Ρωσία εναντίον Ουκρανίας: Οι σημαντικότεροι σταθμοί από τον πρώτο χρόνο του πολέμου

Στις 2 Μαρτίου η Ρωσία διεκδικεί τον έλεγχο της νότιας πόλης Χερσώνα. Τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου, οι ρωσικές δυνάμεις καταλαμβάνουν επίσης την υπόλοιπη περιοχή της Χερσώνας και μεγάλο μέρος της γειτονικής περιοχής Ζαπορίζια, συμπεριλαμβανομένου του πυρηνικού σταθμού, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη.

Ο ρωσικός στρατός σύντομα “κολλάει” κοντά στο Κίεβο, όπου γίνεται εύκολη λεία για το ουκρανικό πυροβολικό και τα drones. Στις 16 Μαρτίου η Ρωσία χτυπά ένα θέατρο στη στρατηγική λιμάνι της Μαριούπολης, όπου είχαν βρει καταφύγιο άμαχοι, σκοτώνοντας εκατοντάδες ανθρώπους σε μια από τις πιο θανατηφόρες επιθέσεις του πολέμου.

Η Μόσχα ανακοινώνει την αποχώρηση των δυνάμεων από το Κίεβο και άλλες περιοχές στις 29 Μαρτίου, λέγοντας ότι θα επικεντρωθεί στο Ντονμπάς, όπου οι αυτονομιστές που υποστηρίζονται από τη Ρωσία πολεμούν τις ουκρανικές δυνάμεις από το 2014 μετά την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας.

Η αποχώρηση των Ρώσων από το Κίεβο αποκαλύπτει εκατοντάδες πτώματα αμάχων σε ομαδικούς τάφους ή αφημένα στους δρόμους της πόλης Μπούσα, πολλά από τα οποία φέρουν σημάδια βασανιστηρίων. Οι σκηνές αυτές ωθούν τους παγκόσμιους ηγέτες να υποστηρίζουν ότι η Ρωσία πρέπει να λογοδοτήσει για πιθανά εγκλήματα πολέμου.

Στις 9 Απριλίου μια ρωσική πυραυλική επίθεση σε σιδηροδρομικό σταθμό στην ανατολική πόλη Kramatorsk σκοτώνει 52 πολίτες και τραυματίζει πάνω από 100, ενώ έντονες μάχες μαίνονται για τη Μαριούπολη.

Στις 13 Απριλίου το πυραυλικό καταδρομικό Moskva, η ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, χτυπιέται από ουκρανικούς πυραύλους και βυθίζεται την επόμενη μέρα.

Στις 16 Μαΐου οι Ουκρανοί υπερασπιστές του γιγαντιαίου χαλυβουργείου Azovstal, του τελευταίου εναπομείναντος ουκρανικού προπύργιου στη Μαριούπολη, συμφωνούν να παραδοθούν στις ρωσικές δυνάμεις μετά από μια σχεδόν τρίμηνη πολιορκία. Η πτώση της Μαριούπολης αποκόπτει την Ουκρανία από την Αζοφική ακτή και εξασφαλίζει έναν χερσαίο διάδρομο από τα ρωσικά σύνορα προς την Κριμαία.

Στις 18 Μαΐου η Φινλανδία και η Σουηδία υποβάλλουν τις αιτήσεις τους για ένταξη στο ΝΑΤΟ, σε ένα σημαντικό πλήγμα στη Μόσχα, για την επέκταση της στρατιωτικής συμμαχίας.

Περισσότερα δυτικά όπλα ρέουν στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων HIMARS που παρέχονται από τις ΗΠΑ.

Στις 30 Ιουνίου τα ρωσικά στρατεύματα αποσύρονται από το Snake Island, που βρίσκεται στα ανοιχτά του λιμανιού της Οδησσού της Μαύρης Θάλασσας.

Στις 22 Ιουλίου η Ρωσία και η Ουκρανία, με τη μεσολάβηση της Τουρκίας και των Ηνωμένων Εθνών, συμφωνούν σε μια συμφωνία για την απεμπλοκή των προμηθειών σιτηρών που έχουν κολλήσει στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας της Ουκρανίας, τερματίζοντας μια αντιπαράθεση που απειλούσε την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια.

Στις 29 Ιουλίου ένα πυραυλικό χτύπημα πλήττει φυλακή στην, ελεγχόμενη από τη Ρωσία, ανατολική πόλη Olenivka, όπου κρατούνταν Ουκρανοί στρατιώτες που αιχμαλωτίστηκαν στη Μαριούπολη, σκοτώνοντας τουλάχιστον 53. Η Ουκρανία και η Ρωσία αλληλοκατηγορούνται για την επίθεση.

Στις 9 Αυγούστου σημειώνονται ισχυρές εκρήξεις σε αεροπορική βάση στην Κριμαία. Περισσότερες εκρήξεις έπληξαν έναν υποσταθμό ηλεκτρικής ενέργειας και αποθήκες πυρομαχικών στην ίδια περιοχή μια εβδομάδα αργότερα. Ανώτατος στρατιωτικός αξιωματικός της Ουκρανίας παραδέχτηκε αργότερα ότι οι δυνάμεις του Κιέβου εξαπέλυσαν επιθέσεις στην Κριμαία.

Στις 20 Αυγούστου η Darya Dugina, κόρη του Ρώσου εθνικιστή ιδεολόγου Alexander Dugin, πεθαίνει σε έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου έξω από τη Μόσχα, περιστατικό για το οποίο οι ρωσικές αρχές κατηγορούν την Ουκρανία.

Στις 6 Σεπτεμβρίου οι ουκρανικές δυνάμεις εξαπολύουν μια αιφνιδιαστική αντεπίθεση στη βορειοανατολική περιοχή του Χαρκόβου, αναγκάζοντας τη Ρωσία να αποσυρθεί από μεγάλες περιοχές που κρατούνταν για μήνες.

Στις 21 Σεπτεμβρίου ο Πούτιν διατάζει  την κινητοποίηση 300.000 εφέδρων, μια μη δημοφιλής κίνηση που ωθεί εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσους άνδρες να καταφύγουν σε γειτονικές χώρες για να αποφύγουν τη στρατολόγηση. Ταυτόχρονα, η Ρωσία οργανώνει βιαστικά παράνομα «δημοψηφίσματα» στις περιοχές Ντόνετσκ, Λουχάνσκ, Χερσώνα και Ζαπορίζια της Ουκρανίας σχετικά με το αν θα γίνει μέρος της Ρωσίας. Τα δημοψηφίσματα απορρίπτονται από την Ουκρανία και τη Δύση.

Στις 30 Σεπτεμβρίου ο Πούτιν υπογράφει για την προσάρτηση των τεσσάρων περιοχών σε μια τελετή στο Κρεμλίνο.

Στις 8 Οκτωβρίου ένα φορτηγό φορτωμένο με εκρηκτικά ανατινάζεται στη γέφυρα που συνδέει την Κριμαία με την ηπειρωτική Ρωσία, σε μια επίθεση που ο Πούτιν κατηγορεί την Ουκρανία. Η Ρωσία απαντά με πυραυλικές επιθέσεις σε σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής της Ουκρανίας και σε άλλες βασικές υποδομές.

Μετά το πρώτο κύμα επιθέσεων στις 10 Οκτωβρίου, το μπαράζ συνεχίζεται σε τακτική βάση τους επόμενους μήνες, με αποτέλεσμα διακοπές ρεύματος και συρρίκνωση ρεύματος σε όλη τη χώρα.

Στις 9 Νοεμβρίου η Ρωσία ανακοινώνει αποχώρηση από την πόλη Χερσώνα μετά από ουκρανική αντεπίθεση, εγκαταλείποντας το μοναδικό περιφερειακό κέντρο που κατέλαβε η Μόσχα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ TOP 10:

• Τα τρία σενάρια σε περίπτωση που η Ρωσία ρίξει πυρηνικά στην Ουκρανία

• Τι όπλα και άρματα μάχης έχει στείλει μέχρι σήμερα η Δύση στην Ουκρανία

Στις 5 Δεκεμβρίου, ο ρωσικός στρατός λέει ότι η Ουκρανία χρησιμοποίησε drones για να στοχεύσει δύο βάσεις για βομβαρδιστικά μεγάλης εμβέλειας βαθιά μέσα στο ρωσικό έδαφος. Άλλο ένα χτύπημα λαμβάνει χώρα αργότερα μέσα στον μήνα, υπογραμμίζοντας την ετοιμότητα της Ουκρανίας και αποκαλύπτοντας κενά στη ρωσική άμυνα.

Στις 21 Δεκεμβρίου, ο Ζελέσκι επισκέπτεται τις Ηνωμένες Πολιτείες στο πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό από την έναρξη του πολέμου, συναντώντας τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν για να εξασφαλίσει πυραυλικά συστήματα αεράμυνας Patriot και άλλα όπλα, ενώ πραγματοποίησε και ομιλία στο Κογκρέσο.

Την 1η Ιανουαρίου, λίγες μόνο στιγμές πριν από την Πρωτοχρονιά, δεκάδες Ρώσοι στρατιώτες σκοτώνονται από επίθεση ουκρανικού πυραύλου στην πόλη Makiivka. Το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας αναφέρει ότι 89 στρατιώτες σκοτώθηκαν, ενώ Ουκρανοί αξιωματούχοι ανέφεραν τον αριθμό των νεκρών σε εκατοντάδες.

Μετά από μήνες άγριων μαχών, η Ρωσία ανακοινώνει την κατάληψη της πόλης Soledar στις 12 Ιανουαρίου, αν και το Κίεβο δεν το αναγνωρίζει παρά μόνο λίγες μέρες αργότερα. Η Μόσχα πιέζει επίσης την επίθεσή της για να καταλάβει το ουκρανικό προπύργιο Μπαχμούτ.

Στις 14 Ιανουαρίου, όταν η Ρωσία εξαπολύει ένα ακόμη κύμα χτυπημάτων στις ενεργειακές εγκαταστάσεις της Ουκρανίας, ένας ρωσικός πύραυλος πλήττει μια πολυκατοικία στην πόλη Ντνίπρο, σκοτώνοντας 45 άτομα.