Η μάχη του Κέντρου και οι νέες διαχωριστικές γραμμές
Οι νομοθετικές μάχες στο πρώτο δίμηνο του νέου έτους δεν έχουν έντονα ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Κυρίαρχο ζήτημα έγινε αυτό του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, ένα θέμα που διχάζει μεν την κυβερνητική παράταξη, δίνει όμως την ευκαιρία στη Νέα Δημοκρατία να επανατοποθετηθεί οριστικά στον πολιτικό χάρτη: το κόμμα που δεν υπερψήφισε τις αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο το 1982 (πολιτικό γάμο, αποποινικοποίηση μοιχείας κτλ) είναι αυτό που φέρνει στη χώρα τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Και μπορεί κάποιοι βουλευτές να απέχουν ή να καταψηφίσουν (κυρίως αυτοί που θεωρούν πως δεν πρόκειται να δουν υπουργικό θώκο, ή αυτοί που φοβούνται τις αντιδράσεις στη βάση) όμως το μεγαλύτερο ποσοστό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας θα ψηφίσει υπερ. Η Νέα Δημοκρατία του 2024 έχει μικρή ιδεολογική ταύτιση με το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνστνατίνος Καραμανλής πριν 50 χρόνια – όμως αυτό αντανακλά τις κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές μισού αιώνα, που αναμφίβολα έχουν επηράσει και τη χώρα μας.
Πριν ο Πρωθυπουργός ανοίξει τα χαρτιά του για το θέμα, υπήρχε μια διαδεδομένη άποψη ότι το ζήτημα θα ανοίξει μετά τις ευρωεκλογές, σε νεκρό πολιτικά χρόνο, ώστε να μην επηρεαστεί η δημοσκοπική εικόνα της ΝΔ. Ωστόσο οι μετρήσεις κοινής γνώμης που ήδη τρέχουν δείχνουν πως στον ευρύτερο Κεντρώο χώρο, στον οποίο οι δημοσκόποι συμπεριλαμβάνουν όσους αυτοπροσδιορίζονται ως Κεντροαριστεροί, Κεντρώοι και Κεντροδεξιοί (μια δεξαμενή που υπερβαίνει το 50% και σίγουρα αποτελεί το πιο καθοριστικό υποσύνολο του εκλογικού σώματος) ο Πρωθυπουργός έχει αυξήσει τη δημοφιλία του και τις θετικές γνώμες αναφορικά με την καταλληλότητά του.
Και η όποια ζημιά γίνεται στο Δεξιό κομμάτι εξισορροπείται από τη διατήηση της απήχησης που έχει σε πιο κεντρώα κοινά. Και την ίδια στιγμή καταρρέει η πρόβλεψη που ήθελε τη θεσμοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών να λειτουργεί ως καταλύτης ενίσχυσης της Ακροδεξιάς.
Την ίδια στιγμή έχει πλέον εμπεδωθεί πως ο άξονας Δεξιά/Αριστερά δεν επαρκεί για να διαβάσει σωστά την κοινωνία. Tα ταυτοτικά ζητήματα γίνονται κυρίαρχα στις δυτικές κοινωνίες – με τα χριστιανοδημοκρατικά συντηρητικά κόμματα αλλά και τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ να προσεγγίζουν με άλλο μάτι τα λεγόμενα “identity politics” με κίνδυνο βέβαια, να απωλέσουν την πολιτική κυριαρχία εάν τα βαριά πολιτικά ζητήματα όπως η ακρίβεια, η ασφάλεια, η υγεία, η παιδεία και το μεταναστευτικό αλλάξουν επι τα χείρω τη ζωή των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Μέχρι στιγμής στην Ελλάδα, όσο η οικονομία ανατπύσσεται και το μέρισμα ευημερίας διαχέεται, έστω και ανισομερώς, τέτοιος κίνδυνος δεν διαβλέπεται. Ωστόσο, όλα στην πολιτική είναι απρόβλεπτα.
Μέσα στο επόμενο μήνα αναμένεται να έρθει στη βουλή και να ψηφιστεί και το σχέδιο νόμου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που αναμένεται επίσης να ανακαλέσει μεταπολιτευτικά πάθη. Θα είναι όμως ακόμη ένα τεστ για όλες τις πολιτικές δυνάμεις που θα κληθούν να αποδείξουν το πώς τοποθετούνται στα σύγχρονα ζητήματα. Μοιραία ο προβολέας θα πέσει στα κόμματα της Κεντροαριστεράς, δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ. Η θέση τους στο συγκεκριμένο σχέδιο θα δείξει το πώς επιθυμούν να επικοινωνούν με τον ευρύτερο Κεντρώο χώρο.
