Ντράγκι: Η ψευδαίσθηση που κατέστρεψε η ελληνική κρίση
«Η μη συμβατική νομισματική πολιτική ήταν επιτυχημένη, αλλά παραμένουν κενά στην κατανόησή της».
H μη συμβατική νομισματική πολιτική ήταν επιτυχημένη και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά παραμένουν τα κενά στην κατανόηση των σχετικά νέων μέσων πολιτικής, απαιτώντας ενδελεχή έρευνα, δήλωσε σήμερα ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι.
«Τα μέτρα που ελήφθησαν τα τελευταία δέκα χρόνια στη νομισματική πολιτική και στο ρυθμιστικό πλαίσιο και στην εποπτεία έχουν κάνει τον κόσμο πιο ανθεκτικό, αλλά θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για νέες προκλήσεις», δήλωσε ο Ντράγκι στο Λιντάου της Γερμανίας. «Ένας μεγάλος όγκος εμπειρικής έρευνας τεκμηρίωσε την επιτυχία αυτών των πολιτικών στην ενίσχυση της οικονομίας και του πληθωρισμού, τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στις ΗΠΑ», σημείωσε ο Ντράγκι.
«Οι δράσεις πολιτικής που έχουν αναληφθεί τα τελευταία 10 χρόνια στη νομισματική πολιτική, στον ρυθμιστικό κλάδο και στον εποπτικό, έχουν καταστήσει τον κόσμο πιο ανθεκτικό. Αλλά θα πρέπει να συνεχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για νέες προκλήσεις» σημείωσε.
Μιλώντας για την χρηματοπιστωτική κρίση και την κρίση χρέους στην ευρωζώνη, ο Ντράγκι σημείωσε πως αν και η αρχική επίδραση της συρρίκνωσης των πιστώσεων ήταν παρόμοια στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ο πολλαπλασιασμός της ήταν σημαντικά διαφορετικός λόγω του συστήματος χρηματοδότησης στην ΕΕ το οποία βασίζεται κυρίως στον τραπεζικό κλάδο.
Για τις τράπεζες
Τα πρώτα πιστωτικά ιδρύματα που δέχθηκαν πλήγμα το 2007 ήταν αυτά που επένδυσαν περισσότερο σε συναφή χρηματοπιστωτικά προϊόντα, τα οποία είχαν ήδη χάσει μεγάλο μέρος της αξίας τους. Οι τράπεζες αυτές βρίσκονταν κυρίως στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία, χώρες με συγκριτικά ισχυρές δημοσιονομικές θέσεις, ανέφερε ο κεντρικός τραπεζίτης.
Στη συνέχεια, από το 2008, ήταν η σειρά αρκετών ισπανικών και ιρλανδικών τραπεζών, οι οποίες είχαν τεράστια έκθεση στην καταρρέουσα εγχώρια αγορά ακινήτων.
Οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο παρενέβησαν για να υποστηρίξουν τα τραπεζικά τους συστήματα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι στην ΕΕ οι ενισχύσεις του δημόσιου τομέα που χορηγήθηκαν το 2008 ήταν περίπου 5% και το 2009 περίπου 9% του ΑΕΠ της ΕΕ.
Το άμεσο καθαρό δημοσιονομικό κόστος της στήριξης του χρηματοπιστωτικού τομέα στις Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ 2007 και 2009 υπολογίζεται ότι είναι περίπου 5% του ΑΕΠ.
Η Ελλάδα και η ψευδαίσθηση για τα κρατικά χρέη
Μέχρι τότε, τα κρατικά χρέη θεωρούνταν ότι δεν ενείχαν κίνδυνο, ανεξάρτητα από την αξιολόγηση της χώρας. Η ελληνική κρίση κατέστρεψε αυτή την ψευδαίσθηση και προκάλεσε μια γενική ανατίμηση του κινδύνου στην ΕΕ. Αυτή η ανατίμηση των κρατικών και άλλων κινδύνων, σε συνδυασμό με την εξάντληση των αγορών χρηματοδότησης, επηρέασαν με τη σειρά τους τις τράπεζες άλλων χωρών οι οποίες, έχοντας ελάχιστη έκθεση είτε σε τοξικά χρηματοπιστωτικά προϊόντα είτε σε ακίνητα, είχαν ανοσία μέχρι τότε. Οι τράπεζες, για παράδειγμα, στην Ιταλία και στην Πορτογαλία ήταν υπερβολικά εκτεθειμένες στο κράτος. Η τραπεζική κρίση μεταμορφώθηκε σε κρίση δημόσιου χρέους. Στις χώρες αυτές, η πίστωση υποχώρησε ακόμη περισσότερο, επιδεινώνοντας τη συνεχιζόμενη ύφεση και εξασθενίζοντας περαιτέρω το τραπεζικό σύστημα σε φαύλο κύκλο.
