Φάκελος Bild: Το προφίλ της ναυαρχίδας του κίτρινου Τύπου
Ο μηχανισμός λειτουργίας της γερμανικής εφημερίδας που καταφέρνει ακόμα να επηρεάζει σε αισθητό βαθμό την κοινή γνώμη της χώρας της.
Του Χρήστου Δεμέτη
Αν αναρωτιέστε σχετικά με το κατά πόσο υπάρχει ακόμη εφημερίδα που ζει από τα φύλλα που πουλάει στα περίπτερα, τότε μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στη γερμανική Bild και στον τρόπο που καταφέρνει να επιβιώνει από τη γέννηση της το 1952, μέχρι σήμερα.
Bild λοιπόν σημαίνει “εικόνα” στα γερμανικά. Η εφημερίδα υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητη όπως αναφέρεται στην ταυτότητα της, ωστόσο στο πέρας των χρόνων έχει υποστηρίξει τα συντηρητικά κόμματα.
Το προσωνύμιο της, και καθόλου άδικα, είναι “ναυαρχίδα του κίτρινου Τύπου της Γερμανίας”, αν όχι της Ευρώπης όλης. Ανήκει στο εκδοτικό συγκρότημα Axel Springer AG που εδρεύει στο Βερολίνο, σε κοντινή απόσταση από την Καγκελαρία.
Για να δούμε το ιστορικό της υπόβαθρο, η Bild ιδρύθηκε το 1952 στο Αμβούργο από τον Γερμανό δημοσιογράφο και εκδότη Άξελ Σπρίνγκερ. Το 2008 μεταφέρθηκε στο Βερολίνο όπου και εδρεύει και σήμερα, και μέσα σε όλα αυτά τα έτη έχει καταφέρει να μην μειώσει την κυκλοφορία της αναπαράγοντας σπέκουλες, ίντριγκες, κάνοντας επίθεση σε πολιτικούς με χτυπήματα “κάτω από τη μέση”, θίγοντας προσωπική ζωή και ιδιωτικές στιγμές, ενώ η τρομοκρατία είναι πάντα πρώτη σε ημερήσια διάταξη.
Το ελληνικό θέμα και το Grexit απασχολεί ιδιαιτέρως τους Γερμανούς το τελευταίο διάστημα και κάπως έτσι η εν λόγω εφημερίδα είχε αναπτύξει ρητορική κατά της χώρας μας αναπαράγοντας το στερεότυπο του “τεμπέλη Έλληνα που τρώει τα λεφτά του Γερμανού φορολογούμενου (και δη, συνταξιούχου), που είναι και βασική θέση μέρους των Χριστιανοδημοκρατών.
Για την αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος, θα τοποθετηθούμε εκτενέστερα παρακάτω αφού εξετάσουμε περισσότερο το προφίλ της.
Το πρώτο φύλο της εφημερίδας κυκλοφόρησε στις 24 Ιουνίου 1952 σε 500.000 αντίτυπα. Τη δεκαετία του ’80 και πριν την πτώση του Τείχους, η Bild πουλούσε πάνω από 5 εκατομμύρια φύλλα την ημέρα, ενώ σήμερα πουλάει 3,5 εκατομμύρια φύλλα ημερησίως, νούμερο ιδιαιτέρως σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς την κυριαρχία του διαδικτύου.
Πρότυπο του ιδρυτή της ήταν η Daily Mirror. Κουτσομπολιό, αίμα, σεξ, βία και εμπρηστική γλώσσα μαζί με πολιτική ανάλυση δηλαδή. Σήμα κατατεθέν της για 28 συναπτά χρόνια, ήταν η φωτογραφία με τη γυμνόστηθη καλλονή στην πρώτη σελίδα. Όμως, από τις 9 Μαρτίου 2012, η τόσο δημοφιλής ρουμπρίκα πέρασε στις μέσα σελίδες.
Επί Ψυχρού Πολέμου, η Bild αποκαλούσε την Ανατολική Γερμανία “Σοβιετική Κατεχόμενη Ζώνη” μέχρι την πτώση του Τείχους το 1989, οπότε η εφημερίδα υιοθέτησε μια πιο ήπια και κεντρώα στάση.
Το αναγνωστικό της κοινό αποτελείται κυρίως από υπαλλήλους, εργάτες μεσαίου εισοδήματος και συνταξιούχους. Από τον μέσο φορολογούμενο της χώρας με άλλα λόγια. Κάπως έτσι, οι ειδήσεις και οι τίτλοι, “φτιάχνονται” για αυτούς.
“Για να κυβερνήσεις, χρειάζεσαι μόνο τη Bild και την τηλεόραση”, φέρεται να είπε κάποτε ο πρώην καγκελάριος Gerhard Schröder
Τη δεκαετία του ’60 η Bild έστρεψε την κοινή γνώμη της Γερμανίας κατά του φοιτητικού κινήματος και κατηγορήθηκε για τη διαμόρφωση του κλίματος που οδήγησε στην απόπειρα δολοφονίας του ηγέτη των φοιτητών Ρούντι Ντούτσκε (1940-1979) το 1968. Το σύνθημα που κυριαρχούσε στους αριστερούς φοιτητές ήταν “Bild hat mitgeschossen!” (“Η Bild τον σκότωσε”).
To μυθιστόρημα του νομπελίστα συγγραφέα Χάινριχ Μπελ “Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ” (“Die verlorene Ehre der Katharina Blum”), που κυκλοφόρησε το 1974 και η ομώνυμη ταινία του 1975, που σκηνοθέτησε ο Φόλκερ Σλέντορφ, παραπέμπουν στις αντιδεοντολογικές δημοσιογραφικές πρακτικές της Bild. Ο Μπελ (1917-1985) είχε δηλώσει στις αρχές της δεκαετίας του ’70: “Η Bild δεν είναι κρυπτοφασιστική πλέον, ούτε φασιστοειδής, αλλά ο απόλυτος φασισμός, η πρόκληση, τα ψέμματα και η βρωμιά”.
Ο γνωστός δημοσιογράφος – ερευνητής Γκίντερ Βάλραφ δούλεψε για τέσσερις μήνες στην Bild, με το ψευδώνυμο Χανς Έσερ. Τις εμπειρίες του αποτύπωσε στα βιβλία του “Der Aufmacher” (“Κύριο Άρθρο”) και “Zeugen der Anklage” (“Μαρτυρίες για την Δίωξη”). Στα ελληνικά κυκλοφορεί το βιβλίο του “Αποκαλύψεις: Κείμενα ενός ανεπιθύμητου δημοσιογράφου” (“Εnthüllungen”), με αποσπάσματα από τα δύο βιβλία του.
Ένα από τα δημοφιλέστερα ιστολόγια στη Γερμανία, το BILDblog (www.bildblog.de), είναι ταγμένο στην αποκάλυψη των ατοπημάτων και των κατασκευασμένων “ειδήσεων” της Bild.
Κάθε χρόνο η Bild καταλαμβάνει την πρώτη θέση στις επιπλήξεις που δέχεται από το Γερμανικό Συμβούλιο Τύπου (Deutscher Presserat), για σοβαρές παραβάσεις της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Σε ό,τι αφορά τον ίδιο τον εκδότη της, τον Άξελ Σπρίνγκερ, ποτέ δεν έκρυψε τη συμπάθεια του προς τους Χριστιανοδημοκράτες.
Διαβάστε περισσότερα στο news247.gr
