Ποια είναι τα χειρότερα επαγγέλματα;

Οι προβλέψεις στις ΗΠΑ μιλούν για 12% μείωση των θέσεων εργασίας ως το 2020, ενώ στην Ελλάδα η μείωση του προσωπικού και οι περικοπές αμοιβών στα δημόσια ταχυδρομεία δεν κάνουν τα πράγματα ευκολότερα για τους διανομείς που πρέπει να παραδώσουν με κάθε καιρό, σε κάθε σημείο την αλληλογραφία.

Οι δε ιδιωτικές εταιρείες courier επλήγησαν σοβαρά καθώς η ύφεση μείωσε δραματικά τον όγκο διακινούμενων εγγράφων μεταξύ εταιρειών, άρα και το έργο τους και το προσωπικό τους και τις αμοιβές. Επιπλέον, οι συνθήκες των ελληνικών δρόμων το κάνουν ένα από τα πιο επικίνδυνα επαγγέλματα.

Ένα από τα δυσκολότερα επαγγέλματα στον κόσμο και σίγουρα μία από τις επιλογές όσων μεταναστεύουν στη Βόρεια Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή ή την Ασία ψάχνοντας δουλειά στον τεχνικό τομέα. Εξαντλητικές βάρδιες σε απομονωμένες τοποθεσίες, εκτεθειμένοι στον καιρό και σε επικίνδυνες ουσίες, με κίνδυνο σοβαρού ατυχήματος, μακριά από τις οικογένειές τους ίσως και για μήνες κάθε φορά.

Οι αμοιβές τους διεθνώς είναι σχετικά υψηλές και ξεκινούν από 69.000 δολάρια το χρόνο, ενώ όσοι ανεβαίνουν στην ιεραρχία μπορούν να φτάσουν και τα 140.000 δολάρια. Για το μέλλον, οι ειδικοί προβλέπουν μείωση στις σχετικές θέσεις καθώς η εξάρτηση από το πετρέλαιο θα μειώνεται και η αποδοτικότητα των εγκαταστάσεων θα αυξάνεται, αλλά καμία σημαντική αλλαγή δεν προβλέπεται για το άμεσο μέλλον.

Εδώ και χρόνια στην Αθήνα κυκλοφορεί ένα αστείο που λέει «Τι δουλειά κάνεις; Ηθοποιός; Και σε ποιο μπαρ δουλεύεις σερβιτόρος;». Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η υψηλή ανεργία, αλλά επίσης οι χαμηλές αμοιβές και οι λίγες μέρες παραστάσεων που δεν αποδίδουν στον ηθοποιό επαρκές εισόδημα.

Η κρίση επιδείνωσε την κατάσταση και ακόμα και θεωρούμενοι «σταρ» αναγκάζονται να παίζουν σε 2 παραστάσεις ή να διδάσκουν σε δραματικές σχολές για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους.

Ακόμα και στο εξωτερικό, η μέση αμοιβή είναι 40.000 δολάρια το χρόνο, δηλαδή οι μισοί επαγγελματίες βγάζουν λιγότερα από αυτό.

Κάποτε ήταν η λύση για σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση και εγγυημένη εργασία και σύνταξη. Τώρα οι υπαξιωματικοί αντιμετωπίζονται ως κατώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι έχοντας, επιπλέον, πολύ χειρότερες συνθήκες εργασίας – υπηρεσία στα σύνορα, συνεχείς μεταθέσεις, υψηλά επίπεδα στρες κ.ά.

Οι περισσότεροι από αυτούς δεν μπορούν να κάνουν χρήση των παροχών που θα έπρεπε να τους παρέχει η υπηρεσία -π.χ. στέγαση- και το μόνο «προνόμιο» που απολαμβάνουν είναι η πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου δωρεάν ιατρικές παροχές καθώς και πρόωρη συνταξιοδότηση.

Από την άλλη πλευρά, οι ειδικότητες που αποκτά κανείς στο στράτευμα είναι πολλές και μπορούν να γίνουν η βάση για μια δεύτερη επιτυχημένη καριέρα.

Επάγγελμα που ευδοκιμεί σε βορειότερες χώρες -αλλά και σε κάποιες περιοχές της βόρειας Ελλάδας- είναι επικίνδυνο, εκτεθειμένο στα στοιχεία της φύσης, κάνει χρήση βαρέων οχημάτων και πολλές φορές απαιτεί μεγάλες περιόδους απουσίας.

Οι αμοιβές είναι χαμηλές καθώς δεν χρειάζεται ουσιαστική εκπαίδευση για την είσοδο στο επάγγελμα ενώ ο τομέας συρρικνώνεται (με εξαίρεση τη Ρωσία) αφού στην Ευρώπη η τάση είναι να διατηρούνται τα δάση, προτιμάται πλέον όλο και περισσότερο η εισαγωγή ξυλείας και έτσι οι θέσεις εργασίας λιγοστεύουν.

Στο ήδη επιβαρυμένο επάγγελμα -στρες, ατελείωτες ώρες εργασίας, σοβαρά προβλήματα υγείας κ.λπ.- ήρθε να προστεθεί η οικονομική κρίση που, στην Ελλάδα, έκλεισε επιχειρήσεις, αποδεκάτισε τον κλάδο και έριξε τις αμοιβές σε επίπεδο ανειδίκευτου εργάτη.

Ταυτόχρονα, το Internet και τα ψηφιακά μέσα μετασχηματίζουν το αντικείμενο και αλλάζουν το επιχειρηματικό μοντέλο απαιτώντας αντικειμενικά λιγότερους ανθρώπους για την ίδια εργασία.

Στις ΗΠΑ ο μέσος μισθός για τον ρεπόρτερ είναι 35.000 δολάρια ετησίως και το Γραφείο Στατιστικής της Εργασίας προβλέπει μείωση των θέσεων κατά 8% έως το 2020.

Ωστόσο, οι ικανότητες που αποκτά κανείς εξασκώντας τη δημοσιογραφία -ευχέρεια λόγου και γραφής, επικοινωνία, ατζέντα γνωριμιών, πρόσβαση σε πληροφόρηση κ.ά.- σημαίνουν ότι μπορεί να μεταπηδήσει σε οποιοδήποτε επάγγελμα σχετικό με την επικοινωνία, τις δημόσιες σχέσεις, τη γλώσσα κ.λπ.