Γιάνης Βαρουφάκης: Πώς έγινα ένας «ασταθής» Μαρξιστής

Γιάνης Βαρουφάκης: Πώς έγινα ένας «ασταθής» Μαρξιστής

Η ευρωπαϊκή κρίση, η ύφεση, το ΠΑΣΟΚ, η Χρυσή Αυγή και το μέλλον της χώρας, όπως αναλύονται από τον Γιάνη Βαρουφάκη.

Πριν μπει στην πολιτική, ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο ανατρεπτικός υπουργός Οικονομικών που βρίσκεται στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων στην Ευρωζώνη, έγραψε το άρθρο για τον αποπνικτικό ευρωπαϊκό καπιταλισμό και για το πώς η «Αριστερά μπορεί να μάθει από τα λάθη του Μαρξ».

Τα παραπάνω αναφέρει ο βρετανικός Guardian σε άρθρο-αφιέρωμα στον Έλληνα υπουργό Οικονομικών. Η εφημερίδα φιλοξενεί άρθρο του Γιάνη Βαρουφάκη, με τίτλο «Πως έγινα “ασταθής” Μαρξιστής» (How I became an erratic Marxist).

Εντύπωση προκαλεί η αναφορά του Γ. Βαρουφάκη στον πρώην πρωθυπουργό και πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπανδρέου με τον οποίο είχε συνεργαστεί στο παρελθόν πριν διακόψει την συνεργασία μαζί του λόγω πολιτικών διαφορών. Ο κ. Βαρουφάκης κατηγορεί τον πρώην πρωθυπουργό για την “ξενοφοβική πολιτική” του ΠΑΣΟΚ την περίοδο της διακυβέρνησης του, με αποτέλεσμα, την γιγάντωση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος.

Ο κ. Βαρουφάκης αναφέρει ότι παραιτήθηκε από σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου λίγο καιρό αργότερα όταν «μυρίστηκε» την επερχόμενη καταστροφή και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου αναφέρει χαρακτηριστικά πως οι φοιτητές έμεναν «συγκινητικά αδιάφοροι στην καταστροφή», ενώ μιλώντας για την οικονομική κρίση και τον ρόλο που έπαιξε αναφέρει ότι όταν ξέσπασε το 2008, άρχισε να γράφει άρθρα και να κάνει εμφανίσεις σε «γνωστά και μη media, προβάλλοντας μια ατζέντα για το πως θα σωθεί ο καπιταλισμός από τον εαυτό του», ενώ αναφέρεται και στη φυγή του από την Ελλάδα «όταν τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα σε προσωπικό επίπεδο».

«Μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα το 2000, συνεργάστηκα με τον τότε μελλοντικό πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, με την ελπίδα να βοηθήσει να ανακοπεί η επιστροφή στην εξουσία της δεξιάς πτέρυγας που ήθελε να οδηγήσει την Ελλάδα προς την ξενοφοβία τόσο στο εσωτερικό όσο και στην εξωτερική της πολιτική. Όπως όλος ο κόσμος γνωρίζει, το κόμμα του Γ. Παπανδρέου, όχι μόνο απέτυχε σε αυτό με την πολιτική που τελικά ακολούθησε αλλά τελικά προκάλεσε την επιστροφή των Ναζί στους δρόμους της Αθήνας. Ακόμα και όταν παραιτήθηκα από σύμβουλος του Παπανδρέου στις αρχές του 2006, ήμουν από τους πιο ένθερμους επικριτές της κυβέρνησής του κατά τη διάρκεια του κακού χειρισμού της μετά την ελληνική κατάρρευση το 2009, οι δημόσιες παρεμβάσεις μου σε συζητήσεις τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη δεν είχαν “άρωμα” Μαρξισμού. Παρ’όλα αυτά, μπορεί κανείς να ακούσει να αυτοαποκαλούμαι Μαρξιστής. Στην πραγματικότητα, ο Καρλ Μαρξ ήταν υπεύθυνος για τη διαμόρφωση της άποψής μου για τον κόσμο στον οποίο ζούμε, από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σήμερα. Δεν το αρνούμαι. Είμαι όμως, με άλλα λόγια, ένας ασταθής Μαρξιστής», γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης.

Σε ότι αφορά την σημερινή κρίση στην Ευρωζώνη, αναφέρει:
«Είναι αποτέλεσμα του δεύτερου μεγάλου κραχ του παγκόσμιου καπιταλισμού το 2008 που έχει οδηγήσει τις Ευρωπαϊκές οικονομίες σε μια καθοδική περιδίνηση. Το τέλος αυτής της κρίσης θα είναι και το τέλος του καπιταλιστικού συστήματος ή αφετηρία μιας ανασύστασης του σε νέες βάσεις;», διερωτάται.

«Το 2008, ο καπιταλισμός είχε τον δεύτερο παγκόσμιο σπασμό του. Η οικονομική κρίση ξεκίνησε μια αλυσιδωτή αντίδραση που ώθησε την Ευρώπη σε ένα καθοδικό σπιράλ που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα . Η παρούσα κατάσταση στην Ευρώπη δεν είναι απλώς μια απειλή για τους εργαζόμενους, για τους μη κατέχοντες, για τους τραπεζίτες, για τις κοινωνικές τάξεις ή ακόμα και για τα έθνη. Όχι, η σημερινή στάση της Ευρώπης δημιουργεί μια απειλή για τον πολιτισμό όπως τον ξέρουμε. Αν πρόγνωση μου είναι σωστή και δεν αντιμετωπίζουμε απλώς μια άλλη κυκλική ύφεση που θα ξεπεραστεί σύντομα, το ερώτημα που τίθεται για τους ριζοσπάστες είναι: αν θα πρέπει να χαιρετίζουμε αυτή την κρίση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού ως μια ευκαιρία για να τον αντικαταστήσουμε με ένα καλύτερο σύστημα; Ή θα έπρεπε να ανησυχήσουμε τόσο ώστε να ξεκινήσουμε μια εκστρατεία για τη σταθεροποίηση ευρωπαϊκού καπιταλισμού;

Για μένα, η απάντηση είναι σαφής. Η κρίση της Ευρώπης είναι πολύ λιγότερο πιθανό να γεννήσει μια καλύτερη εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό από το να απελευθερώσει επικίνδυνα οπισθοδρομικές δυνάμεις που έχουν την ικανότητα να προκαλέσουν μια ανθρωπιστική λαίλαπα, ενώ σβήνουν την ελπίδα για προοδευτικές κινήσεις για τις επόμενες γενιές, που έρχονται.

Για την άποψη αυτή έχω κατηγορηθεί, από καλοπροαίρετες ριζοσπαστικές φωνές, ως “ηττοπαθής” που προσπαθεί να σώσει ένα αδικαιολόγητο Ευρωπαϊκό κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Αυτή η κριτική, οφείλω να ομολογήσω, πονάει. Και πονάει επειδή περιέχει ψήγματα αλήθειας», γράφει συγκεκριμένα ο Έλληνας υπ. Οικ.

Και καταλήγει:
«Η έξοδος της Ελλάδας, της Πορτογαλίας ή της Ιταλίας από την Ευρωζώνη θα οδηγούσε σύντομα στον κατακερματισμό του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, προκαλώντας υφεσιακό πλεόνασμα στην περιοχή ανατολικά του Ρήνου και βόρεια των Άλπεων, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη θα ήταν στο έλεος σκληρού στασιμοπληθωρισμού. Ποιοι νομίζετε ότι θα επωφελούνταν από μια τέτοια εξέλιξη; Μια προοδευτική αριστερά, που θα αναδυόταν όπως ο φοίνικας από τις στάχτες των δημόσιων οργανισμών της Ευρώπης; Ή η ναζιστική Χρυσή Αυγή Ναζί, ένα μείγμα από νεοφασίστες, ξενοφοβικούς και ρατσιστές. Δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία ως προς το ποιος θα επωφελούνταν από μια διάλυση της Ευρωζώνης».

Πηγή: news247.gr