Προειδοποίηση από τη Γερμανία για το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης

Προειδοποίηση από τη Γερμανία για το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης
epa05262481 President of the Deutsche Bundesbank Jens Weidmann attends a news conference at the International Monetary Fund (IMF) Headquarters in Washington, DC, USA, 16 April 2016. The Spring meetings of the IMF and the World Bank Group take place in Washington, DC, between 15-17 April 2016. EPA/MICHAEL REYNOLDS

Ο Γερμανός κεντρικός τραπεζίτης ζήτησε να μην τροποποιηθεί ο σχεδιασμός του από την ΕΚΤ.

Υπάρχουν δυνατότητες προσαρμογής του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αλλά είναι σημαντικό να μην τροποποιηθεί ο σχεδιασμός του, δήλωσε ο πρόεδρος της Bundesbank Γιενς Βάιντμαν σε συνέντευξή του.

«Αναφορικά με το πρόγραμμα, υπάρχουν δυνατότητες προσαρμογής. Αλλά από τη δική μου άποψη, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τη σύνθεσή του», δήλωσε ο Βάιντμαν στην εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit.

Η ΕΚΤ αυτή τη στιγμή αγοράζει ομόλογα ανάλογα με τη συμμετοχή κάθε χώρας στο μετοχικό κεφάλαιο της κεντρικής τράπεζας. Ως εκ τούτου, η Γερμανία είναι επί του παρόντος ο μεγαλύτερος δικαιούχος του προγράμματος αγοράς ομολόγων, αλλά οι αλλαγές θα μπορούσαν δυνητικά να επιτρέψουν σε άλλες χώρες να επωφεληθούν.

Ο Βάιντμαν δήλωσε ότι μια αύξηση στις αγορές ομολόγων από χώρες με ιδιαίτερα υψηλό χρέος ή κακή αξιολόγηση της πιστοληπτικής τους ικανότητας θα αποστασιοποιήσει περαιτέρω την ΕΚΤ από τη βασική της αποστολή.

«Εάν δώσουμε σε μεμονωμένες χώρες ειδικούς όρους ή επικεντρωθούμε ολοένα και περισσότερο σε υπερχρεωμένες χώρες, τότε θα θολώσουμε τα όρια κάπως περισσότερο μεταξύ της νομισματικής και της δημοσιονομικής πολιτικής», δήλωσε στην εφημερίδα.

«Αυτό μπορεί να οδηγήσει στο να τεθεί υπό αμφισβήτηση η ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας, η οποία, ωστόσο, είναι η βάση για μια νομισματική πολιτική προσανατολισμένη στη σταθερότητα», δήλωσε.

Πρόσθεσε ότι αυτό θα μπορούσε να αυξήσει εν τέλει την πίεση να διατηρηθούν τα επιτόκια σε χαμηλότερο επίπεδο για μεγαλύτερο διάστημα απ’ ό,τι είναι απαραίτητο αναφορικά με τις τιμές, εάν οι υπερχρεωμένες χώρες δεν μπορούν να αντέξουν μια αύξηση των επιτοκίων.