Ποιος θα πληρώσει το «μάρμαρο» του Brexit

Ο χρόνος μοιάζει να συμπυκνώνεται εντυπωσιακά σε σχέση με το μέλλον της Ευρώπης. Σχεδόν δεν μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την εξέλιξη των πολιτικών γεγονότων! Το 2018 θα είναι μια χρονιά που θα σφραγίσει όχι μόνο την Ε.Ε., αλλά και τον Κόσμο ολόκληρο.

Η αρχή έγινε με το Συμβούλιο Κορυφής της 23/2. Οι 27 ηγέτες τοποθετήθηκαν σε μια πρώτη φάση στο έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που παρουσίασε τις επιλογές που οφείλουν να κάνουν οι πολιτικοί σχετικά με τον πολυετή προϋπολογισμό της Ένωσης για την μετά Brexit περίοδο. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ένωση είναι η απώλεια 11-12 δισ. ετησίως από την αποχώρηση της Μ. Βρετανίας και οι αυξημένες ανάγκες που θα απαιτηθούν για την εμβάθυνση της ΟΝΕ και την νέα πολιτική για την Άμυνα και την εσωτερική ασφάλεια.

Στην άτυπη αυτή σύνοδο -δεν κρατούνται πρακτικά- διαμορφώθηκαν τρεις ομάδες χωρών. Η πρώτη ομάδα, οι θιγόμενες χώρες από την επικείμενη μείωση των κονδυλίων για την Κοινή Αγροτική Πολιτική και την πολιτική συνάφειας, ζητούν τα κράτη που χρηματοδοτούν την κοινοτικό προϋπολογισμό να “βάλουν το χέρι στην τσέπη”. Η  δεύτερη ομάδα, τα κράτη που έχουν καθαρή συνεισφορά, αρνήθηκαν την αύξηση της συμμετοχής τους. Και μια τρίτη ομάδα αποτελούμενη από την Γερμανία και την Γαλλία δέχονται να αυξήσουν την συμμετοχή τους, αφού όμως εξετάσουν προσεκτικά τι θα “κόψουν” και κυρίως πώς θα γίνονται οι πληρωμές. Δηλαδή, αν θα εφαρμοστεί ο κανόνας της “αιρεσιμότητας” (conditionality) για τις κοινοτικές ενισχύσεις. Δηλαδή για να εισπράττουν οι χρηματοδοτούμενοι  οφείλουν να προβαίνουν σε μεταρρυθμίσεις τύπου Μνημονίων.

Ας δούμε τώρα τα γεγονότα της εβδομάδας που τρέχει.

1. Σχηματισμός Γερμανικής Κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού. Οι σοσιαλδημοκράτες έχουν ήδη υποβάλει σε εσωκομματικό δημοψήφισμα την Συμφωνία με τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες. Τυχόν απόρριψη της Συμφωνίας θα προκαλέσει σοβαρούς τριγμούς σε ολόκληρη την Ευρώπη και  απρόβλεπτη αστάθεια στην Γερμανία. Τα δημοσκοπικά ευρήματα μετά της εκλογές δείχνουν υποχώρηση του SPD στις προτιμήσεις των εκλογέων. Και τυχόν νέες εκλογές θα φέρουν τους ακροδεξιούς της Afd δεύτερο σε ψήφους κόμμα. Η εσωκομματική αντιπολίτευση που ασκείται από την νεολαία των σοσιαλδημοκρατών έχει δίκιο που δεν επιθυμεί την συμμετοχή του στον νέο Συνασπισμό προβλέποντας πασοκοποίηση του κόμματος. Από την  άλλη ο επιχειρηματικός κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό επιθυμώντας πολιτική σταθερότητα σε μια φάση που οι εταιρείες είναι σε φάση δδπροετοιμασίας για τις προκλήσεις που επιφυλάσσει η ελαύνουσα ψηφιακή εποχή. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος αναμένονται στις 5 Μαρτίου.
2. Ιταλικές εκλογές. Την ίδια ημερομηνία θα έχουμε τα αποτελέσματα των γενικών εκλογών στην Ιταλία. Στην περίπτωση αυτή έχουμε σημαντικές διαφοροποιήσεις στην Ευρωπαϊκή πολιτική των δυο από τα τρία κόμματα που προβλέπεται βάσει δημοσκοπήσεων να συγκυβερνήσουν και τα οποία έχουν δηλώσει ότι θα παραμείνει η χώρα τους στο Ευρώ και εμφανίζονται ως κλασσικά φιλοευρωπαϊκά κόμματα. Το μεν κόμμα του Πέπε Γκρίλο, βρίσκει τον λαϊκιστή αντιευρωπαίο ηγέτη του να έχει αποσυρθεί από την ηγεσία του, τον δε Μπερλουσκόνι να εμφανίζεται υπερ ευρωπαϊστής και να διεκδικεί την Πρωθυπουργία για λογαριασμό του κόμματός του , πάρ ότι είναι τρίτο κόμμα στις προτιμήσεις. Μάλιστα λέγεται ότι προορίζει για το πόστο τον σημερινό Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Ταγιάνι. Ισχυρό και αποτελεσματικό στο πόστο του και δεμένο με τις Ευρωπαϊκές αξίες. Σε ότι αφορά το κυβερνών αριστερό κόμμα του Τζεντιλόνι έχει αναδείξει έναν ηγέτη αποδεκτό από τις Επιχειρήσεις, αλλά και κύριο μοχλό της αναστροφής του οικονομικού κλίματος της Ιταλίας. Όσον αφορά την Λέγκα του Βορρά συνεχίζει την αντιευρωπαική και αποσχιστική ρότα του, και πολύ δύσκολα θα συμβιβαστεί με την νέα Ευρωπαϊκή πολιτική των δυο πιθανών εταίρων του. Ίσως μια διέξοδος θα είναι ο σχηματισμός Μεγάλου Συνασπισμού.
3. Η στροφή Κόρμπιν. Ο υποστηρικτής του Brexit άλλαξε στάση. Σε τοποθέτησή του την Δευτέρα ζήτησε την παραμονή της Μ. Βρετανίας στην τελωνειακή Ένωση, ανατρέπονται στους σχεδιασμούς της κ. Μέι. Η ισχυρή πίεση των Συνδικάτων και των Επιχειρήσεων είχαν φαίνεται αποτέλεσμα στην αλλαγή πλεύσης των Εργατικών, με αποτέλεσμα την ορατή απόρριψη από το Κοινοβούλιο της σχεδιαζόμενης πολιτικής που επιτέλους αποφάσισε η Αγγλική Κυβέρνηση και θα  εξαγγείλει τις επόμενες ημέρες. Οι εφημερίδες που πρωτοστάτησαν στην ‘’ Έξοδο’’’ τον κατηγορούν με πρωτοσέλιδα για προδοσία! Ο Οσμπορν, πρώην υπουργός Οικονομικών του Κάμερον, χαιρέτησε την αλλαγή σημειώνοντας, ότι ο παλαιός ακροαριστερός είναι πλέον  πιο φίλος των επιχειρήσεων από τους Τόρις. Τα συνδικάτα εργαζομένων και Βιομηχανιών χαιρέτησαν με ενθουσιασμό την στροφή του, ακόμη και οι Σκώτοι φιλοευρωπαίοι του SNP ζήτησαν να κάνει ακόμη ένα θαρραλέο βήμα, ώστε να παραμείνει και στην εσωτερική αγορά. Τέλος ο Φάρατζ διέβλεψε, και ορθώς, ότι το σύστημα είναι έτοιμο να ανατρέψει την δημοκρατική βούληση του Αγγλικού λαού!

“..And the winner is Europe”, αναφωνεί η Politico σχετικά με τις επικείμενες Ιταλικές εκλογές.  Ελπίζουμε να γενικεύσουμε την επικεφαλίδα και για τις άλλες εκκρεμότητες. Ο πόλεμος κατά του λαϊκισμού, του αυταρχισμού και του ανορθολογισμού δεν τελειώνει αυτήν την εβδομάδα. Ευχόμαστε να την επαναλάβουνε πολλές φορές  ακόμη.