Τρεις τύποι υπαλλήλων που πρέπει να απολύσετε αμέσως

Ως προϊστάμενος ή επιχειρηματίας, ενδιαφέρεστε πάντα να έχετε το καλύτερο άτομο για την κάθε θέση. Όσο καλοί και είστε στην επιλογή, συχνά συμβαίνει να προσλάβουμε το λάθος άτομο. Και όλοι ξέρουμε πως αρκεί ένας λάθος άνθρωπος σε μια ομάδα, για να τινάξει τα αποτελέσματά της στον αέρα.

Οι άνθρωποι αυτοί καταναλώνουν πολύτιμο χρόνο (των ίδιων και των συνεργατών σας), που θα έπρεπε να είναι παραγωγικός, σε επίλυση διαφορών και προσωπικών αντιπαραθέσεων που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Στη θέση τους θα έπρεπε να βρίσκονται άλλοι συνεργάτες που θα βοηθούσαν περισσότερο στην επίτευξη των στόχων της ομάδας.

Από τις πολλές κατηγορίες ενοχλητικών και βλαπτικών για τη δουλειά συνεργατών, αυτές είναι οι τρεις κατηγορίες που προκαλούν τη μεγαλύτερη ζημιά. Μόλις διαπιστώσετε ότι έχετε στην ομάδα σας έναν από αυτούς, μην δώσετε καν δεύτερη ευκαιρία.

Οι κουτσομπόληδες
Βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γραφείο. Τους αρέσει να διαδίδουν φήμες, να μεταφέρουν απόψεις του ενός στα αυτιά του άλλου (συνήθως με «σάλτσες»), να προκαλούν αναστάτωση και, στη συνέχεια, να κάθονται σε μια άκρη και να παρακολουθούν το σόου. Η διασπορά δηλητηριωδών σχολίων σπάνια έχει θέμα μόνο τους συναδέλφους, σχεδόν πάντα περιλαμβάνει και τους προϊσταμένους, δημιουργώντας αρνητικό κλίμα σε κάθε επίπεδο με το οποίο έρχονται σε επαφή. Επειδή κανείς δεν μπορεί να παρακολουθεί τις προσωπικές συζητήσεις των υπαλλήλων, είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν τα άτομα που έχουν αυτές τις συνήθειες.

Τα θύματα
Ποτέ δεν φταίνε για ό,τι έγινε. Κάποιος άλλος καθυστέρησε, κάποιος άλλος δεν έκανε τη δουλειά του, κάποιος άλλος φταίει. Θα τους αναγνωρίσετε εύκολα• είναι οι ίδιοι που συνεχώς παραπονιούνται για το πόση πολλή δουλειά έχουν, πόσο νωρίς ήρθαν το πρωί και πόσο αργά θα φύγουν το βράδι (σχεδόν πάντα υπερβάλλουν), πόσα πράγματα έχουν ζητήσει και δεν έγιναν, πώς όλη η δουλειά καταλήγει πάνω τους και δεν έχουν καμία βοήθεια. Την τακτική αυτή τη συμπληρώνουν με ημέρες απουσίας λόγω «κούρασης» ή φανταστικών ασθενειών. Το χειρότερο είναι πως αυτή η συμπεριφορά, εφόσον αφεθεί ανενόχλητη, εξαπλώνεται και στους άλλους υπαλλήλους εφόσον εκείνοι βλέπουν πως το κόλπο πιάνει και δεν θέλουν να είναι τα κορόιδα που καλύπτουν τις απουσίες του άλλου.

Οι αντιδραστικοί
Αν έχετε dress code, εκείνοι θα έρχονται με casual ρούχα κάθε Παρασκευή. Αν έχετε συγκεκριμένη διαδικασία για το πώς γίνονται τα tasks, εκείνοι θα την παρακάμπτουν κάθε φορά. Αν έχετε είσοδο στα γραφεία με κάρτα, εκείνοι θα προσπαθούν κάθε φορά με διάφορες δικαιολογίες να μην τη χρησιμοποιούν.
Δεν έχει σημασία τι ακριβώς είναι ο κανόνας, θέλουν να τους παραβιάζουν όλους από τον πιο μικρό μέχρι τον μεγαλύτερο γιατί τον βλέπουν σαν περιορισμό της ελευθερίας τους.
Εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή: υπάρχει περίπτωση ο «αντιδραστικός» να είναι απλώς ένας αντικομφορμιστής, ένα ελεύθερο πνεύμα που σκέφτεται out of the box και που ίσως να είναι πολύ χρήσιμος εφόσον του φερθείτε με σωστό τρόπο.
Τις περισσότερες φορές, όμως, ο «αντάρτης» θέλει απλώς να πάρει τον έλεγχο. Στο επόμενο στάδιο αρνείται να εκτελέσει κάθε εντολή, δεν ακούει οδηγίες, σηκώνει δικό του «μπαϊράκι» και αυτοαναγορεύεται σε ηγέτη της ομάδας του. Αν τον αφήσετε ανεξέλεγκτο θα διαλύσει την ομάδα.