξίωση
Κατά τη διάρκεια της 40ετούς καριέρας του ηχογράφησε πάνω από 20 άλμπουμ, δύο εκ των οποίων – τα «The Road to Hell» (1989) και «Auberge» (1991) – έφτασαν στο Νο1 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτοί οι δίσκοι σφράγισαν την εικόνα του ως ώριμου storyteller, που χρησιμοποιεί τον δρόμο, το αυτοκίνητο, τα νυχτερινά τοπία της πόλης σαν σκηνικό για να μιλήσει για πίεση, αποξένωση αλλά και για την ανάγκη διαφυγής.
Την ίδια στιγμή, κομμάτια όπως το «Josephine» ανέδειξαν τη ρομαντική πλευρά του, με πιο απαλές ενορχηστρώσεις και σχεδόν τζαζ ατμόσφαιρα, κάνοντάς το αγαπημένο τραγούδι για remixes και επανεκτελέσεις. Ο Ρία κατάφερε έτσι να γίνει σημείο αναφοράς τόσο για rock ακροατές όσο και για όσους αναζητούσαν ένα πιο «ενήλικο», συναισθηματικό pop.
«Driving Home for Christmas»: ένα σύγχρονο κλασικό
Το «Driving Home for Christmas», που κυκλοφόρησε το 1986, ξεκίνησε ως ένα φαινομενικά απλό χριστουγεννιάτικο τραγούδι, όμως σταδιακά εξελίχθηκε σε κλασικό. Περιγράφοντας την εμπειρία του να γυρίζεις σπίτι μέσα στην κίνηση, ανάμεσα σε φώτα αυτοκινήτων και χιόνι, έπιασε κάτι που είναι σχεδόν καθολικό: τη διαδρομή ως προσμονή, ως μετάβαση από την κούραση της χρονιάς στη θαλπωρή της οικογένειας.
Δεν είναι τυχαίο ότι, δεκαετίες αργότερα, παραμένει σταθερά στα χριστουγεννιάτικα charts και στις εορταστικές playlists σε όλη την Ευρώπη. Για πολλούς, το κομμάτι έχει γίνει προσωπικό τελετουργικό – παίζει στο αυτοκίνητο ή στο τρένο κάθε φορά που πράγματι «οδηγούν προς το σπίτι για τα Χριστούγεννα».
Ένας αντι‑σταρ με πιστό κοινό
Παρά το εκτόπισμα του έργου του, ο Κρις Ρία διατήρησε συνειδητά χαμηλό προφίλ. Είχε δηλώσει ότι δεν τον ενδιέφεραν τα φώτα της showbiz και ότι, αν μπορούσε, θα προτιμούσε να μείνει στο παρασκήνιο, γράφοντας και παίζοντας κιθάρα για άλλους.
Λάτρης των αγώνων αυτοκινήτου, με μια ζωή μοιρασμένη ανάμεσα σε στούντιο, δρόμους και οικογένεια, έδειχνε να προτιμά την ουσία από την εικόνα. Το 2001 υποβλήθηκε σε επέμβαση για καρκίνο στο πάγκρεας και το 2016 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, γεγονότα που ενίσχυσαν την αίσθηση ότι κάθε νέα του εμφάνιση ήταν και μια μικρή, προσωπική νίκη απέναντι στις αντιξοότητες.
Οικογένεια και προσωπική κληρονομιά
Ο Ρία ήταν παντρεμένος με την Τζοάν Λέσλι, την αγαπημένη του από τα εφηβικά του χρόνια, με την οποία απέκτησε δύο κόρες. Αυτή η σταθερότητα στην προσωπική του ζωή λειτούργησε ως αντίβαρο σε μια απαιτητική καριέρα, επιτρέποντάς του να μιλά στα τραγούδια του για σχέσεις, φθορά και αφοσίωση με αυθεντικότητα.
