Ο ρόλος των επιχειρήσεων στην ανάκαμψη μετά τον Covid-19
των Kevin Sneader & Shubham Singhal
Για να εξασφαλίσουμε την ανάκαμψη μετά τον Covid-19, πρέπει να διοχετεύσουμε την αισιοδοξία και τη φαντασία της μεταπολεμικής εποχής και να τις εφαρμόσουμε στη δική μας εποχή.
Ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο. Καταρχήν, καθώς τα άτομα αναλαμβάνουν μεγαλύτερη ευθύνη για τη σταδιοδρομία, τις παροχές και τη συνταξιοδότησή τους, ο ρόλος του εργασιακού χώρου γίνεται όλο και πιο σημαντικός. Αλλά το κοινό φαίνεται να αμφιβάλλει ότι οι επιχειρήσεις είναι πρόθυμες να εκπληρώσουν τον ρόλο τους. Τον Ιανουάριο, η έρευνα γνώμης Edelman Trust Barometer διαπίστωσε ότι περισσότεροι από τους μισούς (56%) των ερωτηθέντων σε 28 αγορές συμφώνησαν ότι «ο καπιταλισμός, όπως υπάρχει σήμερα, κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στον κόσμο».
Ακόμα κι έτσι, η πίεση στις επιχειρήσεις να υπηρετούν τις κοινότητές τους με ουσιαστικούς τρόπους θα ενισχυθεί, δεδομένου του ρόλου που έχουν παίξει οι κυβερνήσεις ως πληρωτές, δανειστές, ασφαλιστές, ή ακόμη και ιδιοκτήτες έσχατης ανάγκης κατά τη διάρκεια της κρίσης του Covid-19. Ακριβώς όπως οι επιχειρήσεις ενέτειναν τις προσπάθειές τους μετά τον πόλεμο, το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα, αλλά με διαφορετικούς τρόπους. Ιδού δύο τομείς που έχουν άμεση σημασία.
Δημιουργία ψηφιακής υποδομής
Τον 21ο αιώνα, οι ψηφιακές δυνατότητες είναι πιθανότατα η πιο σημαντική επένδυση σε υποδομές. Σε τέσσερις τομείς – κινητικότητα, υγειονομική περίθαλψη, μεταποίηση και λιανικό εμπόριο – η McKinsey έχει εντοπίσει τρόπους αύξησης του παγκόσμιου ΑΕΠ έως και κατά 2 τρισεκατομμύρια δολάρια έως το 2030. Η συνδεσιμότητα έχει επίσης επιπτώσεις για τη δικαιοσύνη και την κοινωνία – κάτι που έχει αποδειχθεί με έμφαση κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όπου η χρήση της διαδικτυακής εκπαίδευσης και της τηλεϊατρικής αυξήθηκε κατακόρυφα.
Ωστόσο, ακόμη και σε προηγμένες οικονομίες, δεν έχουν όλοι πρόσβαση σε διαδίκτυο υψηλής ταχύτητας – για την ακρίβεια, 21 εκατομμύρια δεν είχαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2019. Όσοι δεν διαθέτουν ψηφιακή συνδεσιμότητα θα έχουν λιγότερη πρόσβαση σε οικονομικές ευκαιρίες. Οι επιχειρήσεις πρέπει να συνεργαστούν με την κυβέρνηση για να διασφαλίσουν καθολική πρόσβαση υψηλής ποιότητας και να δημιουργήσουν ένα κανονιστικό πλαίσιο που θα διασφαλίζει την ιδιωτικότητα, την ασφάλεια και τη διαλειτουργικότητα.
Εκμάθηση νέων δεξιοτήτων
Καθώς η αυτοματοποίηση επιταχύνει και οι ανησυχίες σχετικά με την ανισότητα και την εργασιακή ανασφάλεια αυξάνονται, η εκμάθηση νέων δεξιοτήτων φαίνεται ότι θα αποτελέσει ένα πεδίο όπου ο ρόλος των επιχειρήσεων θα είναι ξεκάθαρος. Η ανάγκη σήμερα είναι να υπάρξει επένδυση σε ένα εργατικό δυναμικό που θα μπορέσει να ανταποκριθεί στη Βιομηχανία 4.0, τη χρήση προηγμένης τεχνολογίας στη μεταποίηση και σε άλλους τομείς.
Όμως, η εικόνα είναι αντιφατική. Σε έρευνα γνώμης στελεχών του 2017, το ποσοστό όσων είπαν ότι ήταν «κάπως» ή «πολλοί» ανέτοιμοι για να αντιμετωπίσουν το κενό των δεξιοτήτων ήταν διπλάσιο του ποσοστού που ανέφεραν ότι ήταν έτοιμοι.
Είναι αλήθεια ότι το reskilling μπορεί να είναι ακριβό και κάποιες φορές οι εργαζόμενοι παίρνουν τις νέες δεξιότητές τους αλλού, σε μια άλλη εταιρεία. Όμως, το κόστος εκμάθησης νέων δεξιοτήτων συνήθως είναι πολύ λιγότερο από το κέρδος που εξασφαλίζει η εταιρεία. Εξάλλου, η συνεργασία με άλλους θεσμούς – κολλέγια, κρατικές υπηρεσίες, ή και εταιρείες στον ίδιο κλάδο – μπορεί να βοηθήσει στη διασπορά του κόστους. Οι επιχειρήσεις δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι δεν είναι μόνο η εκμάθηση νέων δεξιοτήτων που έχει κόστος – κόστος έχει και η ύπαρξη ενός εργατικού δυναμικού με λιγότερες δεξιότητες και έλλειψη ενθάρρυνσης.
