Ένα διαφορετικό …beauty salon για γυναίκες σε άτυπο προσφυγικό καταυλισμό

Γέλια, μουσική και χαρούμενες γυναικείες φωνές “πλημμυρίζουν”, σχεδόν κάθε απόγευμα, μία από τις σκηνές στον άτυπο καταυλισμό που έχει στηθεί στο γνωστό πρατήριο καυσίμων, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων από την άδεια (από πρόσφυγες) πλέον Ειδομένη.

Το τριγωνικό της σχήμα, αλλά και η ταμπέλα στα αραβικά στην είσοδό της, που γράφει πως “αυτή η σκηνή είναι μόνο για γυναίκες/απαγορεύεται η είσοδος στους άνδρες”, την κάνουν να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες σκηνές του καταυλισμού. Στο εσωτερικό της μία παρέα νεαρών κοριτσιών συζητούν “αποκλειστικά …γυναικεία θέματα”, όπως χαρακτηριστικά λένε. Ενώ οι λίγο μεγαλύτερες σε ηλικία περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους για να φτιάξουν τα μαλλιά τους, να περιποιηθούν το δέρμα ή τα νύχια τους και να νιώσουν για λίγο “όπως στις καλές μέρες, πίσω στην πατρίδα”, όπως εξηγεί μία απ’ αυτές.

Η σκηνή με το διαφορετικό σχήμα και την ιδιαίτερη ταμπέλα δεν είναι απλώς ένα σαλόνι ομορφιάς, όπως ίσως φαντάζεται κανείς, αλλά μία όαση για τις γυναίκες της μικρής σκηνούπολης, αφού εκεί μπορεί να ξεφύγουν για λίγο από την γκρίζα πραγματικότητα της προσφυγιάς, αλλά και από τις συνήθως πολύβουες σκηνές, όπου είναι αναγκασμένες να ζουν από τότε που “κόλλησαν” εκεί, μετά το αιφνίδιο κλείσιμο των συνόρων.

“Ήταν η ανάγκη των ίδιων των γυναικών να δραπετεύσουν για λίγο απ’ αυτό που ζουν τους τελευταίους μήνες που ‘γέννησε’ τον χώρο αυτό, ο οποίος απευθύνεται αποκλειστικά στις γυναίκες” εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η νεαρή Ιταλίδα εθελόντρια Τζάντα. Συνεπής στο καθημερινό της “ραντεβού” με τις γυναίκες του άτυπου καταυλισμού, τις υποδέχεται πάντα μ’ ένα πλατύ χαμόγελο.

Εθελοντές και πρόσφυγες ένωσαν τις δυνάμεις τους και έκαναν πραγματικότητα αυτό τον χώρο, όπου εκτός από περιποίηση, προσφέρει -μεταξύ άλλων- κάποιες ώρες μαθημάτων γιόγκα, αλλά κυρίως μία ευκαιρία στις γυναίκες πρόσφυγες να μοιραστούν όσα τους απασχολούν ή απλώς να χαλαρώσουν, χορεύοντας και τραγουδώντας.

“Έχουμε συχνά επισκέψεις και από γυναίκες από το κέντρο φιλοξενίας της Νέας Καβάλας, που βρίσκεται σε σχετικά μικρή απόσταση”, εξηγεί η Τζάντα.

“Νιώθω δημιουργική ξανά”, λέει, από την πλευρά της η Άσια, ενώ φτιάχνει μία περίτεχνη πλεξούδα στα μαλλιά μίας νεαρής. “Στη χώρα μου είχα το δικό μου κομμωτήριο, όπου κάναμε ό,τι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Λογής- λογής χτενίσματα, που θα τα ζήλευαν και μεγάλοι κομμωτές του εξωτερικού” τονίζει.

Η Άσια, Κούρδισσα από τη Συρία, ξεκίνησε με την οικογένειά της το μακρύ ταξίδι για τη βόρεια Ευρώπη, “γιατί η ζωή μας είχε γίνει πλέον ανυπόφορη”, όπως λέει. Σήμερα, προσφέρει αφιλοκερδώς την τέχνη της στις γυναίκες που ακολούθησαν το ίδιο δύσκολο ταξίδι μ’ εκείνη. “Για να μπορούν, έστω και για λίγο, να χαμογελούν και να ξεχνούν τις δυσκολίες”, αναφέρει και κοιτά με υπερηφάνεια το χτένισμα που μόλις δημιούργησε, υπό τις επευφημίες των υπόλοιπων γυναικών της ξεχωριστής αυτής παρέας…