Η καταπολέμηση του κορωνοϊού ξεκινά με την προστασία των εργαζομένων στη δημόσια υγεία
των Arianna Huffington & Michelle Williams
Υπάρχει λόγος που οι οδηγίες στα αεροσκάφη λένε πάντα ότι πρέπει να βάλουμε τις δικές μας μάσκες οξυγόνου προτού βοηθήσουμε άλλους επιβάτες. Δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τους άλλους αποτελεσματικά αν δεν προστατέψουμε καταρχήν τον εαυτό μας.
Πουθενά δεν βρίσκει εφαρμογή η συγκεκριμένη φράση περισσότερο από τους εργαζομένους στη δημόσια υγεία, οι οποίοι εμπλέκονται στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού. Όπως ακριβώς συνέβη και με την επιδημία του Έμπολα το 2014, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό επιβαρύνεται περισσότερο λόγω της συνεχούς επαφής του με τον ιό, ο οποίος είναι πολύ πιο μεταδοτικός από την γρίπη. Μέχρι σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν προσβληθεί από τον ιό και, δεδομένων των καθυστερήσεων στην εξέταση του κόσμου, ακόμα περισσότεροι έχουν εκτεθεί σε αυτόν.
Γίνεται εύκολα αντιληπτός ο αρνητικός αντίκτυπος που έχει ο κορωνοϊός σε σωματικό, ψυχικό και συναισθηματικό επίπεδο στους εργαζομένους στη δημόσια υγεία.
Στην Κίνα, περισσότεροι από 3.000 εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας έχουν ήδη προσβληθεί από τον ιό, ενώ σε αυτούς πρέπει να προστεθούν όσοι έχασαν τη ζωή τους όχι από τον ιό αλλά από καρδιακά επεισόδια και άλλες αιτίες που οφείλονται στην υπερεργασία και την εξάντληση. Στην Αγγλία, δεκάδες συμβασιούχοι εργαζόμενοι στο Εθνικό Σύστημα Υγείας ζουν υπό το φόβο ότι μία ενδεχόμενη καραντίνα θα τους κρατήσει μακριά από τη δουλειά τους για βδομάδες, δίχως οικονομικές απολαβές. Και στην Αμερική, ένας μόνο ασθενής στον οποίο δεν έγινε τεστ για τον κορωνοϊό εξέθεσε στον ιό δεκάδες μέλη του προσωπικού του νοσοκομείου UC Davis Medical Center- γεγονός που δείχνει τις καταστροφικές συνέπειες της μη τήρησης επαρκών μέτρων ασφαλείας.
Συνεπώς, δίδεται μεγάλη έμφαση στο να δοθεί στο ιατρικό προσωπικό ο κατάλληλος ιατρικός εξοπλισμός- μάσκες, γάντια, ποδιές, γυαλιά- για να μην κολλήσουν την ασθένεια. Όλα αυτά είναι απαραίτητα μέτρα προφύλαξης. Θα πρέπει όμως να κάνουμε πολλά περισσότερα για να διασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι στην πρώτη γραμμή της μάχης διαθέτουν τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό. Και πρέπει να εστιάσουμε στη διατήρηση της συνολικής τους ευεξίας.
Όσο τα περιστατικά πολλαπλασιάζονται, στις ΗΠΑ και παγκοσμίως, τόσο το ιατρικό προσωπικό θα καταπονείται. Τα αποθέματα ιατρικών υλικών θα λιγοστεύουν. Ο αριθμός των νοσηλευόμενων ασθενών θα αυξάνεται και η έλλειψη τεστ θα εντείνεται. Ο συνδυασμός πολύωρων βαρδιών, ελλιπούς στελέχωσης των νοσοκομείων και υψηλών επιπέδων άγχους θα μπορούσε να απειλήσει το ανοσοποιητικό σύστημα των εργαζομένων στον τομέα της υγείας και να τους καταστήσει πιο ευάλωτους στον ιό και σε άλλες ασθένειες. Και η έλλειψη ύπνου καθιστά ακόμα πιο αδύναμο το ανοσοποιητικό τους.
Περιορισμένοι πόροι, ατελείωτες ώρες εργασίας και απεριόριστες απαιτήσεις- η πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στη δημόσια υγεία εν μέσω της κρίσης του κορωνοϊού είναι τεράστια. Δεν εμφανίστηκαν τώρα τα προβλήματα που χαρακτηρίζουν τον τομέα τους, αλλά η κρίση τα κάνει χειρότερα.
Και βέβαια, οι αρνητικές συνέπειες αυτής της κατάστασης δεν περιορίζονται στο προσωπικό, αλλά και στους ανθρώπους που λαμβάνουν τη φροντίδα απ’ αυτό. Τα ιατρικά σφάλματα πολλαπλασιάζονται όταν οι πάροχοι ιατρικών υπηρεσιών είναι εξαντλημένοι. Και όσο περισσότεροι ιατροί και νοσηλευτές ασθενούν, τόσο λιγοστεύει το διαθέσιμο προσωπικό και μειώνεται η αποτελεσματικότητα της νοσοκομειακής περίθαλψης.
Πρέπει, συνεπώς, τα νοσοκομεία και άλλοι οργανισμοί παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης να έχουν τους πόρους που χρειάζονται, έτσι ώστε να υπάρχει επαρκές προσωπικό και ο κάθε εργαζόμενος στη δημόσια υγεία να κάνει διαλείμματα, να έχει χρόνο για ύπνο και να παραμένει υγιής. Και από εδώ και πέρα η εκπαίδευση του προσωπικού θα πρέπει να περιλαμβάνει και την κατάρτιση σε ζητήματα ευεξίας, με έμφαση στην υγιεινή διατροφή, τη σωματική άσκηση και τη διαχείριση του στρες. Μόνο έτσι θα μπορέσουν τα μέλη του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού να έχουν τη σωματική και ψυχική αντοχή που απαιτείται για να ανταπεξέλθουν στις ατελείωτες απαιτήσεις μιας κρίσης δημόσιας υγείας όπως η τωρινή.
