Μια έκκληση για προσοχή από τη Ρωσία
Σε άρθρο του στους «New York Times» ο Βλαντιμίρ Πούτιν, επιχειρεί να εξηγήσει στην αμερικανική κοινή γνώμη τις θέσεις του για τη Συρία.
Προτρέποντας τις ΗΠΑ να σεβαστούν την αρχή «περί ομοφωνίας σε αποφάσεις που αφορούν στην ειρήνη και τον πόλεμο», θυμίζοντας μάλιστα στην Ουάσιγκτον ότι με τη δική της επιμονή υιοθετήθηκε το βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν -μέσα από το editorial του στους New York Times- προσπαθεί να εξηγήσει τη θέση του στο θέμα της Συρίας και την αντίθεση του στον πόλεμο.
«Ένα πιθανό χτύπημα από τις ΗΠΑ παρά την ισχυρή αντίθεση πολλών χωρών και σημαντικών πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών, θα έχει ως αποτέλεσμα περισσότερα αθώα θύματα και κλιμάκωση, πιθανώς επέκταση της κρίσης πέρα από τα σύνορα της Συρίας», γράφει ο Πούτιν δείχνοντας προς το Ιράν, τον Λίβανο, το Ισραήλ κι όχι μόνο.
Προειδοποιώντας ότι οι επιπτώσεις θα είναι μεταξύ άλλων «ένα νέο κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων» και υπονόμευση «των προσπαθειών επίλυσης του πυρηνικού προβλήματος του Ιράν και του Παλαιστινιακού», αλλά και αποσταθεροποίηση της διεθνούς τάξης πραγμάτων, ο Πούτιν υποστηρίζει ότι η Συρία «δεν βιώνει μια μάχη για τη δημοκρατία, αλλά μια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης», παραθέτοντας τη γνωστή θέση της Μόσχας: «Υπάρχουν λίγοι υποστηρικτές της δημοκρατίας στη Συρία. Αλλά υπάρχουν πολλοί περισσότεροι μαχητές της Αλ Κάιντα και εξτρεμιστές που μάχονται την κυβέρνηση».
Διαβάστε ακόμη: Ποιοι είναι οι σύμμαχοι της Συρίας;
Αυτή η εσωτερική σύγκρουση πυροδοτείται από τον ξένο οπλισμό που αποστέλεται στην αντιπολίτευση, αναφέρεται στο άρθρο, παραθέτοντας τις «ανησυχίες» του Κρεμλίνου για τη δράση «μισθοφόρων από αραβικές χώρες και εκατοντάδων ενόπλων από δυτικές χώρες, ακόμα και από τη Ρωσία», ο Πούτιν υποστηρίζει ότι πολιτική της χώρας του είναι «η προώθηση ειρηνικού διαλόγου» που μπορεί να οδηγήσει «σε ένα συμβιβαστικό σχέδιο» για τον συριακό λαό. «Δεν προστατεύουμε την κυβέρνηση της Συρίας» δικαιολογείται, «αλλά το διεθνές δίκαιο», ακόμα και στις περιπτώσεις «που δεν είναι αρεστό», αλλιώς καιροφυλακτεί το χάος.
Επιμένοντας ότι τα χημικά δεν τα χρησιμοποίησαν οι καθεστωτικές δυνάμεις, αλλά η αντιπολίτευση «για να προκαλέσει διεθνή παρέμβαση από τους ξένους πάτρονές της», επικαλείται πληροφορίες για επικείμενη επίθεση «αυτήν τη φορά κατά του Ισραήλ», πληροφορίες «που κανείς δεν μπορεί να ανγοήσει».
Και στη συνέχεια, θυμίζει στην Ουάσιγκτον, την «αποτυχημένη» στρατηγική της: «Είναι ανησυχητικό», γράφει, «πόσο πολύ συνηθισμένη έχει γίνει για τις ΗΠΑ η στρατιωτική επέμβαση σε εσωτερικές συγκρούσεις. Είναι πράγματι προς το μακροπρόθεσμο συμφέρον των ΗΠΑ; Αμφιβάλλω… Η βία έχει αποδειχθεί αναποτελεσματική», και συνεχίζει παραθέτοντας ως παραδείγματα το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και το Ιράκ, ενώ «κάνει έκκληση» για συνεργασία μέσα από το πρόσφατο παράθυρο που άνοιξε για τη διπλωματία.
Διαβάστε ακόμη: «Ρωσική ρουλέτα» για τη Συρία
Επαινώντας πάλι την «προθυμία» που έχει δείξει το καθεστώς της Δαμασκού να συμμορφωθεί, ο Πούτιν «χαιρετίζει» το ενδιαφέρον που έδειξε ο αμερικανός Πρόεδρος για να συνεχιστεί ο διάλογος με τη Ρωσία για τη Συρία και «να μείνει η ελπίδα ζωντανή». Αλλά, ενώ υποστηρίζει ότι η σχέση του με τον Αμερικανό πρόεδρο χαρακτηρίζεται από «αυξανόμενη εμπιστοσύνη», συνεχίζει επικρίνοντας το χθεσινό διάγγελμα του Ομπάμα για τη Συρία και ειδικά τη φράση ότι η αμερικανική πολιτική είναι αυτή που κάνει τον αμερικανικό λαό «μοναδικό».
«Το μελέτησα προσεκτικά», γράφει ο Πούτιν, υποστηρίζοντας ότι «είναι εξαιρετικά επικίνδυνο» να ενθαρρύνει ο Ομπάμα τον λαό του να νιώθει «μοναδικός, όποια και να είναι τα κίνητρα… Όλοι μας είμαστε μοναδικοί», καταλήγει το άρθρο, «αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Θεός μας δημιούργησε ίσους».
Παρακάμπτοντας επιδέξια τα δικά του προβλήματα με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αρχή περί ισότητας μεταξύ όλων, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, έχει αδράξει την ευκαιρία να εμφανίσει τη Ρωσία ως μια μεγάλη δύναμη, πράγμα που το κάνει με επιτυχία, σχολιάζει η αμερικανική επιθεώρηση Stratfor. Παραθέτοντας όλα τα μεγάλα σημεία σύγκρουσης μεταξύ των δύο χωρών τα τελευταία χρόνια, το Stratfor τονίζει ότι η μεγάλη δύναμη του Πούτιν ήταν να δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι η Ρωσία παραμένει ένας ισχυρός παίκτης στο διεθνές σκηνικό και το μπρα-ντε-φερ τώρα για το καθεστώς της Συρίας, που διατηρεί στενή σχέση με τη Μόσχα πάνω από 30 χρόνια, μπορεί να αλλάξει την εξίσωση.
