Πρεμιέρα για το «Μικρό Παρίσι των Αθηνών»
«Με τέτοιου είδους φεστιβάλ φτιάχνεις παράθυρα στον κόσμο».
«Η αναβάθμιση μιας περιοχής έχει να κάνει με τους κρυμμένους θησαυρούς της», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καταξιωμένος συνθέτης Μάριος Στρόφαλης, διευθυντής του φεστιβάλ «Μικρό Παρίσι των Αθηνών», το οποίο ξεκινά σήμερα 8/10 και θα διαρκέσει μέχρι τις 18 Οκτωβρίου, φιλοδοξώντας για τρίτη συνεχόμενη χρονιά να δώσει έναν άλλο αέρα στις «αδικημένες» γειτονιές του κέντρου της Αθήνας: γύρω από την πλατεία Βάθης, κάτω από την Ομόνοια και μέχρι το Σταθμό Λαρίσης, με θέατρο, μουσική, χορό, ζωγραφική, εικαστικά, εκπαιδευτικά προγράμματα, παιχνίδια δημόσιου χώρου, διαλέξεις και «rendez vous social».
Το αφήγημα αυτής της περιοχής έχει δρόμους με γαλλικά ονόματα, υπενθυμίζει ο Μάριος Στρόφαλης. Και επιπλέον «στο παρελθόν, ένα μέρος της είχε μια κοινωνία αρκετά αστική, που δημιουργούσε εύκολα τις συνθήκες αυτού που λέμε κοινωνικό “ασανσέρ”», προσθέτει. Τα σχολεία για την “καλή κοινωνία” του Αγίου Παύλου σε σχέση με αυτά της Πλατείας Βάθης έδωσαν τη δυνατότητα σε πολλούς κατοίκους να αλλάξουν τάξη. Την ιστορική ταυτότητα της περιοχής μαρτυρούν τα ονόματα στους δρόμους, που πάντα κάτι σημαίνουν Σατωβριάνδου, Βερανζέρου, Φαβιέρου, Βίκτωρος Ουγκώ, Μάγερ, Μαιζώνος, Μπουκεβίλ, Μολιέρου…»
Έτσι γεννήθηκε η ιδέα ότι μπορεί να γίνει ένα φεστιβάλ, εδώ, που θα λέγεται Μικρό Παρίσι, «και θα δίνει τη δυνατότητα να φιλοξενήσουμε ωραίες πολιτικές δραστηριότητες και ταυτόχρονα να κάνουμε εκπαιδευτικά προγράμματα στα σχολεία της περιοχής. Μια σοβαρή θεσμική παρέμβαση, η οποία μέσα στα χρόνια θα αποδώσει καρπούς. Δεν έχουμε τη λογική του πυροτεχνήματος. Το φεστιβάλ ριζώνει μέσα στην τοπική κοινωνία, όχι μόνο στη διάρκεια του δεκαήμερου, αλλά και γιατί ο κόσμος ζει την προετοιμασία του, από τις αρχές Σεπτεμβρίου, όπου κάποιος μπορεί να συμμετέχει σε ομάδες στις οποίες δεν είναι απλός εθελοντής αλλά μαθαίνει πράγματα», υποστηρίζει ο Μάριος Στρόφαλης.
Και φέτος, μετά τα αφιερώματα των περασμένων χρόνων στον Αλμπερ Καμύ και την Μπελ Επόκ, το “Μικρό Παρίσι των Αθηνών” έχει θέμα «Bistrot et Café Culture», αναζητώντας την καλλιτεχνική δημιουργία κι έκφραση αλλά και τη φιλοσοφική σκέψη που κατά καιρούς συναντάται ή ακόμα γεννιέται στα καφενεία του κόσμου. «Γι αυτό μπορούν να ενσωματωθούν στο θέμα του φεστιβάλ σχήματα όπως οι “Ενκαρντία”, από τα ιδρυτικά στελέχη του Αθηναϊκού Καλλιτεχνικού Δικτύου, ή ο Χαΐκ Γιακιτσιάν. Αλλά το χάι λάιτ μας για φέτος, θεωρώ ότι είναι το αφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό, με αξιοθαύμαστη πορεία στη γαλλική πρωτεύουσα τον οποίο θα τιμήσουν την Τετάρτη στον “Ακροβάτη” η Ερωφίλη και η Αργυρώ η Καπαρού».
Μιλάει με ενθουσιασμό για τους μουσικούς της τζαζ που θα παίξουν στη διάρκεια του φεστιβάλ, όπως η Ειρήνη Κωνσταντινίδη ή ο Γιώτης Κιουρτσόγλου… «Νομίζω ότι η τζαζ βρήκε το χώρο της στο Μικρό Παρίσι», λέει ο συνθέτης, ενώ ακόμα πιο ενθουσιώδης δείχνει όταν αναφέρεται στο εικαστικό μέρος του Φεστιβάλ. «Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα στον εικαστικό τομέα είναι απίστευτο. Υπάρχουν χέρια που είναι χέρια θεού, πραγματικά. Και άνθρωποι που πολλές φορές δεν έχουν καν σπουδάσει, αλλά δεν ξέρω πως συμβαίνει και δημιουργούν πράγματα απίστευτα. Φέτος στο Μικρό Παρίσι έχουμε τρεις γκαλερί. Στο κτίριο της πρώην Φίνος Φιλμ και σε δύο χώρους του Εθνικού Ωδείου. Αλλά και τέχνη του δρόμου, ενώ στο ξενοδοχείο Στάνλεϊ που μας φιλοξενεί, αξιοποιούμε τον χώρο που μας έχουν παραχωρήσει, τον μετατρέψαμε σε μπιστρό όπου και θα γίνουν οι περισσότερες διαλέξεις».
«Η αντίδραση του κόσμου είναι ενθουσιώδης. Νιώθουν, όπως λένε, σαν να μπαίνουν στην ιστορία. Σαν να σταματάει ο κόσμος και να ταξιδεύεις διαχρονικά με όλα αυτά τα αφιερώματα στα γαλλικά τραγούδια του ΄50 του ΄60, την Εντίθ Πιαφ και τόσα άλλα…»
Αναπόφευκτα η συζήτηση οδηγείται στην αντίθεση της επιθυμίας μιας πολιτιστικής έκρηξης στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα σε πλατείες σημαδεμένες από το δράμα των προσφύγων.
«Η Αθήνα είναι τώρα η πρωτεύουσα της Μεσογείου για την Δύση», υποστηρίζει ο κ. Στροφίλης. «Δεν υπάρχει άλλη πόλη που αντιμετωπίζει το προσφυγικό με αυτό τον τρόπο. Και μας το απέδειξαν οι Ούγγροι πολύ καλά αυτό. Κι όσο κι αν έχουν ανέβει τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής και παρά τις “κορώνες” μίσους, οι πολίτες της Αθήνας αντιμετώπισαν με καταπληκτικό τρόπο τους πρόσφυγες. Μιας Αθήνας σε κρίση, με ανέργους, ανθρώπους που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Υπάρχει μια κοινωνία που στέκεται στο ύψος της σε δύσκολες ώρες και αυτό είναι αξιοθαύμαστο. Παράλληλα, ακριβώς επειδή συμβαίνει όλο αυτό και μέσα σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς της κρίσης, έχουμε ανάγκη από τέτοιους θεσμούς, όπως το Φεστιβάλ. Οχι δράσεις, θεσμούς».
Το φεστιβάλ, ξεκινά σήμερα στις 15:00 στο Μετρό του Μεταξουργείου με μουσικά δρώμενα (Κυριάκος Γκουβέντας και οι βιολιστές της στέγης του κόσμου, Ενκαρδία, Ερωφίλη, Αργυρώ Καπαρού, Carousel, Dilemma, Κατερίνα Πολέμη, Κατερίνα Κουρετζή, Βάσω Κορδώση κ.α.). Λίγες ώρες αργότερα, ώρα 17:00 στο Ωδείο Μανώλης Καλομοίρης εγκαινιάζεται η ομαδική έκθεση «Εικαστικές αναζητήσεις με φόντο τα Παριζιάνικα μπιστρό», ενώ στις 18:30 στα παλιά κτίρια της Φίνος Φιλμ, (οδός Χίου στον Αγιο Παύλο) εγκαινιάζεται η ομαδική έκθεση «Τα καφέ-μπιστρό του Παρισιού ως “ιδανικοί τόποι”». Στον ίδιο χώρο στις 19:00 θα δοθεί συναυλία από την Φιλαρμονική του δήμου Αθηναίων, ενώ θα ακολουθήσει στις 19:30 “Καντάδα από τον Γιώργη Χριστοδούλου στο μπαλκόνι της Τέτης Κασσιώνη”.
Στραμμένα τα βλέμματα στις υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας για τις επόμενες δέκα ημέρες λοιπόν, με περισσότερους από πεντακόσιους καλλιτέχνες και ανθρώπους των γραμμάτων παρόντες, σε τουλάχιστον σαράντα σημεία της πόλης να επιβεβαιώνουν τη θέση του Μάριου Στρόφιλη ότι «με τέτοιου είδους φεστιβάλ φτιάχνεις πύλες, φτιάχνεις παράθυρα στον κόσμο».
