Μήπως το αφεντικό προσπαθεί να σας χειραγωγήσει;

Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει κάποιον να λέει «Δεν καταλαβαίνουν τι τους λέω…» ή πόσες φορές δεν το έχετε πει και εσείς οι ίδιοι.

Η σωστή χρήση των λέξεων καθορίζει την πορεία μιας συζήτησης και εν γένει της συζήτησης. Η γλώσσα ως εργαλείο έκφρασης των εμπειριών και ως μέσο με το οποίο δίνουμε νόημα στις εμπειρίες μας, είναι υψίστης σημασία.

Δεν μπορεί κανείς να απαιτήσει να τον καταλάβουν, αν δε γνωρίζει πώς να μεταφέρει το μήνυμα.

Πολλές φορές, όμως, εμείς οι ίδιοι ακυρώνουμε το μήνυμα μας. Για παράδειγμα, η λέξη «αλλά» διαγράφει ότι έχει προηγηθεί. Για παράδειγμα «Είναι καλός στη δουλειά του, αλλά δεν αξίζει την προαγωγή». Στην πραγματικότητα όποιος το είπε δεν έχει αφήσει περιθώρια. Δεν είναι καλός στη δουλειά του και γι αυτό δεν παίρνει προαγωγή. Η χρήση της λέξης «αλλά» ακυρώνει την προηγούμενη πρόταση.

Κάπως έτσι, αυξάνεται διαρκώς η σημαντικότητα του Νεύρο-Γλωσσικού Προγραμματισμού, μιας σειράς από τεχνικές και προϋποθέσεις, σχεδιασμένες έτσι ώστε να μπορούν να βοηθήσουν τον καθένα να δημιουργήσει το μέλλον που θέλει και αξίζει.

Δεν υπάρχει χειρότερο απ’ όταν οι άνθρωποι – ειδικά οι ηγέτες – χρησιμοποιούν ορισμένες εκφράσεις για να αποσπάσουν την προσοχή, να κρύψουν την αλήθεια ή να σας χειραγωγήσει.

Ας δούμε κάποια παραδείγματα:

Η ψεύτικη συμφωνία: Προσποιείται ότι συμφωνεί, ενώ εκφράζει το αντίθετο

Παράδειγμα: «Μπορώ να καταλάβω τι λες, αλλά δε πιστεύω πως πρέπει να αναλάβουμε το πρότζεκτ».

Η αλήθεια είναι μια: Κατά βάθος πιστεύει πως εσείς δε καταλαβαίνετε τι εννοεί, γιατί αν καταλαβαίνατε θα συμφωνούσατε μαζί του.

Η αβάσιμη κατακλείδα: Η συζήτηση τελειώνει χωρίς να αιτιολογείται γιατί πάρθηκε η απόφαση

Παράδειγμα: «Σε τελική ανάλυση, είμαστε εδώ για να πουλήσουμε τα προϊόντα»

Αυτό το επιχείρημα θα ήταν βάσιμο αν υπάρχουν υπάλληλοι που δεν γνωρίζουν σε ποια εταιρεία εργάζονται. Αν, όμως, ξέρουν – μια τέτοια πρόταση δεν έχει θέση στη συζήτηση. Αυτή η τακτική γίνεται όταν δεν υπάρχουν αρκετά επιχειρήματα για να επιβάλει κάποιος κάτι. Αν είστε από την πλευρά των εργοδοτών να ξέρετε πως έτσι δε θα πείσετε τους εργαζόμενους σας – πρέπει να βρείτε αντικειμενικούς λόγους. Αν πάλι είστε στη πλευρά των υπαλλήλων, ο ανώτερος σας δε δείχνει ιδιαίτερη προθυμία να σας εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους πήρε την εκάστοτε απόφαση.

Η ψεύτικη αβεβαιότητα: Προσποιείται πως δεν είναι σίγουρος για κάτι, ενώ στη πραγματικότητα είναι

Παράδειγμα: «Σκέφτομαι πως ίσως δεν είναι σωστό να σταματήσουμε αυτή τη δραστηριότητα είναι η καλύτερη επιλογή».

Είναι σίγουρος. Απλά προσπαθεί να αφήσει την εντύπωση πως υπάρχει κάποιο ανοιχτό παράθυρο, ενώ στην πραγματικότητα η απόφαση έχει ήδη παρθεί. Κανένας ανώτερος δε θα παραδεχόταν πως δεν είναι σίγουρος, αν δεν υπήρχε σημαντικός ρόλος.

Το Θεωρητικό Πρόσωπο: Προσποιείται ότι είναι άλλο πρόσωπο προκειμένου να διερευνήσει διαφορετικές απόψεις
Παράδειγμα: «Ας πούμε ότι είμαι ο μέσος πελάτης. Μπαίνω στο κατάστημά σας, θέλω να αγοράσω ένα πουκάμισο … και ούτω καθεξής .

Κλασσικό παράδειγμα που κάποιος προσπαθεί να μπει στη θέση κάποιου άλλου. Στην πραγματικότητα δεν θέλει να μπει, θέλει να μείνετε εκεί και να το κάνετε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η αγαπημένη λέξη: Η χρήση μιας λέξης πολύ συχνά

Παράδειγμα: «Γενικά..»

Δεν είναι πραγματικά παραπλανητικό, αλλά εξακολουθεί να αποσπά την προσοχή τω εργαζομένων!

Όταν κάποιος χρησιμοποιεί μια συγκεκριμένη λέξη, τόσο συχνά μάλιστα που μπορεί να μπαίνει στην ίδια πρόταση δύο και τρεις φορές, βάζει «εμπόδια» στην επικοινωνία. Έχετε προσέξει πως αν κάποιος επαναλαμβάνει τις ίδιες λέξεις, πολλές φορές δεν ακούτε τι λέει στη πραγματικότητα γιατί έχετε μείνει στην «αγαπημένη» του λέξη.