Τα διασημότερα πρόσωπα της τέχνης

Η Μόνα Λίζα γνωστή και ως Τζιοκόντα, ή Πορτραίτο της Λίζα Γκεραρντίνι, συζύγου του Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο είναι μια προσωπογραφία που ζωγράφισε ο Ιταλός Λεονάρντο ντα Βίντσι και είναι ίσως το διασημότερο πρόσωπο σε πίνακα.

 Ο Ντα βίντσι, ξεκίνησε να ζωγραφίζει τη Μόνα Λίζα το έτος 1503 ή το 1504 στη Φλωρεντία και λέγεται πως συνέχισε να ασχολείται με τη Μόνα Λίζα για τρία χρόνια αφού εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και πως την τελείωσε λίγο πριν πεθάνει το 1519. 

Το αινιγματικό χαμόγελο της Μόνα Λίζα δημιουργήθηκε με μια ειδική τεχνική ζωγραφικής, που ξεγελόντας το μάτι να πιστέψουν ότι η έκφραση αλλάζει, σύμφωνα με μια μελέτη. 

Αυστριακοί νευρολόγοι, αναλύοντας το αριστούργημα, λένε ότι, το πρόσωπό της δείχνει να αλλάζει, ανάλογα με το που εστιάζει ο θεατής το βλέμα του. 

Εάν κοιτάξει κατευθείαν στα μάτια της, φαίνεται ότι έχει ένα λεπτό χαμόγελο στα χείλη της. Αλλά αν ο θεατής μετατοπίσει το βλέμμα του στο στόμα της, τότε αυτό εξαφανίζεται.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, τέσσερα μέλη της οικογένειας Stein εγκατέλειψαν την Αμερική για να εγκατασταθούν στο Παρίσι, όπου συναναστρέφονταν νεαρούς καλλιτέχνες και άλλους μποέμ τύπους. Η ζωγράφος Gertrude Stein, τα αδέλφια της Leo και Michael και η σύζυγος του τελευταίου, Sarah, ήταν ανάμεσα στους πρώτους που αναγνώρισαν το ταλέντο πρωτοπόρων Παριζιάνων εικαστικών, όπως ο Ματίς και ο Πικάσο, και σύντομα άρχισαν να συγκεντρώνουν έργα των μεγαλύτερων εικαστικών της εποχής τους. Για πρώτη φορά έπειτα από αρκετές δεκαετίες, τα περιεχόμενα αυτής της μοναδικής συλλογής παρουσιάζονται κάτω από μία στέγη. Ο Πικάσο αποτύπωσε στον καμβά του το πορτρέτο της  βασική πάτρονας του, της Gertrude Stein.

O Ντομένικο Γκιρλαντάιο στο έργο του «Πορτραίτο του Φραντσέσκο Σασέττι και του εγγονού του» το 1490, προσπάθησε να τονίσει τα γηρατειά του, που δεν του είχαν ακόμα αφαιρέσει τη δύναμη και την υγεία, παρά τις φυσικές ατέλειες, όπως οι κρεατοελιές στη χοντρή μύτη. Ο γέροντας ξαναβρίσκει τη ζωτικότητά του κοντά στον εγγονό του, που ακουμπά με στοργή πάνω στον παππού. Το ίδιο ύφασμα από φλογερό κόκκινο, τονισμένο από τα γκρίζα και μαύρα που κυριαρχούν στο φόντο, βρίσκουμε στη φορεσιά και του γέρου και του παιδιού. Είναι σαν να ήθελε να τονίσει την συνέχεια του οικογενειακού δέντρου των Σασέττι.

Ένα από τα πιο γνωστό έργο τέχνης, είναι φυσικά οι πίνακες που δημιούργησε ο Άντι Γουόρχολ ένα μήνα μετά τον θάνατο της Μονρόε το 1962. Γνωρίζοντας καλά την «αγορά» δε δίστασε να πουλήσει την Μέριλιν.

O Ρέμπραντ Χάρμενσοον βαν Ρέιν, γνωστός ευρύτερα ως Ρέμπραντ, ήταν μείζων Ολλανδός ζωγράφος και χαράκτης του 17ου αιώνα, που σήμερα συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων ζωγράφων όλων των εποχών. Στον πίνακα του απεικονίζεται μια μεγάλη γυναίκα, η οποία λέγεται πως ήταν η μητέρα του. 

Η Προτομή της Νεφερτίτης, βασίλισσα της Αιγύπτου είναι ένα από τα πιο γνωστά γλυπτά της αιγυπτιακής συλλογής του Μουσείου του Βερολίνου, που σήμερα εκτίθενται στο μουσείο Neues.

Το αριστούργημα του Γιαν Βερμέερ θεωρείται ένα από τα πιο διάσημα έργα στην παγκόσμια ιστορία της τέχνης και δεσπόζει δίπλα στη Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και την  «Κραυγή» του Νορβηγού Έντβαρτ Μουνκ.

Στην Ολλανδία του 17ου αιώνα,στην πόλη Ντελφτ, ο ζωγράφος Βερμέερ κοιτάζει ένα κορίτσι μέσα από τα γκρίζα του μάτια κι εκείνο στρέφεται προς τα αριστερά με φωτεινά, υγρά, μελαγχολικά μάτια στο βλέμμα του ζωγράφου, στο βλέμμα του άντρα. Για να τη ζωγραφίσει έβγαλε το σκουφάκι της υπηρέτριας και φόρεσε ένα κίτρινο πανί που πέφτει πίσω στους ώμους σε πτυχές κι έκρυψε τα μαλλιά της σ’ ένα γαλάζιο τουρμπάνι στο πάνω μέρος του κεφαλιού. Τα χείλη της είναι υγρά και μισάνοιχτα χρωματισμένα κόκκινα και στο αριστερό αυτί το ασημένιο άγγιγμα της πέρλας του μαργαριταριού, αφήνει μια αινιγματική αίσθηση αθωότητας, υπόσχεσης, υποταγής. Το ρούχο της είναι κιτρινωπό με πράσινες και καφεκόκκινες σκιές και στου λαιμού την άκρη ο λευκός γιακάς επαληθεύει τη γοητεία της αθωότητας.

Η Κραυγή είναι μία σειρά από εξπρεσιονιστικούς ζωγραφικούς πίνακες του Νορβηγού Έντβαρτ Μουνκ (Edvard Munch), που απεικονίζει μια αγωνιούσα μορφή με φόντο ουρανό σε χρώμα κόκκινο του αίματος. Θεωρείται από μερικούς πως συμβολίζει το ανθρώπινο είδος κάτω από τη συντριβή του υπαρξιακού τρόμου . Το τοπίο στο υπόβαθρο είναι το Οσλοφγιόρντ, όπως αυτό φαίνεται από το λόφο του Έκεμπεργκ (Ekeberg), στο Όσλο (τότε Κριστιάνια) της Νορβηγίας.

O Ντιέγο Βελάθκεθ  ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ζωγράφους της περιόδου του μπαρόκ, γνωστός κυρίως για τις προσωπογραφίες που φιλοτέχνησε ως καλλιτέχνης της αυλής του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου Δ’. Ζωγράφισε ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Από βασιλιάδες, μέχρι περιθωριακούς. Και ζώα, με έναν από τους πιο γνωστούς του πίνακες να είναι το πρόσωπο του ελαφιού.