Γιατί «παγώνουν» οι ιδιωτικοποιήσεις

Έληξε η προθεσμία, κατά την οποία η κυβέρνηση και οι δανειστές όφειλαν να έχουν συμφωνήσει στο ακριβές σχέδιο των προς πώληση λιγνιτικών μονάδων.

Σύμφωνα με Τα Νέα, έως τις 31 Ιουλίου η Κομισιόν έπρεπε να έχει εγκρίνει τον τελικό κατάλογο με τις μονάδες όπου θα μπει πωλητήριο, καθώς και να δοθεί «πράσινο φως» από το Kυβερνητικό Συμβούλιο Oικονομικής Πολιτικής, σύμφωνα τουλάχιστον με τα όσα ορίζει το επικαιροποιημένο Μνημόνιο.

Παρ’ όλα αυτά, η ελληνική πρόταση βρίσκεται ακόμη στις Βρυξέλλες, οι οποίες εγείρουν ενστάσεις ως προς το μείγμα των μονάδων και πιέζουν να επιταχυνθεί η αποεπένδυση του λιγνιτικού δυναμικού της ΔΕΗ, με τα σενάρια να φέρουν τους κοινοτικούς να ζητούν την πώληση άλλων σταθμών από εκείνους που έχει εισηγηθεί η κυβέρνηση.

Συγκρούσεις όμως ενδέχεται να προκαλέσει και το μενού ιδιωτικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ. Ναι μεν η πώληση του ΔΕΣΦΑ θεωρείται πολιτικά βατή (στις 7 Αυγούστου οι υποψήφιοι μνηστήρες καταθέτουν τις μη δεσμευτικές προσφορές), δεν ισχύει ωστόσο το ίδιο για τη συνέχεια, καθώς σειρά παίρνει το φθινόπωρο η παραχώρηση της Εγνατίας Οδού. Ο αυτοκινητόδρομος πρέπει να αποκτήσει 38 σταθμούς διοδίων.

Εντός του 2018 αναμένεται να αρχίσουν οι πρώτοι διαγωνισμοί στις στρατηγικές επιχειρήσεις της ενέργειας και της ύδρευσης. Και αν η πώληση του 35% των ΕΛΠΕ δεν αφορά το ευρύ κοινό, δεν ισχύει το ίδιο με τα ποσοστά των ΕΥΔΑΠ (11%) και ΕΥΑΘ (23%).