WSJ: Στην περίπτωση της Ελλάδας η Ε.Ε. μπλοφάρει τον εαυτό της
Πόσο διαφορετική είναι η περίπτωση της Ελλάδας από αυτή της Γαλλίας, της Ιταλίας ή της Ισπανίας;
Ανάλυση του Holman W. Jenkins για την πορεία των διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους και διεθνείς πιστωτές της φιλοξενεί η εφημερίδα Wall Street Journal. Στο δημοσίευμα που φέρει τον τίτλο: «Στην περίπτωση της Ελλάδας η Ε.Ε. μπλοφάρει τον εαυτό της», σημειώνεται:
«Ο νέος ηγέτης της Ελλάδας και οι υπουργοί του συμπεριφέρονται σαν ανόητοι στην αναμέτρηση με την Ευρωπαϊκή Ένωση για το χρέος της χώρας. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μεγάλο μέρος των ειδικών και δεν θα διαφωνήσω σε αυτό. Έχουν χλεύασει τη Γερμανία σχετικά με τις πολεμικές επανορθώσεις, έχουν απειλήσει να ανοίξουν τα σύνορά τους στους τζιχαντιστές που προσπαθούν να εισέλθουν στην Ευρώπη και προσέγγισαν ακόμη και τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Επίσης, δεν έχουν παρουσιάσει ένα πειστικό εναλλακτικό σχέδιο για την ανάκαμψη της Ελλάδας».
Παράλληλα, ο Holman Jenkins σχολιάζει: «Ο κυβερνητικός συνασπισμός στην Ελλάδα είναι μια συλλογή από μεμονωμένα στοιχεία που τα έβαλαν όλα μαζί, με μικρή εμπειρία διακυβέρνησης. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι επιδιώκουν μια συνεκτική στρατηγική και δεν προσπαθούν απλώς να μεγιστοποιήσουν τα δικά τους οφέλη για τη σταδιοδρομία τους. Σίγουρα, όμως, ενεργούν σαν να πιστεύουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπλοφάρει και θα τους δώσει τελικά μια λευκή επιταγή για να κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη».
Και συμπληρώνει: «Η Ευρώπη δεν μπλοφάρει, λένε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες πιστεύουν ότι η ευρωζώνη θα επιβιώσει μια χαρά και μετά από μια ελληνική αποχώρηση. Δεν θα υπάρξει κίνδυνος μετάδοσης. Η Γαλλία και η Ισπανία, μάλιστα, θα καλοδέχονταν μια ελληνική αποχώρηση, καθώς θα ήταν μια προειδοποίηση προς τα δικά τους αναδυόμενα ριζοσπαστικά κόμματα.
Τι θα γινόταν, όμως, αν η Ευρώπη κάνει λάθος; Ο κίνδυνος μετάδοσης μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να αποτελέσει τον τέλειο αντικαταστάτη των ιδιωτών επενδυτών που αρνούνται να αγοράσουν τα ομόλογα των κυβερνήσεων της ΕΕ. Αλλά δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αποτυχία των ιδιωτών επενδυτών να αναλάβουν κινδύνους και να οικοδομήσουν επιχειρήσεις. Δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη φυγή ιδιωτική κεφαλαίων. Δεν μπορεί να υποκαταστήσει τους φιλόδοξους νέους της Ευρώπης που φεύγουν γα το Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη».
Σε άλλο σημείο του δημοσιεύματος, ο αρθρογράφος υπογραμμίζει: «Εξάλλου, το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η Ελλάδα ή οι δύσκολες διαπραγματεύσεις τις το χρέος. Είναι η έλλειψη ανάπτυξης και η αβεβαιότητα που κάθε καταναλωτής, κάθε επιχείρηση και κάθε φορολογούμενος αισθάνεται για το πώς θα λυθούν τα προβλήματα χρέους της ηπείρου, δεδομένης της έλλειψης ανάπτυξης και της έλλειψης εσόδων».
