Η δυστυχία του να είσαι Βρετανός

Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές στην Μεγάλη Βρετανία, πολιτικά φαντάσματα συγκρούονται για το μέλλον της σπουδαίας χώρας με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν.

Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές αποδεικνύεται η αδυναμία της Τερέζα Μέι να εξηγήσει το γιατί προκήρυξε αυτές τις εκλογές, που κανείς Μητσοτάκης δεν τις ζητούσε. Ακόμη και η ίδια τις ξόρκιζε. Όπως και κανείς δεν κατάλαβε, γιατί από παθητική «Remainer»  παραδόθηκε στις λαϊκίστικες κορώνες των Φάρατζ, Gove και Τζόνσον . Και ενώ αποδείχτηκε ότι τα κατά συρροή ψεύδη τους, έκρυβαν καλά την ανυπαρξία προετοιμασίας για την Έξοδο, τους έκανε υπουργούς σε κρίσιμα Υπουργεία. Πλην του Φάρατζ, που για ακόμη μια φορά αποσύρθηκε από την ηγεσία του ανύπαρκτου πλέον κόμματός του, ενώ δεν κατάφερε να γίνει πρέσβης στην Ουάσιγκτον, όπως επιθυμούσε και ο όμοιός του Τραμπ. Ακόμη, η επικείμενη έξοδος θα έχει σοβαρές συνέπειες για την οικονομία της, τα ασφαλιστικά της ταμεία και την προσωπική ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Βρετανών συνταξιούχων που αποφάσισαν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στον ήλιο. Και το χειρότερο. .Όπως και στην Ελλάδα, όπου οι αγρότες σε ποσοστό 80% (έρευνα της διαΝΕΟσις) πιστεύουν ότι Ευρωπαίοι κέρδισαν περισσότερα από την ΚΑΠ, έτσι και οι Βρετανοί. Οι ετήσιες επιδοτήσεις ύψους 3 δισ, δεν τους εμπόδισαν να ψηφίσουν συντριπτικά  υπέρ του Brexit. Γιατί, λέει, οι κανονισμοί που επέβαλε η Ε.Ε. δεν τους άρεσαν. Τώρα ξαφνικά άρχισαν να βλέπουν ότι τα αγροτικά χέρια, που προέρχονται κυρίως από τις ανατολικές χώρες, θα τους λείψουν. Αλλά και η έξοδος από την κοινή αγορά θα τους έβαζε άλλα προβλήματα στην κεφαλή τους. Μεταξύ  μας μάλλον κατάλαβαν ότι τα απλόχερα χρήματα της Ε.Ε. δεν υπήρχε περίπτωση να αναπληρωθούν από το κράτος. Και όπως και τα Πανεπιστήμια που θα χάσουν τις δικές τους επιδοτήσεις, δεν πρόκειται να αναπληρωθούν από τις κρατικές ενίσχυσες που οι Τόρις μοιράζουν απλόχερα.

Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, ο αρχηγός των Εργατικών Κόρμπιν ανέκαμψε από το ναδίρ που τον είχε οδηγήσει η μέχρι τώρα πορεία του. Μια πορεία που σφραγίστηκε από την παλαιολιθικής κοπής αριστερή πολιτική του, αλλά ταυτόχρονα ανέδειξε τα πραγματικά προβλήματα μιας διχασμένης κοινωνίας.  Αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε, ότι εντωμεταξύ είχε χάσει την πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης των Εργατικών, είχε παίξει για ένα διάστημα με την ιδέα να στηριχτεί στον σπουδαίο εναλλακτικό οικονομολόγο μας  Βαρουφάκη, και να κρατήσει τον έλεγχο του κόμματος με την μαζική εγγραφή πολιτικών ακτιβιστών της ακροαριστεράς, την ίδια στιγμή που έχανε την πλειοψηφία στην κοινοβουλευτική του ομάδα.

Η ανατροπή που παρατηρείται από δημοσκοπήσεις τον τελευταίο καιρό, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην ανακολουθία των τοποθετήσεων των συντηρητικών –U Turn- και ιδιαίτερα της Μέι. Αλλά και στο ζοφερό μέλλον που διαγράφεται τόσο για τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. όσο και γιατί την D-day μετά την Έξοδο. Η υιοθέτηση από την Μέι του λαϊκιστικού λόγου την οδήγησε σε τραγικά λάθη. Με αποκορύφωμα τον dementia tax – φόρο στους συνταξιούχους- , την άρνηση να συμμετάσχει στο debate με τους άλλους αρχηγούς κομμάτων και την εξέγερση των Πανεπιστημιακών και ερευνητών του Η.Β. μέσα από την ιστοσελίδα της Royal Society Παράλληλα δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις επαναλαμβανόμενες μέχρι και σήμερα τρομοκρατικές επιθέσεις. Που ορθώς ο Κόρμπιν τις απέδωσε στην πενταετή θητεία της στο Υπ. Εσωτερικών. Τότε που υπερηφανευόταν για την μείωση του προϋπολογισμού, λόγω μείωσης κατά 20.000 των αστυνομικών.

Τελικά για να μην πολυλογούμε, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα οι Βρετανοί και ιδιαίτερα η νέα γενιά θα κυβερνηθούν από περιορισμένου ορίζοντα πολιτικούς. Ο αέρας του νέου, της αισιοδοξίας και της αυτοπεποίθησης που έφερε ο Μακρόν στην Γαλλία, και που σε χρόνο μηδέν μεταφυτεύτηκε στην Ιρλανδία και στην Αυστρία, δεν θα υπάρξει στην παραπαίουσα Αγγλία. Είτε κυβερνήσει ο Κόρμπιν με τους Σκωτσέζους, είτε η Μέι αυτοδύναμη  με τους λαϊκιστές της και χωρίς να πετύχει τον στόχο της για μεγάλη αυτοδυναμία, είτε αναγκαστούν να συγκυβερνήσουν, δεν πρόκειται να βγάλουν την Μ.Βρετανία από την πορεία παρακμής. Που μοιάζει περισσότερο με την τελική φάση της πτώσης της Αυτοκρατορίας, παρά με το άλμα προς τα εμπρός που της αξίζει. Τα επεισόδια του  καθοδικού σπιράλ θα επαναλαμβάνονται μέχρι το τέλος. Εκτός και αν γίνει κάποια «επανάσταση» των νέων, της προοδευτικής διανόησης απέναντι στον λαϊκισμό και στους εχθρούς των Ευρωπαϊκών αξιών.

Και για να μην παρεξηγηθώ, αν ήταν να ψηφίσω θα επέλεγα με μισή καρδιά Κόρμπιν. Που η Μέι και το επιτελείο της κατάφεραν να τον αποκαταστήσουν με  τα ψεύδη τους, τις συνεχείς παλινωδίες τους και την κρυφή επιθυμία της κ. Μέι να γίνει η Θάτσερ, που όπως αποδείχτηκε δεν έχει τα κότσια, ούτε το ιδεολογικό και πραγματιστικό οπλοστάσιο. Και να τον κάνουν να φαίνεται ως πιο αξιόπιστος κυβερνήτης.